fbpx

Με όχημα την ποίηση: Γιώργος Θέμελης (1900 – 1976)

Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός   Μαθητεία Μαθαίνεται η Αγάπη, Μαθαίνεται από μέσα, αποστηθίζεται. Όπως η θλίψη, όπως η έκσταση. Τ’ άφωνα ψάρια δεν πηγαίνουν Σχολείο να μάθουν τη σιωπή, Την εκθαμβωτική θαλάσσια αγάπη Μες...

Με την αύρα του Νοτιά

Για τη νέα ταινία του Τάσσου Μπουλμέτη Της Ιφιγένειας Καλαντζή*   Στην ταινία Νοτιάς, ο Τάσσος Μπουλμέτης, δημιουργός της πετυχημένης εμπορικά Πολίτικης Κουζίνας (2003), ξαναζωντανεύει την Αθήνα...

Πολιτισμός & Βαρβαρότητα (φύλλο 267)

του Ηρόστρατου Φεστιβάλ ή… πολιτισμός;   Το ερώτημα μοιάζει μάλλον άστοχο, αφού μοιάζει οι δυο έννοιες να έχουν ταυτιστεί. Μάλιστα, καθώς το καλοκαίρι ξεκινά, ο λογαριασμός μέιλ...

Αλέξανδρος Πετρόχειλος, συγγραφέας – Ο τελευταίος χτύπος

Ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Αλέξανδρος Πετρόχειλος, με τη συλλογή διηγημάτων του Ο τελευταίος χτύπος που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν, αποδεικνύει για μια ακόμη...

Η τέχνη της σκηνοθεσίας

(Στον Γιώργο Βαρελά). Του Μάκη Μαλαφέκα.

Ένιο Μορικόνε: Μουσική για το σινεμά της επανάστασης

Από τους πιο διάσημους και αναγνωρίσιμους κινηματογραφικούς συνθέτες, ο Ένιο Μορικόνε έφυγε στα 91 χρόνια του, στις 6/7/2020, ολοκληρώνοντας μια καριέρα επτά και πλέον...

Ένας κόσμος σε διαρκή μετακίνηση…

«Ανταρτόπληκτοι», «παιδομάζωμα», πολιτικοί εξόριστοι, πρόσφυγες, έγκλειστοι στα «σύρματα», άμαχοι... Όροι όλοι αυτοί που συναντά κανείς συχνά μελετώντας τη δεκαετία του 1940. Όροι που πίσω από αυτούς βρίσκονται εκτεταμένες και συνεχείς μετακινήσεις πληθυσμού. Ανθρώπων που πάνε κι έρχονται, είτε βιαίως είτε εξ ανάγκης.

Αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.

Kατερίνα Γώγου

Με κόντρα τον καιρό: Αυτό που απέμενε

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Σπανός» το περιοδικό Αστερίξ. Όχι οι αυτοτελείς ιστορίες, που έθρεψαν τις καταλήψεις του ’79, αλλά το περιοδικό, με ποικίλες ιστορίες, που συνεχίζονταν από τεύχος σε τεύχος: Οι περιπέτεις του Αστερίξ, ο Δαίμων της Καραϊβικής – και φυσικά Μπλιούμπερι, το πρώτο γουέστερν που διάβαζα όπου οι Ινδιάνοι ήσαν καλοί.

Ευτυχία Παναγιώτου: «Το να δίνεσαι είναι απ’ το να δίνεις ανώτερο»

Τη γνώρισα πρώτα ως μεταφράστρια και επιμελήτρια και κατόπιν ως ποιήτρια. Η Ευτυχία Παναγιώτου μας χάρισε, την περασμένη χρονιά, μια εξαιρετική έκδοση, τα Ερωτικά Ποιήματα της Άνν Σέξτον (εκδόσεις Μελάνι) και τώρα μας εκπλήσσει ευχάριστα με μια ποιητική συλλογή. Ακόμη μια φορά ανακαλύπτω πως γράφεται ακόμη πολύ καλή ποίηση, που ανοίγει παράθυρα και μας βάζει σε σκέψεις. Όσοι πιστεύουν ότι όλα έχουν ειπωθεί, αξίζει να βυθιστούν στις σελίδες της Μαύρης Μωραλίνας.