Δεν έχει δρόμο να διαβώ!
Μιλώντας καθημερινά με ανθρώπους, συμπολίτες, διαφορετικούς σε ηλικία, επάγγελμα, φύλο και πεποιθήσεις, έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου αυτή η περιεκτική φράση από το υπέροχο τραγούδι του Ζαμπέτα!
Νόαμ Τσόμσκι Γιατί τον μισούν οι «νέοι φιλόσοφοι»;
«Ο Τσόμσκι είναι αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός γλωσσολόγος του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και είναι φυσιολογικό οι απόψεις του να μην έχουν σταματήσει να συζητιούνται στα πλαίσια του επιστημονικού διαλόγου. Αλλά οι πολιτικές του θέσεις, ριζοσπαστικές και αναρχικές, είναι αυτές που στρέφουν εναντίον του τις πιο βίαιες επιθέσεις, κάτι που είναι φυσικό.» (Pierre Encrevé)
Όταν ο υπουργός έχει κάλο
Όταν φέρονται έτσι σε μας οι αστυνομικοί, που κάποιος θα βγει να μας υπερασπιστεί, σκέψου πώς φέρονται στα νέα παιδιά που δεν έχουν καμία κάλυψη, είπα στην τηλεφωνική μας συνδιάλεξη στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, τη βραδιά που μας σύρανε αναίτια και βάρβαρα στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση από το Φλοράλ στα Εξάρχεια. Αυτές οι προκλήσεις θα φέρουν κι άλλα θύματα που θα πέσουν πάνω στην κυβέρνηση και σε σένα προσωπικά και θα σας πλακώσουν. Σπέρνετε θύελλες.
Πού ’σαι Θανάση;
Το βιβλίο έχασε ένα μεγάλο στήριγμά του. Και ’γω που είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω, έχασα έναν από τους ωραιότερους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί στη ζωή μου. Είχα πολύ καιρό να νιώσω αυτό το σφίξιμο. Γιατί ο Θανάσης Χριστάκης πέρασε δια πυρός και σιδήρου και δεν μαγαρίστηκε.
το θαύμα του καπιταλισμού: Ισραήλ, δημοκρατικό απαρτχάιντ
Το Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο στον Νόαμ Τσόμσκι, έναν από τους πιο διακεκριμένους ακαδημαϊκούς στον κόσμο. Το ίδιο έκανε με τον συγγραφέα καθηγητή Νόρμαν Φίνκελστάιν και τον Ρίτσαρντ Φολκ, ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ στα κατεχόμενα. Και οι τρεις διακεκριμένοι Αμερικανοεβραίοι, που ασκούν κριτική στην πολιτική του Ισραήλ. Παλιότερα, το Ισραήλ στρεφόταν πολύ σπάνια εναντίον Εβραίων όποια κι αν ήταν η πολιτική τους τοποθέτηση. Τώρα, η στάση του σκλήρυνε.
Τι Λωζάνη τι Κοζάνη!
Πετάξαμε τη δραχμή, εκλέξαμε εκσυγχρονιστή πρωθυπουργό, βγήκαμε πρώτοι στη Γιουροβίζιον, κερδίσαμε το ευρωπαϊκό κύπελο ποδοσφαίρου, υπογράψαμε το σύμφωνο σταθερότητας, παραδοθήκαμε στη Siemens, στείλαμε στρατό στο Αφγανιστάν, καταχρεωθήκαμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ξεριζώσαμε τα αμπέλια έναντι πινακίου φακής, μετατρέψαμε τις ωραιότερες τοποθεσίες σε τσιμεντότοπους και τα παραλιακά χωριά σε κωλάδικα για εγγλέζους μπιρόβιους, πουλήσαμε όλες τις αναπτυσσόμενες ελληνικές εταιρίες, δημόσιες και ιδιωτικές, σε Eυρωπαίους επενδυτές, σκιστήκαμε για να γίνουμε Ευρωπαίοι όπως - όπως (που λέει κι ο Άκης Πάνου) και τι μας απέμεινε;
Υπάρχει αριστερή πολιτική χωρίς πολιτισμό;
Πηγαίνοντας προς το Φιλίπ, για μια βραδινή συνάντηση στο φουαγιέ του κινηματογράφου με καλλιτέχνες, συγγραφείς και πανεπιστημιακούς, σκεφτόμουνα πόσο άλλαξε η παλιά μου γειτονιά. Σε ακτίνα μισού χιλιομέτρου είχαμε 25 κινηματογράφους και θέατρα. Τα 20 έγιναν σούπερμάρκετ, γκαράζ ή πολυκατοικίες. Όλοι οι ελεύθεροι χώροι εξαφανίστηκαν.
Καταχώρηση της Gush Shalom στην εφημερίδα Χααρέτζ (1/6/2010)
Αυτό που συνέβη χτες είναι έγκλημα. Έγκλημα ενάντια στο κράτος του Ισραήλ. Μια ομάδα τρελαμένων, ανεύθυνων και μεθυσμένων από την εξουσία ατόμων αποφάσισαν να ενεργήσουν με τρόπο που θα είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν και να τραυματιστούν άνθρωποι.
το θαύμα τού καπιταλισμού: Ισραήλ, γη της διαφθοράς
«Η πολιτική στο Ισραήλ απαξιώθηκε με διάφορα σκάνδαλα τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων -μεταξύ των χειροτέρων- των κατηγοριών για βιασμό εναντίον του πρώην προέδρου της χώρας Moshe Katsav. Η αστυνομία επίσης διερευνά κατηγορίες για διαφθορά εναντίον του Avigdor Lieberman, σημερινού υπουργού Εξωτερικών.
Γιούρι Αβνέρι: Μας οδηγεί μια συμμορία ηλιθίων
Σε μια εντυπωσιακή στροφή της ισραηλινής κοινωνίας προς τα δεξιά, το κίνημα ειρήνης αποδεκατίστηκε. Ανάμεσα σε εκείνους που δεν παρασύρθηκαν από την ηττοπάθεια και δεν καταβλήθηκαν από τον εκφυλισμό του Εργατικού Κόμματος και το συμβιβασμό της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, ξεχωρίζει η θρυλική μορφή του Γιούρι Αβνέρι.
