Διανύοντας τη 10η μέρα απεργίας πείνας, ο δήμαρχος Ελληνικού, Χρήστος Κορτζίδης, συνεχίζει τον αγώνα ενάντια στο σχέδιο «Καλλικράτης». Έχοντας στο ενεργητικό του σημαντικές κινητοποιήσεις και νίκες για τους ελεύθερους χώρους, από την παραλία μέχρι τον Υμηττό, ο Χρήστος Κορτζίδης προσπαθεί να κινητοποιήσει τους κατοίκους του Ελληνικού, αλλά και άλλους δημάρχους, με στόχο να υπάρξει μια συγκροτημένη και μαζική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης που αν περάσουν θα αποτελέσουν την ταφόπλακα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Με δεδομένο ότι ο Δήμος Ελληνικού έχει από τα χαμηλότερα δημοτικά τέλη, δεν έχει επιβάλλει τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, προσφέρει δωρεάν πολιτισμό και αθλητισμό και αγωνίζεται συνεχώς και με σημαντικά αποτελέσματα για την ποιότητα ζωής των κατοίκων, είναι προφανές ότι οι θέσεις του απεργού πείνας Χ. Κορτζίδη για τον «Καλλικράτη» έχουν ιδιαίτερη σημασία και αποκαλύπτουν τους στόχους της κυβέρνησης για δήμους-επιχειρήσεις, κόντρα στα συμφέροντα των πολιτών.
Ποια είναι η φιλοσοφία και η στόχευση του «Καλλικράτη»;
Είναι συστατικό στοιχείο του Προγράμματος Σταθερότητας. Όπως η γενικότερη οικονομική πολιτική φτωχαίνει τον ελληνικό λαό, έτσι και ο «Καλλικράτης» θα φτωχύνει την Αυτοδιοίκηση.
Ό,τι είναι το ΔΝΤ για την οικονομία, είναι και ο «Καλλικράτης» για την Αυτοδιοίκηση. Αν περάσει αυτό το σχέδιο, θα έχουμε δήμους μεγαλύτερους, απρόσωπους, μακριά από τους πολίτες, λιγότερο ελεγχόμενους από τον κόσμο, τους εργαζόμενους και περισσότερο ελεγχόμενους από το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο. Θα έχουμε δήμους με λιγότερους πόρους, με περισσότερες αρμοδιότητες και βάρη, με περισσότερες ευθύνες και με λιγότερο και χειρότερα αμειβόμενο προσωπικό. Όλα αυτά μαζί, σημαίνουν ότι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ άσχημη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είτε συνενώνεται ένας δήμος είτε όχι, τα πράγματα για τους αιρετούς θα είναι πολύ δυσκολότερα. Γι’ αυτό πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτήν την εξέλιξη μαζί με τους εργαζόμενους. Όπως πρέπει να παλέψει ο εργαζόμενος για να μη χάσει το μεροκάματο ή τη σύνταξή του, έτσι πρέπει οι αιρετοί, μαζί με τους εργαζόμενους, να παλέψουμε για να μην περάσει ο «Καλλικράτης».
Ο «Καλλικράτης», δηλαδή, είναι μέρος της γενικότερης πολιτικής που διαμορφώνεται από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. και σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να τον βλέπει ο κόσμος;
Βεβαίως και εκεί βρίσκεται η προοπτική να κερδίσουμε. Αν δεν γίνει ο αγώνας μας μέρος του γενικότερου αγώνα, δύσκολα μπορούμε να ανατρέψουμε πράγματα και να πετύχουμε τα αιτήματα που έχει κάθε δήμος. Εμείς, για παράδειγμα, ως δήμος Ελληνικού έχουμε τρία βασικά αιτήματα: Να μη συνενωθεί ο δήμος μας με την Αργυρούπολη, να μην περικοπούν οι πόροι (ήδη για το α’ τρίμηνο του 2010 πήραμε 200.000 ευρώ λιγότερα), και ζητάμε τη διαχείριση της παραλίας, την οποία ανοίξαμε το 2007. Είναι προφανές ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να τα πετύχουμε αυτά, αν δεν υπάρξει γενικότερος συντονισμός και πάλη ενάντια στον «Καλλικράτη».
