fbpx

Μπερνάντα Άλμπα στην Oδό Κεφαλληνίας

Όταν ο Λόρκα ολοκληρώνει αυτό το έργο, είναι Ιούνιος του 1936. Μόλις δυο μήνες αργότερα θα συλληφθεί και θα τουφεκιστεί από τους φαλαγγίτες του Φράγκο. Αδυνατώ να δεχτώ, εγώ προσωπικά, ότι δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στην αυταρχική καταπιεστική φασίζουσα Μπερνάντα Άλμπα και την επέλαση του Φράνκο στην Ισπανία. Για μένα ο ποιητής είναι σαφής: Η μητέρα-Ισπανία εξουσιαστική, η πρωτότοκη κόρη-πλούσια κληρονόμος συντάσσεται με τις επιταγές της μάνας και του συστήματος, η μικρότερη κόρη, η πιο ζωντανή και υγιής επαναστατεί και η προδοσία έρχεται από την πιο αδύναμη.

www.forfree.gr τ. 41

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣΣάββατο 27/11ΑθήναΗμερολόγιο Pride 2011. Εκδήλωση για την κυκλοφορία του νέου ημερολογίου της asprimera με τίτλο Pride2011 - Ημερολόγιο των επιτευγμάτων του ελληνικού πολιτισμού. Η...

Το 2011 «επιστρέφουμε» στις λαϊκές μας παραδόσεις

Το απόσταγμα μιας συζήτησης με τον «παραμυθά» Δημήτρη Προύσαλη.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, λίγο πριν ή λίγο μετά την έλευση του νέου έτους, αρκετοί από εμάς προμηθεύονται ένα βιβλιαράκι που θα τους συντροφεύει σ’ όλη τη διάρκεια της νέας χρονιάς: Το ημερολόγιο. Αυτό σκοπεύει να κάνει και το Ημερολόγιο του 2011 των εκδόσεων Α/συνέχεια. Μόνο που αυτό είναι διαφορετικό από τα άλλα. Έχει τίτλο Λαϊκές παραδόσεις από τις γωνιές της Ελλάδας και θα μας ταξιδέψει σε εποχές μακρινές μα αληθινές.

Παγκόσμιο βιβλιοπωλείο: Zak Smith

Zak Smith, We Did Porn: Memoir and Drawings. 488 σελίδες, Tin House Books, 2009

Ηλεκτρικές αναγνώσεις φ. 41

Επιστροφή από τα Γιάννενα. Μαζί μου είχα πάρει τις απίστευτες Σαρκοβόρες Ιστορίες του Μπερνάρ Κιρινί (Μεταίχμιο). Σε ύφος Μπορίς Βιαν από τις μέρες του Αφρού των Ημερών και του Φθινόπωρου στο Πεκίνο. Μια γυναίκα που την ξεφλουδίζεις όπως ένα πορτοκάλι. Ένας επίσκοπος με δυο σώματα και μια ψυχή. Ένας καθρέφτης που αποκαλύπτει τις απιστίες. Η παράξενη φυλή των Γιαπού με την παράλογη γλώσσα, όπου κάθε λέξη μπορεί να έχει δεκάδες αντικρουόμενα νοήματα. Οι εραστές των πετρελαιοκηλίδων, που αναζητούν καταστροφές και απολαμβάνουν κάθε μια ως μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός.

Λογοτεχνία και Ουτοπία

Σ’ αυτούς που δεν νιώθουν ευτυχείς που χάσαμε…

Γιώργος Ν. Αλεξάτος: Πλατεία Μπελογιάννη
Αθήνα 2010, ΚΨΜ, σ. 693

Στο χώρο της εναλλακτικής Ιστορίας εντάσσεται το νέο βιβλίο του Γιώργου Αλεξάτου που αναμετράται με ένα ερώτημα, πολύ σύνηθες στον κόσμο της Αριστεράς και όχι μόνο: Τι θα μπορούσε να συμβεί αν η αναμέτρηση της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα, κατά τη δεκαετία του 1940, ήταν διαφορετική;

Πρώτη ύλη: Η σιωπή και ο ποιητής

Του Μάριου Μαρκίδη
[…] Η μιζέρια του πολίτη συμπίπτει εξαιτίας ενός άσχημου αστείου της μοίρας, με το μεγαλείο των πολιτικών κατακτήσεων. Γι’ αυτή τη μιζέρια που δεν μπορεί να ελεήσει το πάθος ούτε να γράψει η τραγωδία, χύθηκαν ποταμοί αίματος. Η περισσότερη και πιο «δικαιολογημένη» απονομή δικαιοσύνης έκανε αφάνταστα πιο φτωχή την ανθρώπινη ζωή. Η πλουσιότερη και ολοένα πιο περίτεχνη και ολοένα πιο στρεψόδικη ρητορική πληθώρισε, ταπείνωσε, εκβαρβάρισε τα λόγια…

Δήμος Αβδελιώδης: “Η παραίτηση είναι ένα είδος ανόητης αυτοχειρίας”

Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή.

Συναντήσαμε το Δήμο Αβδελιώδη στο στούντιο Λήδρα της οδού Κέκροπος στην Πλάκα, όπου κάθε Πέμπτη και Παρασκευή παρουσιάζει την πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική διασκευή στο έργο του Γεωργίου Βιζυηνού «Το μόνο της ζωής του ταξείδιον», ένα από τα μνημειώδη κείμενα, που μαζί με τα υπόλοιπα διηγήματα του Βιζυηνού, εάν έλειπαν από τα Ελληνικά γράμματα, μόνο τότε θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε τη συγκλονιστική τους αξία. Ευτυχώς όμως δεν λείπει, και δεύτερη φορά ευτυχώς που υπάρχουν αθόρυβοι δημιουργοί σαν τον Αβδελιώδη, οι οποίοι φέρνουν το λόγο τέτοιων κειμένων στο ζοφερό σκηνικό των ημερών.

Με κόντρα τον καιρό: Φοβού το γελοίο

Ξενίζονται οδυνηρά οι πολίτες από τους άρχοντες: όχι μόνο από τον νεκροφόρο ορίζοντα του πολιτικού λόγου που εκφέρουν, ούτε από την κενότητα της σκέψης που τους χαρακτηρίζει.

έξω τ. 40

...Να θυμηθώ - Οδύσσειες - Αθηναϊκός Θίασος Σκιών