περίπτερο ιδεών

Ένας τόπος εκτός τόπου και χρόνου. Όχι τώρα. Εδώ και χρόνια, αυτή η οντότητα που λέγεται κράτος/έθνος/χώρα/λαός είναι άουτ. Αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη. Άλλα ζει κι άλλα βλέπει και σκέφτεται. Είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε πρόκειται για την πολιτική.

Όλοι οι δείκτες ήταν σαφείς. Τεράστιος δανεισμός που θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε αδυναμία αποπληρωμής των χρεών, ούτε καν των τόκων των χρεών. Σχεδόν ολική αποβιομηχάνιση. Ναυπηγεία, κλωστοϋφαντουργία, αγροτική παραγωγή, τα πάντα μίκρυναν απελπιστικά. Εκποίηση των μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων που συγκροτούσαν τον κορμό της εντόπιας υποδομής (ΟΤΕ, ΔΕΗ, τράπεζες κ.λπ.). Τουρισμός με αύξηση εισόδων και μείωση εσόδων, με παράλληλη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και μετάλλαξη των τοπικών κοινωνιών σε εργαζόμενους και «θέρετρα» των τριών μηνών εργασίας και ζωής. Παρασιτικός νεοπλουτισμός. Διαφθορά, σπατάλη, αντιπαραγωγικές επιλογές, υπέρμετροι εξοπλισμοί, ακατάσχετος δημόσιος και ιδιωτικός δανεισμός. Παπάδες απ’ το μεσαίωνα και νεοφασίστες με πέπλο στα παράθυρα. Ξενοφοβία και πατριδοκαπηλία σε έξαρση. Ατομισμός και αποξένωση. Τι άλλο χρειάζεται για να πάρει κανείς την κατηφόρα;

Κάθε νηφάλιος και χωρίς δουλείες οικονομολόγος, κοινωνιολόγος ή δημοσιογράφος μπορούσε να προβλέψει την κατάληξη. Αλλά οι νηφάλιοι και οι αδέσμευτοι δεν παίζουν στο σύστημα. Οι πολιτικοί βολεύονταν μια χαρά με τις πλαστές στατιστικές, όπως και η Γκόλντμαν Σακς, η Ντόιτσε Μπάνκ και οι άλλοι μεγαλοδανειστές και μεγαλοσύμβουλοι, προπομποί του κάπο-ντι-κάπι-των-ληστών Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ούτε ήθελαν να δουν πού πάει ο τόπος, ούτε να το πουν στους μακάριους πελάτες τους, τους ψηφοφόρους, που μάθαιναν να ζουν με εκούσια και ακούσια τύφλωση. Με δανειστικές ζωές αντί για δανειστικές βιβλιοθήκες. Και να ξαναψηφίζουν τα ίδια κόμματα και πρόσωπα κατ’ επανάληψιν και ανεξαρτήτως έργου, με την καθοριστική συμβολή των διαπλεκομένων ΜΜΕ, κυρίως εφημερίδων, περιοδικών και τηλεοράσεων, που μέσα σε μια εικοσαετία κατάφεραν να καναλιζάρουν την κοινή γνώμη, με θέματα εκτός θέματος, αποκλεισμούς, συκοφαντίες, σαβουροφαγία, αγραμματοσύνη και χλιδή μικροαστικού κιτς. Οι σίριαλ κίλερς δημιούργησαν και τα σίριαλ θύματα. Βιαστές και βιασμένοι μια οικογένεια. Για να υποδεχτούν ή να ανεχτούν ξανά, ως το φαεινότερο και δραστικότερο αναπτυξιακό μέτρο που εμπνεύστηκε το επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου, την επαναφορά 50.000 κουλοχέρηδων, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, που θα αποτελειώσει οικονομικά, ηθικά και πολιτισμικά ό,τι έχει απομείνει από μια κοινωνία που κάποτε «ήταν άλλη». Μια κοινωνία που χαίρεται από τον καναπέ της επειδή μετά τους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες, το παράνομο The Mall και την πολυκατοικία-μουσείο στου Μακρυγιάννη, απέκτησε επιτέλους και τις -με σαμπάνια και πούρο- εθνικές της πουτάνες!

Απ’ την κλειδαρότρυπα,

Γκαούρ

Υ.Γ. Ελπίδα, όσοι κρατάνε κόντρα!

Ξεχωριστό πρόβλημα αποτελούν οι λεγόμενες «εξωδικαστικές εκτελέσεις»: είναι γνωστή η συστηματική προσφυγή του Ισραήλ στη φυσική εξόντωση, δηλαδή στη δολοφονία των παλαιστινίων πολιτών που κατηγορούνται ή είναι ύποπτοι για τρομοκρατικές ενέργειες.

