Ο Άγριος Σπόρος «φύτρωσε» στο Θέατρο Ακροπόλ
Μια ψυχοθεραπευτική παράσταση του Γιάννη Τσίρου. Γράφει η Χριστίνα Ανδρέου
Κάσελ-Αθήνα
Καταγράφοντας την πνοή των επιζώντων Ένα κτίσμα πρέπει να σχεδιάζεται και να κατασκευάζεται
κατά τρόπο τέτοιο ώστε, όταν κάποτε καταρρεύσει,
να αφήνει πίσω του όμορφα...
Με όχημα την ποίηση (φ.267)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΟ (1854-1891) Φράσεις Όταν γεμίζουμε με δύναμη – ποιος κάνει πί- σω και φοβάται; και με χαρά; - ποιος σοβαρεύ- ει και λυπάται; Όταν γινόμαστε πολύ...
Ο απόηχος του παιδιού
Θα θυμάμαι για πολύ καιρό την πρώτη συνέλευση του Resistance 2015 όταν δεν γνώριζα τίποτα, ολωσδιόλου, για το φεστιβάλ, ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν...
Στο ταξί του Παναχί
Της Ιφιγένειας Καλαντζή* Αγνοώντας την απαγόρευση της χώρας του να κάνει ταινίες για τα επόμενα 20 χρόνια και ενώ βρισκόταν σε καθεστώς περιορισμού, ο Ιρανός...
Πολιτισμός & Βαρβαρότητα: Αναγνώσεις για τις γιορτές
του Ηρόστρατου Τελευταία εβδομάδα του 2016 και ως Ηρόστρατος δεν μπορώ να πω ότι ξετρελαίνομαι με τις γιορτές των Χριστουγέννων, που όλο και περισσότερο αμερικανοποιούνται....
Ένας καθρέπτης που αντικατοπτρίζει σκληρές αλήθειες για την κοινωνία
Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, στα αρχαία ελληνικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά και στα αγγλικά, στην ΑΣΚΤ της Χριστίνας-Βαλεντίνας Θάνου Το περασμένο Σάββατο είχα...
Νανούρισμα μαζί και μοιρολόι
Η πρώτη ταινία της Περουβιανής Μελίνα Λεόν «Τραγούδι χωρίς όνομα» επιχειρεί έμμεσα να συνδέσει το προβληματικό παρόν της χώρας της, που διοικείται ακόμα από...
Πολιτισμός & Βαρβαρότητα (φ. 420)
Η μπαρούφα της ψυχολογίας και η ψυχολογία της μπαρούφας
«…Ο δεύτερος χρόνος της ζωής μας, η πρωκτική φάση όπου μαθαίνει κανείς από τη μητέρα του...
πρώτη ύλη: Η σύγκρουση με το νόμο
Toυ Μανόλη Λαμπρίδη.
[…] Η επαναστατική Πράξη που, ως «παράνομη» πράξη, αποβλέπει στην καταστροφή των δομών της κοινωνίας και τη δημιουργία νέων πρωτότυπων τρόπων συμβίωσης, είναι η πιο ριζική έμπρακτη κριτική του Δικαίου και της κοινωνίας.
Ωστόσο, οι αστοί -και οι μικροαστοί που δεν θέλουν φασαρίες- δεν πιστεύουν πώς είναι δυνατή η καταστροφή του δεδομένου τούτου των κοινωνικών δομών. Δεν μπορούν να συλλάβουν ότι είναι στ’ αλήθεια δυνατή ριζική έμπρακτη κριτική της υπάρχουσας κοινωνίας, ότι το μοντέλο του καπιταλισμού είναι υπερβατό. Εκείνο που φοβούνται είναι αλλαγή στο φορέα εξουσίας, έξωση από την κυριαρχία.
