Μετά το τεράστιο πλήγμα που επέφερε η χρεοκοπία του 2010 και τα συνακόλουθα τιμωρητικά μνημόνια (μείον 25% του ΑΕΠ, υποθήκευση δημόσιου πλούτου για 99 χρόνια – άρα δεν έχουν λήξει τα μνημόνια και δεν βγήκαμε από αυτά) έρχεται τώρα ένα νέο μεγάλο πλήγμα, με τις φωτιές και το βούλιαγμα (κυριολεκτικά) της Θεσσαλίας, που κι αυτό θα προσμετρηθεί σαν ένα τεράστιο τραύμα της χώρας. Η οικονομική και κοινωνική ζημιά είναι τεράστια, ορισμένοι ομιλούν για ζημιά της τάξης από 5% έως 10% του ΑΕΠ, ενώ η επούλωση του τραύματος θα πάρει χρόνια. Αναγκαστικά θα μεταναστεύσει ένα δυναμικό –στο εσωτερικό ή το εξωτερικό– ενώ οι επιπτώσεις στο έδαφος, στον υδροφόρο ορίζοντα, στα σπίτια, στις σοδειές, στα προϊόντα, στα ζώα, στους σπόρους και φυσικά στους ανθρώπους, θα είναι ανυπολόγιστες. Και μιλάμε για μια κεντρική περιφέρεια της χώρας, με σημαντική συμβολή στην πρωτογενή παραγωγή.
Το «επιτελικό κράτος» –σύντομο ανέκδοτο– και το πολιτικό σύστημα –κομματικό, διοικητικό, περιφερειακό, αυτοδιοικητικό– αποδεικνύεται ανεπαρκέστατο, απροετοίμαστο, αδιάφορο, κυνικό, ένοχο, βουτηγμένο στην ρεμούλα και στις «μπάζες», μοιράζει υποσχέσεις –όπως πάντα– που δεν θα εκπληρωθούν. Θα μοιράσει pass, θα δώσει παράταση 2-3 μηνών για όλες τις εισφορές και δανειακές υποχρεώσεις και από κοινού με εργολάβους-τεχνικές εταιρείες-funds-τράπεζες-αεριτζήδες θα ξεκοκαλίσουν πάλι τα κονδύλια ή τα χρήματα που θα έπρεπε να κατευθυνθούν σε ουσιαστικά έργα και στην πραγματική ανακούφιση όλων των πληγέντων από τις καταστροφές. Κι όπου χρειαστεί τα όργανα της τάξεως θα χτυπήσουν βάναυσα όποιους διαμαρτύρονται. Οι τιμές θα εκτοξευτούν σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, στα καύσιμα παρομοίως και κατόπιν σχεδόν σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Ναι, το έχουμε ξαναδεί το έργο της τέτοιας διαχείρισης σε πολλές καταστροφές – σεισμούς, φωτιές, πλημμύρες, αποκλεισμούς από χιόνια, μόλυνση θαλασσών από ναυάγια κ.λπ. Όμως ετούτη τη στιγμή η χώρα είναι κομμένη στα δυο κυριολεκτικά, χωριά έχουν βουλιάξει, μεγάλες πόλεις μένουν για πολλές μέρες χωρίς νερό και ηλεκτρικό, καταστρέφονται ολόκληροι νομοί από τον Έβρο έως τα μεγάλα νησιά και ο κάμπος της Θεσσαλίας θα γιάνει σε μερικά χρόνια. Ανατινάζονται πυρομαχικά, βουλιάζουν ελικόπτερα, ο στρατός μένει ασυντόνιστος και αμέτοχος, απόστρατιωτικοποιούνται νησιά, στέλνεται συνεχώς και διαρκώς οπλισμός στην Ουκρανία, κομάντο της τουρκικής ΜΙΤ εκτελούν στη Λούτσα –επί ελληνικού εδάφους– έξι ανθρώπους και μαθαίνουμε νέα από τον τουρκικό Τύπο