Σοκάρουν οι μαρτυρίες για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι
Τη στρατηγική των υπεκφυγών επέλεξε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας για να καλύψει την πρωτοφανή κτηνωδία των λιμενικών αρχών και τη βαρβαρότητα της εφαρμοσμένης ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που μετέτρεψε την Ευρώπη σε «φρούριο της συνθήκης Σένγκεν» και τους πρόσφυγες σε εχθρικούς και επικίνδυνους εισβολείς – με πλήρη απαξίωση ακόμα και της ζωής τους.
Σε λυγμούς ξέσπασαν μόλις έφτασαν στον Πειραιά οι 16 επιζώντες του ναυαγίου της περασμένης Τρίτης στο Φαρμακονήσι, Αφγανοί κυρίως και Σύροι, που προσπάθησαν οικογενειακά να δραπετεύσουν από εμπόλεμες ζώνες, από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, μα είδαν τα παιδιά τους και τις γυναίκες τους να πνίγονται στα βάθη της θάλασσας…
Οι μαρτυρίες της φρίκης
«Εκατό μέτρα από τις ελληνικές ακτές, μας εντόπισε το Λιμενικό, μας έδεσαν στη βάρκα τους και μας γύρισαν πίσω προς την Τουρκία με μεγάλη ταχύτητα. Κάποια στιγμή το σχοινί κόπηκε»… «Μας έβριζαν, μας φώναζαν “μην κουνηθείτε”… Προσπαθήσαμε να ανέβουμε στο σκάφος του Λιμενικού, αλλά οι λιμενικοί μας κλοτσούσαν»… «Η βάρκα μας ήταν κολλημένη με το σκάφος του Λιμενικού και οι λιμενικοί την έσπρωχναν για να αναποδογυρίσει»… «Σε μια στιγμή το σκάφος του Λιμενικού χτύπησε τη βάρκα με αποτέλεσμα να τρυπήσει και να βάλει νερά»… «Έβλεπα το μωρό μου που πνιγόταν. Ένας Σύρος πέταξε ένα ξύλο για να πιάσει το παιδί, αλλά ένας Λιμενικός το κλότσησε»… «Πνίγηκαν τα τρία παιδάκια μου και η γυναίκα μου»… «Η γυναίκα μου ήταν ακόμα ζωντανή μέσα στη θάλασσα και φώναζε για βοήθεια και ο Λιμενικός έβριζε και απειλούσε ότι θα μας σκοτώσει»… «Είχανε κάμερα και προβολείς, αλλά τα έσβησαν την ώρα που βουλιάζαμε. Ας τη δείξουν»… Ένας από τους πρόσφυγες ανέφερε πως ζήτησε από τους Λιμενικούς σωσίβια για να βοηθήσει όσους βρίσκονταν στη θάλασσα, όμως εκείνοι το αρνήθηκαν. Μια γυναίκα είπε πως ενώ κρατούσε το πόδι ενός Λιμενικού για να μπει μέσα στο σκάφος, αυτός την κλοτσούσε και την πέταξε μέσα στη θάλασσα, ενώ πέταξε το μωρό της από την άλλη πλευρά…
Τα αρνείται ο υπουργός
Εξοργιστική ήταν η πρώτη αντίδραση του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ότι δεν πρέπει να γίνει «χαζή πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας». Είπε ακόμη ότι όλα έγιναν στο πλαίσιο της νομιμότητας και κατήγγειλε τον επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο οποίος ζήτησε -έστω και τραγικά καθυστερημένα, έστω και χωρίς να είναι ικανός να αναγνωρίσει τις ευθύνες της Ε.Ε. γι’ αυτήν την κατάσταση- να σταματήσουν οι παράνομες αυτές «άτυπες επαναπροωθήσεις προσφύγων». Στη συνέχεια και μετά τη γενική κατακραυγή για την αναισθησία του και τον κυνισμό του, ο υπουργός ξεπέρασε εκ νέου τον… εαυτό του, επικαλούμενος μαρτυρίες των προσφύγων που ευγνωμονούσαν τους Λιμενικούς, οι οποίες όμως διαψεύσθηκαν κατηγορηματικά από τον διερμηνέα των επιζώντων.
Πλάι στις καταγγελίες των επιζώντων προστέθηκε τώρα και η καταγγελία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ καθώς και της Διεθνούς Αμνηστίας, οι οποίοι ζητούν να ερευνηθούν οι συνθήκες της τραγωδίας. Θα ριχθεί άραγε άπλετο φως και στις άλλες 132 ζωές μεταναστών που χάθηκαν στο Αιγαίο από τον Ιανουάριο του 2013; Θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία των δραστών; Θα πιεστούν οι φυσικοί αυτουργοί να αποκαλύψουν τους ηθικούς αυτουργούς; Θα καταγγελθεί η πολιτική της «Ευρώπης-φρούριο», που μετατρέπει τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε τάφρο θανάτου για χιλιάδες Αφρικανούς και Ασιάτες, οι οποίοι κυνηγούν το όνειρο της «ευημερίας» πίσω από τη σκιά του θανάτου; Μερικά μόνο από τα ανοιχτά ερωτήματα που κατακλύζουν το Διαδίκτυο και ζητούν επιμόνως πολιτική και ανθρωπιστική αντιμετώπιση.
