Από το θρήνο στο θυμό
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος, δημιουργός της θρυλικής σειράς ντοκιμαντέρ «Εξάντας», απέδειξε για άλλη μια φορά, πως δεν μένει ασυγκίνητος από τα κοινωνικά δεινά. Στο νέο του...
Το Βερολίνο αναζητά… ταυτότητα
Με το κρύο να «ξυρίζει» μέχρι το κόκαλο, όπως μας μετέφεραν χαρακτηριστικά συνάδελφοι από το παγωμένο Βερολίνο, η 60η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της γερμανικής πόλης (11-21/2) αναζητά την ταυτότητά της μες στο γενικότερο χαμό των ευρωπαϊκών φεστιβάλ, την άνοδο της ιταλικής Μόστρα (της Βενετίας) και τον αέναο βεντετισμό των Καννών.
Στο ψυχομαγικό σύμπαν του Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι
Με το φετινό έργο Ποίηση χωρίς τέλος ολοκληρώνει το βιογραφικό κινηματογραφικό του δίπτυχο Της Ιφιγένειας Καλαντζή Πολυσχιδής καλλιτέχνης ο 88χρονος σήμερα Χιλιανός σουρεαλιστής Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι έχει...
πρώτη ύλη: Στη λιακάδα των Βρυξελλών
Γράφει ο Αντώνης Ζέρβας
Στον κήπο της Βιβλιοθήκης
Ονειρευόμουν
Ότι οι ουλές μου
είναι ζωγραφιές Οι στίχοι αυτοί ίσως περιγράφουν συμπυκνωμένα τα όσα εξαιρετικά συνέβησαν στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο Καρλόβασι της Σάμου από...
πρώτη ύλη: “Παραδεισένια οστά” και ένσαρκα πρόσωπα
Γράφει η Έλενα Πατρικίου
Εκτός από την κρίση, εσχάτως συζητώνται πολύ και τα γυναικεία σώματα, έως των μύχιων ανατομικών λεπτομερειών τους.
Σωτήρης Κοματσιούλης: Ένας θρύλος της ελληνικής μουσικής
Συνέντευξη στον Μπάμπη Πολυχρονιάδη.
Σωτήρης Κοματσιούλης ίσον ζωή σαν παραμύθι: ροκάς στην Ελλάδα των ‘70s, φεύγει για την Αγγλία με την ηθοποιό και σύντροφό του Μαρία Βασιλείου.
Φόβος-φοβία-τρόμος στις σύγχρονες κοινωνίες
Η φυσιολογία του φόβου και οι έμποροι προώθησής του
Στη γλώσσα μας χρησιμοποιούμε, λανθασμένα, το φόβο, τον τρόμο και τις φοβίες ως περίπου έννοιες ταυτόσημες, ενώ τις χωρίζει εννοιολογική και επιστημονική άβυσσος.
Τα τραγούδια του Μίκη κυλάνε στις φλέβες μας | της Αναστασίας Βούλγαρη
Με αφορμή την συναυλία στο Καλλιμάρμαρο Κάποια γεγονότα στη ζωή δεν ξεπερνιούνται ποτέ. Ένα από αυτά είναι η συναυλία στο Καλλιμάρμαρο «Όλη Ελλάδα για...
Το μποστάνι του Μποστ
Μια απολαυστική και διασκεδαστική παράσταση, με κείμενα του Μποστ, σε μια άκρως ανατρεπτική επιθεώρηση, που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά βεβαίως...
