Editorial: Το «πρόβλημα Ελλάδα»
Η «άτυπη» λογιστική της κυρίας Κατσέλη
Εξοργιστικά προγράμματα εμπαιγμού από το υπουργείο Εργασίας
Προσφέρουν… γαριδάκια και τηλέφωνα στους ανέργους.
Η εργασιακή έρημος είναι εδώ
Καλπάζει η ισοπέδωση της εργασίας.
Του Γιώργου Κατερίνη.
Περισσότεροι οι άνεργοι από τους εργαζόμενους
Του Μάριου Διονέλλη.
«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος…»
Η ώρα της κρίσης – έξι θέσεις για την εξέγερση
«Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα»
Αποκωδικοποιώντας τα πολλαπλά μηνύματα της πλατείας.
Του Ρούντι Ρινάλντι
Ένα υπερόπλο στις πλατείες
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Όταν ο Ομπάμα εκφράζει ενδιαφέρον για τη διαχείριση της «ελληνικής κρίσης», δεν το κάνει από συμπάθεια. Κι όταν η Μέρκελ πείθει τους Γερμανούς βουλευτές να εγκρίνουν νέο πακέτο «διάσωσης» της Ελλάδος, δεν το κάνει από οίκτο. Ο φόβος είναι το στοιχείο που συνδέει την αγωνία τους. Ο κόσμος που έχουν οικοδομήσει αυτοί και οι ομόλογοί τους είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Και μπορεί η Ελλάδα να είναι στον πάτο του, αλλά η «πτώση» της θα τον γκρεμίσει ολόκληρο.
Το Mνημόνιο, το κίνημα και η Αριστερά
Του Ευτύχη Μπιτσάκη
Στο προηγούμενο σημείωμα (Δρόμος, 4 Ιουνίου), είχα υποστηρίξει, στηριζόμενος και σε επιχειρήματα ειδικών, ότι η καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν μονόδρομος. Ότι η αντιμετώπιση του «χρέους» μπορούσε να γίνει μια πολιτική αξιοποίησης εγχώριων πόρων. Εν τω μεταξύ η εκποίηση του δημόσιου κοινωνικού πλούτου συνεχίζεται και επιταχύνεται.
