στήλες

Η Χρυσή Αυγή είναι μια επικίνδυνη οργάνωση ρατσιστικής προπαγάνδας και βίας. Ενεργεί τυφλά με στόχο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες -κυρίως τις ισλαμικές εθνότητες- που γίνονται καθημερινά θύματα επιθέσεων και τραυματισμών. Γι’ αυτές τις εγκληματικές ενέργειες δεν έχει συλληφθεί κανείς. Η αστυνομία ανέχεται ή διαπλέκεται και οι φασίστες χαίρουν ασυλίας στα φέουδά τους, στην καρδιά της Αθήνας. Οι Πλατείες του Αγίου Παντελεήμονα και της Αττικής, που αποτελούσαν υποδείγματα ζωντανών λαϊκών δημόσιων χώρων, χωρίς φυλετικές ή ηλικιακές διακρίσεις, είναι σήμερα άβατα.

Γράφοντας αυτό το κείμενο λίγους μήνες αφού εγκατέλειψα την Αίγυπτο μετά από δεκάχρονη παραμονή, δεκαπέντε ημέρες από το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, πιστεύω ότι αξίζει να επιστήσω την προσοχή σε δύο ζητήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με μια ανάγνωση των μέχρι σήμερα εξελίξεων από την πλευρά του καθεστώτος Μουμπάρακ και των υπερατλαντικών και γειτονικών ουσιωδών «εταίρων» του.

Της Έλενας Πατρικίου.
Σε στιγμές κρίσης, η επιστροφή μπορεί και να είναι ένα είδος απάντησης. Επιστροφή που επιτρέπει να ξαναμετρηθούν οι αποστάσεις ή επιστροφή που δίνει την ψευδαίσθηση πως τίποτα δεν αλλάζει. Επιστροφή στο εξωραϊσμένο παρελθόν, για να προστατευτείς από τον τρόμο του παρόντος, ή επιστροφή στην αρχή, για να πάρεις αμπάριζα και να βγεις. Επιστροφή για να ξεχάσεις ή επιστροφή για να σκεφτείς.

Του Ανδρέα Πετρόπουλου. Αν υποθέσουμε ότι μια ηγεσία υπουργείου έχει αξιολογηθεί από την τρόικα με «λίαν καλώς» για το (μνημονιακό) έργο της, αυτή θα πρέπει να είναι σίγουρα η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, κατά την τελευταία διετία.