Έφυγε από κοντά μας, στις 14 Αυγούστου, ο Στέργιος Θεοδωρίδης –Στέλιος για τους φίλους του–, μετά από μια μάχη τριών χρόνων με τον καρκίνο. Σε ηλικία μόλις 58 χρόνων, σε μια ώριμη και αποδοτική φάση της ζωής του. Έφυγε από κοντά μας ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Όσοι τον γνώρισαν είχαν να λένε για την ευγένεια, την καλοσύνη του, την ευαισθησία του για τα προβλήματα των ανθρώπων, το άσβεστο ενδιαφέρον και την αγάπη του για την χώρα αλλά και την πόλη που ζούσε, το Γαλάτσι.
Ο Στέργιος Θεοδωρίδης, γεννήθηκε το 1961 στο Λευκώνα Σερρών. Διαμορφώθηκε μέσα στο ποντιακό περιβάλλον, γαλουχήθηκε με τις μνήμες και τις παραδόσεις από τον ξεριζωμό του Ποντιακού Ελληνισμού από την Τουρκία αλλά και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι ξεριζωμένοι Πόντιοι στην Ελλάδα. Υπήρξε ένας απλός και σεμνός άνθρωπος με ισχυρές πεποιθήσεις και σημαντική προσφορά. Αγάπησε και υπηρέτησε τον Ποντιακό Ελληνισμό προσφέροντας σημαντικό έργο. Μελέτησε την ιστορία του τόπου και ήταν συνδιαχειριστής του ιστότοπου «Πόντος και Αριστερά». Οι γνώσεις και οι απόψεις του σχετικά με την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού ήταν αναγνωρισμένες και υπήρξε εισηγητής σε πολλά ιστορικά συνέδρια και εκδηλώσεις. Κατάφερε να αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς και σχέσεις με προοδευτικούς διανοητές, ακαδημαϊκούς, πανεπιστημιακούς δασκάλους και ακτιβιστές από την Τουρκία και κλήθηκε να παρουσιάσει το έργο του σε ημερίδα που οργανώθηκε στην Άγκυρα πριν τρία χρόνια.
Δίνοντας τεράστια σημασία στην μνήμη ως αντίπαλο δέος των αντιδραστικών εξουσιών αφιέρωσε δεκαετίες με τη συλλογή καρτών, εγγράφων και σπάνιων αντικειμένων για τον ιστορικό Πόντο, την χρονική περίοδο από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Τη συλλογή αυτή ο Στέργιος Θεοδωρίδης την ονόμασε «Εν Πόντω – Συμβολή στη Μνήμη, επιστολικά δελτάρια 1890 – 1920». Το 2014 παρουσίασε ένα μεγάλο μέρος της, στο Μουσείο Μπενάκη και το 2017 στην εκδήλωση των εγκαινίων ίδρυσης της Επώνυμης Έδρας Ποντιακών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Είχε προηγηθεί μια αντίστοιχη έκθεση στο χώρο της «Αθηναΐδας» υπό την αιγίδα της Βουλής. Η ασθένειά του και οι πολιτικές εξελίξεις στην γειτονική χώρα δεν επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί μια αντίστοιχη έκθεση στην Κωνσταντινούπολη, που ήταν και το μεγάλο του όνειρο.
Ο Στέλιος Θεοδωρίδης διαμορφώθηκε στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια μέσα από τις γραμμές της ΠΠΣΠ και έζησε από κοντά και με ενδιαφέρον όλες τις περιπέτειες του ελληνικού αριστερού κινήματος. Πήρε μέρος σε όλους τους μεγάλους και μικρούς αγώνες του λαού μας.
