πολιτισμός

Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο.

«…Η Ιστορία ψυχορραγεί… Η ουσιαστική Ιστορία ισοπεδώνεται από κισσούς κι αγριόχορτα. Η ουσιαστική Ιστορία συνοψίζεται στα παραμελημένα ερείπια κάποιας αρχαίας καστροπολιτείας. Η ουσιαστική Ιστορία κρύβεται πίσω από μισογκρεμισμένα χαλάσματα.  Εντέλει, στη συνείδησή μας, μένει μόνο η Ιστορία που καταλήγει να γίνεται άγαλμα στο κέντρο κάποιας πλατείας. Κανείς δεν ρώτησε τα αγάλματα που κοιτάζουν τις πλατείες βουβά, αν θέλησαν να στοιχειώσουν την Ιστορία με μάρμαρο…».

Ο Βασίλης Τσιτσάνης (Τρίκαλα 1915 – Λονδίνο 1984) ήρθε από τα Τρίκαλα στην Αθήνα, το 1934, για να σπουδάσει Νομικά. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή, αλλά την εγκατέλειψε γρήγορα και άρχισε να παίζει μπουζουκάκι σε μικρά μαγαζιά. Δύο χρόνια αργότερα, ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια, αρχικά ως εκτελεστής και πολύ σύντομα (το 1936) ως συνθέτης.

Με απόφαση του υπουργού Μεταφορών και Δικτύων από τούδε και στο εξής καταργούνται τα κάτωθι τραγούδια, προκειμένου να λειτουργήσει το σχέδιο εξυγίανσης και να διαγραφεί ένα «λαμπρό μέλλον» για τον ΟΣΕ:
- «Τρένο των 9.10» σε ποίηση του Μιχάλη Γκανά.
- «Το τρένο φεύγει στις 8», σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου.
- «Τα τρένα που φύγαν», σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα.
- «Σ’ ένα εξπρές», σε στίχους του Κυριάκου Ντούμου.
- «Κάνε κάτι να χάσω το τρένο», του Τάκη Μουσαφίρη.
- «Ταχεία», σε στίχους του Νίκου Μπακογιάννη.
- «Τρένο», από το άλμπουμ «9 πληρωμένα τραγούδια» του συγκροτήματος Τρύπες.