που πανηγυρίζει την «επιτυχία», στον καταπέλτη ενός πλοίου δολοφονείται ένας άνθρωπος που έμοιαζε με μαύρο, ίσως Πακιστανό, ενώ η κ. Μάνδρου εισηγούνταν να κρατηθεί και συμμορφωθεί με κλωτσιές –να ξυλοφορτωθεί-βασανισθεί– εντός του πλοίου, και την ίδια στιγμή έχουν δοθεί περισσότερα χρήματα για το ξεπούλημα του Ελληνικού –έργα Ριβιέρας– παρά για άλλα έργα υποδομής, υγείας, ασφάλειας, παιδείας κ.λπ. Το αστείο είναι ότι αυτήν την εσκεμμένη μπαχαλοποίηση της χώρας, αυτήν την ιδιάζουσα απόσυρση κράτους και πολιτείας από πολλούς τομείς προς χάριν της ιδιωτικοποίησης –δηλαδή το πραγματικό και μεγάλο πλιάτσικο που γίνεται σε συνεργασία διεθνών και γηγενών ελίτ– ονομάζεται «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός»(!) και πανηγυρίζουν αγύρτικα την αξιολόγησή μας από έναν «οίκο» για την επενδυτική βαθμίδα – εκκρεμούν άλλες 3 αξιολογήσεις τέτοιων «οίκων» μέχρι τέλους του χρόνου.
Το κενό δεν περιορίζεται σε αυτά: Οι ελίτ και η κυβέρνηση έχουν λάβει την παραγγελιά να προχωρήσουν –με θάρρος– μια ελληνοτουρκική συμφωνία που να περιλαμβάνει γενναίες παραχωρήσεις κυριαρχίας από μεριάς μας και εκπλήρωση των σχεδιασμών της Τουρκίας δηλαδή των επεκτατικών σχεδίων από τη Θράκη μέχρι την Κύπρο, παίρνοντας η γείτονα χώρα σχεδόν το μισό Αιγαίο και αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε πολλά και μεγάλα νησιά. Υπάρχει ο τρόπος αυτό να γίνει και να παρουσιαστεί ως μεγάλη «επιτυχία» –αφού αποφεύγεται ένας πόλεμος– και με την ομπρέλα της αμερικανικής προστασίας είτε να γίνει μετά από «τετελεσμένα» που μπορεί να επιφέρει η Τουρκία σε ολόκληρο το «μέτωπο» από Κύπρο μέχρι Θράκη, νοτίως της Κρήτης και σε νησιά του Αιγαίου.
Το κενό δεν περιορίζεται σε αυτά: Υπάρχει τεράστιο πολιτικό κενό. Δεν υπάρχει αντιπολίτευση, η χώρα καταστρέφεται κι ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει για αρχηγό πηγαίνοντας προς τη διάλυση, ο δε Ν. Ανδρουλάκης για δύο μήνες είχε σιγήσει. Ο Αλ. Τσίπρας πήγε έναν μήνα διακοπές στις ΗΠΑ και μας πρόκυψε ο Στ. Κασσελάκης… Το μυαλό και η καρδιά των κομμάτων είναι περισσότερο στις αυτοδιοικητικές εκλογές και σχεδιάζουν τι θα κάνουν με τις επικείμενες ευρωεκλογές. Δεν υπάρχει οργανωμένος λαϊκός παράγοντας. Υπάρχει η ανθρωπιά, ο εθελοντισμός, η κινητοποίηση των απλών ανθρώπων να περισώσουν μόνοι τους ό,τι μπορούν. Ποτέ η κατάσταση δεν ήταν τόσο χάλια, ποιοτικά και ποσοτικά.
Έρχεται ο καιρός της αυτενέργειας και των τολμηρών εγχειρημάτων πέρα από την «ανάθεση» και την υπόκλιση στον «ωχαδερφισμό» και τη μοιρολατρία.