Πολλοί λένε ότι ο «Καλλικράτης», απομακρύνοντας την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τους πολίτες, επιχειρεί να θωρακίσει το δικομματισμό και το κυ ρίαρχο μοντέλο…
Στους νέους δήμους πραγματικά θα είναι δύσκολο να βγει δημοτική αρχή που θα ξεφεύγει από τα όρια του δικομματισμού και θα ξεφεύγει από την κυρίαρχη πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, θα είναι δύσκολο ακόμα και να κατέβει κάποιος υποψήφιος. Αλλά κι εκεί που θα μπορεί να είναι κάποιος υποψήφιος, θα είναι πολύ δύσκολο να εκλεγεί. Επίσης, το γεγονός ότι οι δημοτικές εκλογές θα γίνονται με τις ευρωεκλογές, είναι ένα ακόμα στοιχείο του πόσο θέλουν να υποτιμήσουν αυτή τη διαδικασία.
Μιλάμε για το Δήμο Ελληνικού, έναν δήμο ο οποίος έχει κερδίσει μάχες. Το κλίμα στον κόσμο ποιο είναι;
Αυτό που βλέπουμε, καθαρά, στον κόσμο είναι ότι δεν θέλει τη συνένωση του δήμου. Καταλαβαίνει ο κόσμος ότι απομακρύνεται η δημοτική αρχή εάν πάμε σ’ έναν μεγαλύτερο δήμο. Καταλαβαίνει πολύ απλά, ότι ο δήμος μας δεν έχει χρέη και έχει από τα χαμηλότερα τέλη στην Αττική.
Επίσης, καταλαβαίνει ότι έχουμε δωρεάν παιδικούς σταθμούς και ξέρει ότι αν πάμε σε άλλο δήμο θα επιβληθούν τροφεία. Ξέρει ότι έχουμε πολιτιστικά και αθλητικά προγράμματα δωρεάν, ενώ σ’ όλους τους δήμους γύρω-γύρω οι δημότες πληρώνουν. Επίσης, νομίζω καταλαβαίνει ο κόσμος ότι ο δήμος μας είναι μια αγωνιστική φωνή, που αν χαθεί δεν θα ‘ναι καλό για το αεροδρόμιο, για την παραλία, για τον Υμηττό. Αυτό το καταλαβαίνει ο κόσμος και πολλοί το συνδέουν άμεσα, όντας πεισμένοι ότι θέλουν να καταργήσουν το δήμο επειδή είναι μια «ενοχλητική» φωνή. Αυτά καταλαβαίνει ο κόσμος.
Από τους μύθους που η τηλεόραση επιβάλλει, είναι ο υπερβολικός αριθμός δήμων, η κακοδιαχείριση και η διαφθορά. Ποια είναι η δική σας γνώμη;
Είναι κλασικά παραδείγματα μύθων. Στην Ε.Ε. ο μέσος πληθυσμός ανά δήμο είναι περίπου 5.200 κάτοικοι. Υπάρχουν και χώρες που έχουν πολύ λιγότερους. Στην Ελλάδα σήμερα είναι περίπου 10.000 κάτοικοι ανά δήμο. Δεν είναι, δηλαδή, σωστό ότι οι μεγαλύτεροι σε πληθυσμό δήμοι είναι και ισχυρότεροι. Η ευρωπαϊκή εμπειρία δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Τώρα, για το κατά πόσον οι μεγαλύτεροι δήμοι, μέσω συνενώσεων, θα σημάνουν καλύτερη διαχείριση και περιορισμό της διαφθοράς, με την απλή εμπειρία του ο κόσμος μπορεί να καταλάβει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, μπορεί να δει ότι και σήμερα υπάρχουν μεγάλοι δήμοι και ότι εκεί είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα κακοδιαχείρισης και διαφθοράς και όχι στους μικρούς δήμος.
Όσο μεγαλώνουν τα μεγέθη, τόσο περισσότερο χάνεται ο έλεγχος, αφού εκεί διαχειρίζονται μεγαλύτερα «πακέτα». Για έναν δήμο, όπως ο δικός μας, που διαχειρίζεται 14 εκατ. ευρώ το χρόνο, μπορεί να ενδιαφερθεί ένας επιχειρηματίας περισσότερο απ’ ό,τι για έναν δήμο που διαχειρίζεται 200 εκατ. ευρώ; Το σίγουρο είναι ότι για τον πολύ μεγάλο δήμο θα κάνει «κονέ» και θα προσπαθήσει να τον πάρει υπό τον έλεγχό του.
