fbpx

Η χώρα προτεκτοράτο είναι εδώ…

Δυναμώνει η απαίτηση για εθνική κυριαρχία. Του Κώστα Ανδριανόπουλου.

Πόσο θα κρατήσουν οι πανηγυρισμοί της Ιεράς Συμμαχίας…

Οι 155 ραγιάδες και οι εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένοι.

Σύγχρονα ΕΣ-ΕΣ

Συγχαρητήρια στην Υπηρεσία Έκτακτων Αναγκών του Μετρό, στον Ερυθρό Σταυρό, στους εθελοντές ιατρούς, καθώς και σε όλο το προσωπικό βάρδιας.

Οι πλατείες έκαναν την έκπληξη, η Αριστερά;

Του Νίκου Γαλάνη. Πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν δεν κρυβόταν πλέον η κρίση, στην εφημερίδα Αριστερά! γραφόταν: «Κάθε γενική κρίση είναι σαν το καπάκι του τσουκαλιού, εκτονώνει τεράστια ενέργεια - λανθάνουσα και μη. Αποδεσμεύει διάφορες συμπεριφορές, τόσο συντηρητικές όσο όμως και ανατρεπτικές. Δημιουργεί φόβο και πανικό σπρώχνοντας στη συντηρητικοποίηση μεγάλες μάζες, αλλά κάτω από όρους και προϋποθέσεις, απελευθερώνει μορφές αγώνα και οργάνωσης, είναι δυνατό να δημιουργήσει νέα πολιτικά υποκείμενα, ενώνει δυνάμεις της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, ακουμπά μεταξύ κοινωνικών κατηγοριών (μικροαστοί, μεσοαστοί) και δυνάμεων της εργατικής τάξης και της νεολαίας».

Ένα «ευχαριστώ» χωρίς ΜΕΤΡΟ

Η αλληλεγγύη είναι πλέον γεγονός.

Επιτέλους, ανεπαίσθητα συγκινημένος!

Το Σύνταγμα βάζει τη νέα εικόνα.
Του Γιάννη Τσούτσια.

Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος, το δρόμο τον φτιάχνεις προχωρώντας…

Του Νίκου Ταυρή.
Ο παραπάνω στίχος του ποιητή Αντόνιο Ματσάδο αντικατοπτρίζει ό,τι συνέβη το διήμερο 28-29 Ιουνίου που ο λαός μας κατέβηκε στις πλατείες της χώρας απαιτώντας να μην ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Γύψο στο μυαλό μου δεν θα βάλετε

Της Τζένης Σιούτη.
Τετάρτη 29/6/2011 Φιλελλήνων και Μητροπόλεως, δυνάμεις των ΜΑΤ απωθούν και χτυπούν στο ψαχνό διαδηλωτές.

Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι ειδικός στόχος των πραιτοριανών

Δεκάδες τα στοχευμένα θύματα της πρωτοφανούς αστυνομικής βίας.