- Ο Γ. Πρετεντέρης, την Τετάρτη, από τη στήλη του στα Νέα, αφού παρατηρεί ότι στον πρώτο γύρο ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε περίπου τα ποσοστά του Μαΐου του 2012, διαπιστώνει: «Αντιθέτως, τον Ιούνιο του 2012 συγκρότησε ένα ευρύτερο εκλογικό σώμα στην προοπτική μιας “εφόδου στην εξουσία” από ψηφοφόρους που ούτε θεωρούν τον εαυτό τους ΣΥΡΙΖΑ ούτε ταυτίζονται μαζί του. Και οι οποίοι, μόλις έληξε άδοξα το γιουρούσι, επέστρεψαν στα καθ’ ημάς. Το ίδιο μπορεί θαυμάσια να συμβεί την Κυριακή στις Eυρωεκλογές. Να συγκροτήσει δηλαδή και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ευρύτερο αλλά ευκαιριακό εκλογικό σώμα, ικανό μέσα σε μια δεδομένη συγκυρία να κλέψει τις εντυπώσεις». Ακριβώς αυτό, Γιάννη! Καλύτερα δεν θα το διατυπώναμε… Από το στόμα σου και στου λαού το αφτί…
- Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων περιφερειαρχών και δημάρχων θα σταθεί απέναντι σε μια πιθανή αριστερή κυβέρνηση: Ένα ακόμα όπλο που θα χρησιμοποιηθεί για να την μετατρέψει σε σύντομη παρένθεση ή να τη «συνετίσει». Ένας ακόμα λόγος που κάνει αναγκαίο ένα σαρωτικό λαϊκό ρεύμα.
- Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ή θα μας οδηγήσουν να σκεφτούμε πώς θα φτιαχτεί μια πλατιά πλειοψηφική συμμαχία ή θα χρησιμοποιηθούν σαν αποκούμπι για την επαναφορά μιας λογικής «Καλό είναι και ένα καθαρό 15%, το σημαντικό είναι να τα βρούμε με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ». Ψηφίζω το πρώτο δαγκωτό…
- Έχει νόημα η σύγκριση των ποσοστών μας στην Αυτοδιοίκηση με αυτά του 2010; Ας πούμε ότι είναι κι αυτή μια πλευρά και έχει τη σχετική σημασία της. Αλλά μην παραγνωρίζουμε ότι έχει μεσολαβήσει μια τετραετία καταστροφής, ένα κύμα αποδοκιμασίας του παλιού πολιτικού κόσμου και ένα 27% τον Ιούνιο του 2012. Θα μεταφράζονταν αυτό εύκολα σε δυναμική για εμάς παντού; Όχι, βέβαια. Αλλά εκεί υπάρχει ένα μεγάλο θέμα για τη διαχείριση δύο χρόνων και κυρίως πόσο αλλάξαμε και τι πολιτικό-κομματικό φορέα οικοδομούμε. Χρήσιμη συζήτηση για μετά την Κυριακή.
- Με αυτά τα λόγια, ανάμεσα σε άλλα, περιγράφει πολύ εύστοχα το Λιμάνι της Αγωνίας (Θ. Δρίτσας), το ψηφοδέλτιο Μώραλη στον Πειραιά: «Αθροίζει μεγάλα οργανωμένα συμφέροντα, οικονομικό κατεστημένο, άγρια οικειοποίηση θρησκευτικού συναισθήματος με ευθύνη και της ηγεσίας της Πειραϊκής Εκκλησίας, γηπεδικό οπαδισμό, μηχανισμούς και ψήφους της Χ.Α… Βρίσκεται έξω από τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης. Έξω από οποιαδήποτε μορφή αυτοδιοικητικής παράδοσης. Κινείται εκτός κανόνων. Είναι η παραπολιτική, η σκοτεινή πλευρά της πολιτικής… Πρόκειται για μια ομάδα ολιγαρχών, με νεοφεουδαρχική αντίληψη και πρακτικές. Στην ουσία πρόκειται για μια συμπαράταξη Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ., Χρυσής Αυγής, όπου όμως οι ρόλοι αλλάζουν. Οι οικονομικοί παράγοντες περνούν σε πρώτο πλάνο διεκδικώντας την πολιτική δύναμη και το πολιτικό προσωπικό περιορίζεται στον ρόλο του μηχανισμού τους. Πρόκειται για πλήρη ανατροπή της δημοκρατίας».
- Στη συνέχεια, η ανακοίνωση περιγράφει και το χαρακτήρα του ψηφοδελτίου Μιχαλολιάκου ως τυπικού μνημονιακού συνδυασμού. Και καταλήγει σε καταψήφιση και των δύο ψηφοδελτίων στο δεύτερο γύρο. Σεβαστή η γνώμη των συντρόφων και έχουν και περισσότερα δεδομένα από εμένα, αλλά να την πω την αμαρτία μου: Προβληματίζομαι. Νομίζω ότι ανάμεσα σε ένα τέτοιο μόρφωμα και όσα φέρνει μαζί του και σε ένα ψηφοδέλτιο που είναι χείριστο αλλά παραμένει στο επίπεδο μιας πολιτικής διαμεσολάβησης των μεγάλων συμφερόντων και όχι στη μαφιόζικη ανάδειξή τους απευθείας σε εξουσία, υπάρχει μια διαφορά. Δεν ξέρω αν μπορώ να κρατήσω ίσες αποστάσεις. Παρεκκλίνω προς τη λογική του μικρότερου κακού; Μπορεί. Ευτυχώς δεν ψηφίζω στον Πειραιά, οπότε απλά προβληματίζομαι…
Αηδόνης
Για απόψεις ή όποια συνεισφορά στη στήλη: [email protected]
Σχόλια
