Οι πολιτικές της περίκλεισης και η πόλη των θυλάκων
του Σταύρου Σταυρίδη* «Γινόμαστε μάρτυρες … αναβίωσης μιας παγκόσμιας πολεοδομίας της περίκλεισης» (Jeffrey et.al. 2012: 1252-3). Σε τούτη τη διάγνωση δύο σημαντικές διαπιστώσεις κατατίθενται:...
Με όχημα την ποίηση: Ματσούο Μπασό (1644-1694)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός Μόνο τα όνειρά μου συνεχίζουν 1 Πάει κι αυτό το φθινόπωρο.
Ένα σύννεφο κι ένα πουλί
μεγαλύτερος. 2 Μπλε το πέλαγος, βαθύ, φουρτουνιασμένο.
Το φεγγάρι κουτσοπίνει το κρασί του
με...
Ο Δρόμος και ο Αλμπέρ Καμύ
Του Ηρόστρατου
με κόντρα τον καιρό: Στην εποχή του Τσόκλη
Μερικές φορές λέγονται κάποια πράγματα που είναι τόσο χοντρά, που σκέφτεσαι ότι δεν χρειάζεται να τα αντικρούσεις γιατί το κόσκινο της κοινωνίας, όσο κι αν έχουν μεγαλώσει οι τρύπες του, θα τα φιλτράρει και θα τα βάλει τουλάχιστον σε καραντίνα. Ύστερα πάλι, βλέπεις κάποιες αντιδράσεις που αντί να σε καθησυχάσουν, σε βάζουν σε μεγαλύτερη αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα αυτού του κοινωνικού μέτρου.
Ο έγκαιρος λόγος του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου
Με αφορμή το βιβλίο Μέρες του 2004, εκδ. Ύψιλον. Του Κώστα Δεσποινιάδη.
Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας
Της Σοφίας Κολοτούρου.
Εμπάτε σκύλοι αλέστε… οι αρχαιολογικοί χώροι!
Με ένα ολιγόλογο δελτίο Tύπου, το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (ΥΠΠΟΤ) μας ενημέρωσε ότι «Τη νύχτα της 15ης Απριλίου σημειώθηκε κλοπή αρχαίων αντικειμένων στην οικία Τραυλού, βοηθητικό κτίσμα εντός του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας. Το Κέντρο Λήψης Σημάτων του ΥΠΠΟΤ ενημέρωσε αμέσως την Άμεση Δράση. Κατά πάγια τακτική το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση, ενώ την υπόθεση ανέλαβε αμέσως το Τμήμα Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας της Ελληνικής Αστυνομίας, το οποίο ζήτησε απόλυτη μυστικότητα προκειμένου να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι έρευνές του».
Σίγησε η φωνή της «άλλης» Ελλάδας
Τι άλλο δυσοίωνο θα μας φέρει, άραγε, αυτή η χρονιά; Ποιες απώλειες θα μετρήσουμε ακόμη σε τούτη τη σκοτεινή εποχή;
Πολιτισμός & βαρβαρότητα τ.139
Του Ηρόστρατου
Με όχημα την ποίηση (φ.299)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ (1922-1988) Εκείνο Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκερο η νοσταλγία του ανέκφραστου – σαν τη θολή, αόριστη ανάμνη- ση απ’ τη γεύση ενός καρπού, πούφαγες...
