στήλες

Ο Τάκης έφυγε όπως τον γνωρίσαμε, περήφανος, αξιοπρεπής, με την πίστη ότι τα νεανικά μας όνειρα μπορούν μια μέρα να δικαιωθούν, μόλο που ο κόσμος, από τα νιάτα μας μέχρι σήμερα γύρισε ανάποδα. Με το χαμό του κλείνει για μερικούς από εμάς ένας κύκλος:

Μικρός απολογισμός του 2011

Μπαγκάζια σωριασμένα στο σαλόνι. Βαλίτσες ανοιγμένες –σωθικά καλοκαιριού παραδομένα στην αποσύνθεση. «Γυρίσατε; Καλά να πάθετε!» Πλυμένα, άπλυτα. Φορεμένα, αφόρετα. Κόκκοι άμμου. Χαλίκια κρυμμένα στις πτυχές. Αποδείξεις πληρωμής, σπασμένα κοχύλια τρυπωμένα σε τσέπες προσπαθούν ν’ αποφύγουν την κατάληξη στο σκουπιδοφάγο του φθινοπώρου. Δεν έχουν φωνή να υπερασπίσουν το δικαίωμα τους σε ένα λεύκωμα αναμνήσεων, μια έκθεση ιδεών: «Πώς επέρασα το καλοκαίρι». Χάλια. Αναρωτώμενος αν υπάρχει τρόπος ν’ αποφύγω το φθινόπωρο. Πες αλεύρι... Μνημόνιο 2 σε γυρεύει.