Ο Νόαμ Τσόμσκι, ένας από τους γνωστότερους διανοούμενους στον κόσμο, καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), συγγραφέας και ακτιβιστής, απόγονος διακεκριμένης εβραϊκής οικογένειας, εμποδίστηκε να εισέλθει στη Δυτική Όχθη προερχόμενος από το Αμάν της Ιορδανίας και ανακρίθηκε για πολλές ώρες από αξιωματικούς του ισραηλινού στρατού στα σύνορα.

Ο Ιταλός φιλόσοφος Ντομένικο Λοζούρντο θα είναι ένας από τους βασικούς ομιλητές στο Φεστιβάλ Resistance, που θα γίνει από 18 έως 20 Ιουνίου στη Γεωπονική Σχολή, στην Ιερά Οδό. Ο Λοζούρντο, 69 ετών, διδάσκει φιλοσοφία της ιστορίας, είναι πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Διαλεκτικής Φιλοσοφίας Societas Hegeliana και έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων «Η γλώσσα της Αυτοκρατορίας. Λεξικό της αμερικανικής ιδεολογίας» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Α/συνέχεια. Δύο κείμενα του Λοζούρντο έχουν δημοσιευτεί παλαιότερα στο περιοδικό «Ουτοπία».

Ωραίες οι διαδηλώσεις, αλλά αν μείνουμε μόνο σ’ αυτές, μπορεί γρήγορα να ξεθυμάνουν και να χάσουν την απήχηση και την αποτελεσματικότητά τους. Αν ξανασκεφτούμε όλες τις κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο που είχαν διάρκεια και αποτέλεσμα, έγιναν από κινήματα που, ανάλογα με τις τοπικές περιστάσεις και δυνατότητες, ανέπτυξαν μορφές δράσης που ήταν πρωτότυπες και ελκυστικές.

Του Γκιντεόν Λεβί

Σε κάθε στροφή ενός λόγου 4.035 λέξεων, που αναφερόταν στην αδιατάρακτη σχέση ΗΠΑ - Ισραήλ ή στον κίνδυνο του Ιράν, η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον αποθεωνόταν από τους παρόντες στο συνέδριο της ισχυρής αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων (AIPAC), που πραγματοποιείται στην Ουάσινγκτον αυτές τις μέρες.

αποσπάσματα από άρθρο του Γκιντεόν Λεβί

Ήταν μια αρκετά ήσυχη χρονιά, σε γενικές γραμμές. Μόνο 457 Παλαιστίνιοι και 10 Ισραηλινοί σκοτώθηκαν, σύμφωνα με τον οργανισμό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων B’Tselem. Ενενήντα δύο Παλαιστίνια παιδιά σκοτώθηκαν (ευτυχώς ούτε ένα Ισραηλινό παιδί δεν έχασε τη ζωή του, παρά τους πυραύλους Qassam). Το εβραϊκό έτος 5767. Έτσι γιορτάσαμε την 40ή επέτειο της κατοχής. Κανείς πια δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό είναι ένα προσωρινό, παροδικό φαινόμενο. Το Ισραήλ είναι η κατοχή. Η κατοχή είναι το Ισραήλ.

Του Γκιντεόν Λεβί*

Μόνο ψυχίατροι μπορούν να εξηγήσουν τη συμπεριφορά του Ισραήλ

Ο δικός μας άγριος κόσμος του εγκλήματος, πρόσφατα, πήγε για επιτήρηση. Από το σωματοφύλακα του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων ως τους παιδοκτόνους γονείς, όλοι μπήκαν υπό παρακολούθηση. Ήρθε η ώρα, όπως συνηθίζεται εδώ, να στείλουμε και τη χώρα για παρακολούθηση, επίσης. Ίσως με την κατάλληλη αγωγή από ειδικούς, μπορεί να γίνει η διάγνωση που θα μας σώσει.

Η Αριστερά του Ισραήλ δεν είναι και στην καλύτερή της φάση, με τους δεξιούς και τους ακροδεξιούς να έχουν επικρατήσει στα μυαλά των Εβραίων ψηφοφόρων. Αλλά μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα, που γίνεται ζοφερότερο από τις αυξανόμενες πιέσεις και επιθέσεις του κρατικού μηχανισμού ασφάλειας και προπαγάνδας σε βάρος των «αντιφρονούντων», είναι πραγματικά αξιέπαινη η προσπάθεια των κινημάτων ειρήνης και αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, μέσα στο Ισραήλ.

Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Επιστροφή στο Μέλλον - Η κρίση του υπαρκτού καπιταλισμού και η Αριστερά

Εκδόσεις Λιβάνη