Δεν αντιμετωπίζεται έτσι το πρόβλημα της κακής διαχείρισης και της διαφθοράς. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, χρειάζεται συμμετοχή και έλεγχος του λαού.
Ο λαϊκός έλεγχος, που με τον «Καλλικράτη» αποδυναμώνεται, είναι το καλύτερο «φάρμακο».
Η Αριστερά έχει αξιολογήσει τον «Καλλικράτη»; Έχει βάλει το ζήτημα αυτό στο επίκεντρο της πολιτικής της;
Νομίζω πως ναι. Είναι κατανοητό από τον κόσμο της Αριστεράς, από τις οργανώσεις και τα κόμματα ότι ο «Καλλικράτης» είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης και ότι πρέπει να τον αντιπαλέψουμε. Η δυσκολία έγκειται στο πώς μπορούμε να συντονιστούμε.
Τι κλίμα διαμορφώνεται στην ΚΕΔΚΕ;
Είναι δύσκολα τα πράγματα, γιατί υπάρχει μία συντριπτική πλειοψηφία δημάρχων που στηρίζονται από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Είναι και αυτοί εγκλωβισμένοι στη γενικότερη λογική και δυσκολεύονται να πουν όχι. Βλέπουν τις δυσκολίες, βλέπουν ότι περικόπτονται οι πόροι, ότι αύριο δεν θα ‘χουν να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Βλέπουν ότι φορτώνονται κι άλλες αρμοδιότητες και ακούνε τις διαμαρτυρίες για τις συνενώσεις. Μάλλον, όμως, όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να υπάρξει μια συνολική αντιπαράθεση. Και ένα έστω ασθενικό «όχι» αν πει η ΚΕΔΚΕ, κάτι θα είναι. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν μπορούμε να στηριχτούμε στην ΚΕΔΚΕ. Πρέπει να βασιστούμε στις αντιδράσεις από «τα κάτω», όπου υπάρχουν εστίες αντίστασης και μπορούν να πάνε τα πράγματα σε μια άλλη κατεύθυνση.
Με την παραλία τι γίνεται;
Δεν πρόλαβε να μας καταργήσει ο «Καλλικράτης» και ήδη εμφανίστηκε η εταιρία Ποσειδών- Πετροκλάμπ που εκμεταλλευόταν την πλαζ του Αγ. Κοσμά, την οποία ανοίξαμε με κινητοποιήσεις το 2007. Έβαλε υπαλλήλους με γιλέκα της εταιρίας στην παραλία, επειδή φτιάχνει ο καιρός και κατεβαίνει κόσμος, οι οποίοι λένε: «Η πλαζ είναι της εταιρίας μας, εμείς καθαρίζουμε, αλλά μπορείτε να κάνετε μπάνιο». Το κάνουν γιατί θέλουν να λειτουργήσουν τα δύο νυχτερινά κέντρα διασκέδασης που έχουν, καθώς και ένα αναψυκτήριο για να εισπράττουν από τον κόσμο. Το προκλητικό είναι ότι εμφανίζονται πάλι ως διαχειριστές και ιδιοκτήτες της παραλίας, όταν η σύμβασή τους έχει κριθεί παράνομη από το 2008. Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα και επτά μήνες τώρα η νέα κυβέρνηση λέει ότι δεν έχει διορίσει ακόμα διοίκηση στον Αγ. Κοσμά. Τους αφήνουν έτσι κι αποθρασύνονται. Είναι ενδεικτικό ότι μας έχουν κάνει ένα σωρό μηνύσεις και αγωγές, ζητώντας μας αποζημιώσεις για διαφυγόντα κέρδη, για ζημιές και φθορά ξένης περιουσίας, για παραβίαση οικιακής ειρήνης, λες και μπήκαμε στο σπίτι τους. Αποθρασύνονται ακριβώς γιατί υπάρχει η ανοχή από τη μεριά και της προηγούμενης κυβέρνησης και της σημερινής. Επίσης θέλω να αναφερθώ και στο θέμα του αεροδρομίου. Ακούστηκε από επίσημα χείλη και γράφτηκε, ότι στα πλαίσια της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας εξετάζεται το ενδεχόμενο πώλησης του Ελληνικού. Κάτι που αν προχωρήσει θα μας φαίνεται –που λέει ο λόγος- πολύ ωραία η πρόταση του κ. Σουφλιά.
