Σε πρώτο πρόσωπο – Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η έκθεση της Φωτογραφικής Ομάδας «Αμπάριζα»
Με επιτυχία η Φωτογραφική Ομάδα Αμπάριζα για άλλη μια χρονιά το 2022 έκθεσε τα έργα της με τίτλο «Σε πρώτο πρόσωπο» στο στέκι «παίρνω...
Μαριάνθη Μπέλλα, συγγραφέας: «Το έργο του Γληνού είναι επίκαιρο»
Ομολογώ ότι πριν διαβάσω το βιβλίο της Μαριάνθης Μπέλλα για την Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τόπος σε συνεργασία με...
Αννίτα Πρασσά, προϊσταμένη των ΓΑΚ Μαγνησίας – Το πρώτο ορεινό σανατόριο
Είχα ακούσει κι είχα διαβάσει σκόρπια πράγματα για την ιστορία του σανατόριου στο Πήλιο και τον γιατρό Γιώργο Καραμάνη. Τα πιο πολλά είχαν σχέση...
Ουτοπίας Καλειδοσκόπιο, 2
του Θανάση Μουσόπουλου* Ζούμε σε μια περίοδο που οι ορισμοί πολλών εννοιών έχουν αμφισβητηθεί ή ανατραπεί εντελώς. Ο Θουκυδίδης στην «Παθολογία του πολέμου» παρατηρεί ότι...
Πολιτισμός & Βαρβαρότητα (φ. 391)
Δεν θέλαμε να ξέρουμε
Living is easy with eyes closed, misunderstanding all you see Beatles, Strawberry Fields Forever Η Μπρουνχίλντε Πόμζελ έμεινε μόνη και άτεκνη σε όλη...
με κόντρα τον καιρό: Ελληνικά Γράμματα;
Πριν από δυο μήνες περίπου η απόλυση ενός εργαζομένου από τις εκδόσεις Άγρα κινητοποιούσε αυτοβούλως δεκάδες συγγραφείς και διανοούμενους οι οποίοι με αντικρουόμενες απόψεις, άλλοι στήριζαν τον ποιοτικό (και μικρό σχετικά) εκδοτικό οίκο και άλλοι διαμαρτύρονταν αλληλέγγυοι με τον εργαζόμενο που αδίκως απολύθηκε.
Θα περίμενε κανείς μετά το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων το παράδειγμα αυξημένης ευαισθησίας που υπέδειξαν οι άνθρωποι των γραμμάτων να επαναληφθεί εις το πολλαπλάσιο, πόσο μάλλον όταν οι σχεδόν 100 απολυμένοι απηύθυναν και έκκληση αλληλεγγύης προς τη μεριά τους. Εις μάτην όμως.
Θα περίμενε κανείς μετά το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων το παράδειγμα αυξημένης ευαισθησίας που υπέδειξαν οι άνθρωποι των γραμμάτων να επαναληφθεί εις το πολλαπλάσιο, πόσο μάλλον όταν οι σχεδόν 100 απολυμένοι απηύθυναν και έκκληση αλληλεγγύης προς τη μεριά τους. Εις μάτην όμως.
Αγέλη και κανιβαλισμός
Για την παράσταση χορού και λόγου Navire Η σχέση της εξουσίας του ενός πάνω στον άλλον είναι κάτι που υπάρχει μέσα μας εξαρχής. Ο τρόπος...
Και πάλι για τα τρένα που… εξαφανίζονται: Μια ανθολογία και μια εκδήλωση
Η ιδιωτικοποίηση –αλλιώς ξεπούλημα– των σιδηροδρόμων έχει οδηγήσει στην πλήρη απαξίωσή τους. Από τη Θράκη ως την Πελοπόννησο μειώνονται συνεχώς τα δρομολόγια στις θεωρούμενες...
Πολιτισμός & Βαρβαρότητα (φ.383)
Θα κοιμηθούμε όταν γεράσουμε
«…Οι πολιτικοί είναι σαν κάτι εφαρμογές στα κινητά, σου κοστίζουν λίγα ευρώ τον μήνα και φροντίζουν για ό,τι χρειάζεσαι, μια απάτη,...
Με κόντρα τον καιρό: H λύση για την Ακρόπολη
Του Κωνσταντίνου Πουλή. Να μη νομισθεί ότι ανήκω σε αυτούς που δεν έχουν ποτέ επισκεφθεί την Ακρόπολη. Την έχω επισκεφθεί και, μάλιστα, δύο φορές. Περίμενα και τις δύο κάτι να συμβεί. Να ανατριχιάσω, να σφιχτεί το στομάχι μου, να λιγοθυμίσω. Σου λέει: «νωθρά τα μάτια που δε δακρύζουν». Εγώ λοιπόν τίποτα. Πέτρες, ντουβάρια, τίποτα. Κανάτια, αρχαία κουζινικά, τίποτα. Αγάλματα, πισινοί, πλεξούδες, τίποτα. Δεν ένιωσα άσχημα, ευτυχώς, γιατί ξέρω τον λόγο: Η Ακρόπολη είναι ψυχρή και μπανάλ. Είναι, μάλιστα, σύμβολο της υποτίμησης του πολιτισμού μας.