Στον δήμο που έδρασε και ήταν κάτοικος, στο Γαλάτσι, ήταν ενεργός και δραστήριος πολίτης. Πάσχιζε με πρωτότυπους τρόπους να είναι χρήσιμος στην πράξη, όχι στα λόγια, στους συμπολίτες του. Σεμνός και ταπεινός στάθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων για κοινωνική αλληλεγγύη. Ήταν από τους αρχικούς οργανωτές της αγοράς «Χωρίς Μεσάζοντες» και αργότερα του ομώνυμου Συνεταιρισμού. Ήταν η ψυχή και το μυαλό του Πολιτιστικού και Κοινωνικού χώρου «Αμπάριζα» όπου διοργάνωσε δεκάδες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις φροντίζοντας ώστε το «στέκι» να φιλοξενήσει ό,τι πιο φρέσκο και ουσιαστικό είχε να προσφέρει η πνευματική και πολιτική ζωή του τόπου και διεθνώς
Βαθιά πατριώτης, αλλά και συνάμα διεθνιστής στην πράξη, είχε πολλούς φίλους στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Δεκάδες ήταν τα μηνύματα οδύνης και πένθους από τους φίλους και συντρόφους του από την Τουρκία μόλις μαθεύτηκε η απώλεια του. Σημαντικό είναι και ο «ύστατος χαιρετισμός» που υπέγραψαν για το θάνατο του ορισμένες από τις μεγαλύτερες προοδευτικές προσωπικότητες της Τουρκίας και δημοσιεύουμε πιο κάτω.
Ο Στέλιος ήταν συνεργάτης της εφημερίδας μας και στήριξε ουσιαστικά την έκδοση της εφημερίδας Δρόμος. Επιμελήθηκε πολλά αφιερώματα για τον Πόντο και τις γενοκτονίες στην Τουρκία, έργα με σημαντικό και πρωτότυπο ιστορικό ενδιαφέρον.
Ενεργό μέλος της ΚΟΕ, πήρε μέρος σε όλες τις διαδικασίες της εκφράζοντας με σαφήνεια και συνέπεια την ανάγκη διαμόρφωσής της σε έναν οργανισμό αναζήτησης, συμβολής και συμμετοχής σε ενδιαφέροντα κινήματα. Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής, ουσιαστικός πάντα, χωρίς ίχνος γκρίνιας, θετικός με διάθεση προσφοράς.
Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως λογιστής στο Γαλάτσι. Ήρθε σε επαφή με εκατοντάδες και χιλιάδες ανθρώπους στον χώρο δουλειάς του και όσοι συνεργάστηκαν μαζί του νοιώθουν πως έχασαν ένα στήριγμα και έναν τίμιο άνθρωπο που βοηθούσε όλους τους πολίτες στις σχέσεις που είχαν με την εφορία και την κρατική διοίκηση.
Μαζί με την σύντροφό του, Γιάννα Κουμερτά, έκανε δύο εξαιρετικούς γιούς και σίγουρα –παρά το ότι έφυγε πρόωρα και νωρίς– πρόλαβε να πάρει την ικανοποίηση πως συνέβαλε στην διαμόρφωση δύο νέων ανθρώπων με πλούσιο περιεχόμενο και ενδιαφέροντα.
Με την συνολική του στάση ο Στέλιος Θεοδωρίδης έδωσε έναν άλλο υπόδειγμα και παράδειγμα σύγχρονου αγωνιζόμενου ανθρώπου: Δραστήριος, ανήσυχος, ήρεμος και θετικός μπροστά σε δυσκολίες και εμπόδια. Καθόλου παθητικός και σε πόλεμο με τη μοιρολατρία.
Το αφιέρωμα αυτό είναι μια πρώτη παρουσίαση του έργου του Στέλιου Θεοδωρίδη. Δημοσιεύουμε ένα κείμενο του με θέμα την «Μνήμη» ως αναπόσπαστου στοιχείου της ιστορικής γνώσης ικανής να προσανατολίσει τη σκέψη και τη δράση στα σημερινά προβλήματα του τόπου μας. Ακόμα δημοσιεύουμε ένα σημείωμα του διδάκτορα ιστορίας και μαθηματικού, Βλάση Αγτζίδη, σχετικά με την συμβολή του Στέλιου στην παρουσίαση της ιστορίας των διωγμών του Ποντιακού Ελληνισμού. Δημοσιεύουμε επίσης τους τελευταίους χαιρετισμούς από τους φίλους του στην Τουρκία και στο Γαλάτσι.
H συμβολή του Στέλιου Θεοδωρίδη στην ορθολογική διαχείριση του ποντιακού Τραύματος
