Το πάθος τους συνάντησε τη δική μας ανάγκη
Την προηγούμενη Τετάρτη (24/6), χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν από νωρίς το Ηρώδειο, για να παρακολουθήσουν και να ζήσουν από κοντά μια διαφορετική ορχήστρα: την Ορχήστρα Νέων της Βενεζουέλας «Σιμόν Μπολίβαρ».
Η βολίδα του κακού
H περιπέτεια ενός ζωγράφου, στα πελάγη της ελληνικής τυπογραφίας
O Τάκης Κατσουλίδης και το σχέδιο του γράμματος. Του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη.
Μπορεί ο Μacintosh να εμφανίστηκε ως ο καλύτερος φίλος του γραφίστα, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αλλά μαζί του έφερε και μια σειρά προβλήματα που μέχρι και σήμερα μας ακολουθούν. Πολλά από αυτά έχουν ήδη ξεπεραστεί, άλλα παρουσιάζονται και με τη σειρά τους λύνονται αφήνοντας, σχεδόν αξεπέραστο, το ένα και μοναδικό πρόβλημα που είναι η προσφερόμενη ευκολία στη χρήση της τυπογραφίας. Αυτό ακούγεται μαζοχιστικό, λες και κανείς επιδιώκει τη δυσκολία γιατί του αρέσει να παιδεύεται ή για να κρατάει σε συντεχνιακή μονοπώληση το know how της τυπογραφικής τέχνης.
Ένα αλλιώτικο Καφενείο
Της Θεοδοσίας Καραγιάννη.
Αν και μεγάλωσα στο Μενίδι, σπάνια το προτιμούσα για να βγαίνω με τις παρέες μου. Θεωρούσα ότι ο πολιτισμός, ο ποιοτικός κόσμος κ.λπ. εντοπίζονταν εκτός των συνόρων της πόλης μου. Όλα άλλαξαν όταν έμαθα για το Καλλιτεχνικό Καφενείο των Αχαρνέων. Σε ένα στενό δρομάκι, κοντά στην κεντρική Πλατεία του Μενιδίου, η τέχνη φιλοξενείται σε έναν ζεστό χώρο με αφίσες από ταινίες εποχής. Και εγώ, πλέον, καμαρώνω να βγαίνω στο Μενίδι.
Mια άδικη ανοιξιάτικη ιστορία
Κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι της, έστρωσε τα μαλλιά, διόρθωσε το κραγιόν στις κόγχες των χειλιών. Έλεγξε το χαμόγελο - πλατύ και απαστράπτον. Μετά έκλεισε το πλαστικό καπάκι και το τακτοποίησε στο τσαντάκι της. Περίμενε στη θέση του συνοδηγού κοιτώντας τη νύχτα απέξω. Εκείνος αργούσε.
Αυτοκινητάκια και μνήμες τρόμου, σπόρος στην ψηφιακή εποχή
έξω τ. 34
Πολιτισμός και Βαρβαρότητα: Κιτς στην Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη
Το τέλος του παλιού κόσμου
