περίπτερο ιδεών

«Ο πιο ασφαλής δρόμος προς τα μεγάλα κέρδη περνούσε μέσα από τον εκφυλισμό του πνευματικού επιπέδου…», γράφει στο «Εκδότες χωρίς εκδότες» (εκδ. Πόλις) ο Αντρέ Σίφριν, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες, αναλύοντας με παραδείγματα και ονόματα την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Αμερική όταν οι μεγάλες επενδυτικές εταιρίες και οι «βαρόνοι» των ΜΜΕ, έβαλαν χέρι στο βιβλίο.

Φύγε,  γιε μου, να σωθείς!, του είπα, αλλά μην πας στη Γερμανία της Μέρκελ.

Ξέρετε όμως τι γίνεται... όσοι βγαίνουν από το Σύριζα στα κανάλια... δεν εξηγούν καλά για ποιο λόγο έχουν αντίθετη θέση με την κυβέρνηση και μπερδευόμαστε. Και εντάξει, κάποιοι μπορούμε να μπούμε στο διαδίκτυο και να ψάξουμε... δεν μπορούν να το κάνουν όμως όλοι και μένουν με απορίες...
Vivi Kalogria,
facebook, 27 Νοεμβρίου ’13

Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, μου θυμίζει, στην κυριολεξία, σκηνικό θεάτρου.

Στο καφενεδάκι του Θοδωρή, στο έβγα της Βεΐκου, στο Κουκάκι, μαζεύονται κάθε Σάββατο μεσημέρι διάφοροι φίλοι, οι περισσότεροι Καλλιθιώτες, που κουβεντιάζουν πολιτικά, με την Αριστερά στο επίκεντρο των συζητήσεων.

Επί χρόνια, μερικοί συγγραφείς είχαν προνομιακή μεταχείριση από το υπουργείο Πολιτισμού.

Ανεβασμένος για πολλή ώρα πάνω στα κάγκελα της Σταδίου και της Πανεπιστημίου για να καταγράψω τα δύο σκέλη της μεγάλης πορείας, ΚΚΕ και λοιπών αριστερών δυνάμεων, παρατηρούσα τα πρόσωπα χιλιάδων πολιτών που είχαν πάρει το δρόμο για την αμερικάνικη πρεσβεία και σκεφτόμουν ότι το «Πολυτεχνείο 1973» έχει δύο βασικές πτυχές.

Φοβούνται τα πάντα.

Ήταν εύστοχος ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή για την πρόταση μομφής.

Δεν είναι που φτωχαίνει η χώρα. Είναι ο τρόπος που φτωχαίνει.