Συναγερμός για την αποσταθεροποίηση που επιδιώκει η αντιδραστική αντιπολίτευση. Του Ορέστη Σταμόπουλου
Εδώ και σχεδόν ένα μήνα η αμερικανοκίνητη αντιδραστική αντιπολίτευση επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Βενεζουέλας. Μέχρι σήμερα, ένα κομμάτι της αντιπολίτευσης -το πιο πολιτικά ξεδιάντροπο- έχει οργανώσει δεκάδες συγκεντρώσεις και πορείες με πρωταρχικό σκοπό την αποσταθεροποίηση της χώρας και απώτερο στόχο την παραίτηση της -10 μόλις μηνών- κυβέρνησης του Νίκολας Μαδούρο, πολιτικού διαδόχου του αείμνηστου Ούγκο Τσάβες.
Η αντιπολίτευση μη μπορώντας να αντέξει την πεντακάθαρη ήττα της στις πρόσφατες τοπικές εκλογές όπου οι υποψήφιοι του κυβερνώντος Ενιαίου Σοσιαλιστικού κόμματος (PSUV) κατατρόπωσαν τους υποψηφίους της σε 20 από τις συνολικά 23 επαρχίες της χώρας, επιδιώκει αυτή τη φορά τον αντιδημοκρατικό δρόμο της βίαιης ανατροπής των επαναστατικών δυνάμεων. Αλγεινό αποτέλεσμα του αντιδημοκρατικού μένους της αντιπολίτευσης οι περίπου δέκα νεκροί που θρηνεί η χώρα, προερχόμενοι από αμφότερες τις μπάντες της κοινωνικοπολιτικής διαπάλης.
Αμερικανικά κονδύλια
Αντιμέτωπος με αυτές τις νέες προκλήσεις ο Μαδούρο την περασμένη Κυριακή, σε ομιλία του, κατήγγειλε τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ -5 εκατ. δολάρια προβλέπει ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός των ΗΠΑ για χρηματοδότηση επικείμενων δραστηριοτήτων της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό της χώρας(!)- και της Κολομβίας ότι υποκινούν και στηρίζουν την αντιδραστική αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση της οποίας αυτή τη φορά ηγείται ο Λεοπόλδο Λόπες – και όχι ο Καπρίλες, ο οποίος θεωρεί ανώριμες, ακόμα, τις συνθήκες για ανατροπή της κυβέρνησης. Πρόκειται για έναν αδίστακτο αμερικανοσπουδαγμένο οικονομολόγο καθηγητή πανεπιστημίου -και ανταγωνιστή του Καπρίλες για την ηγεσία της αντιπολίτευσης- που ηγείται του δεύτερου τη τάξει κόμματος της αντιπολίτευσης ονόματι «Λαϊκή Θέληση», εξαρχής ορκισμένου εχθρού της επανάστασης.
Μέσα σε αυτήν την, τεχνητά, τεταμένη ατμόσφαιρα ο Μαδούρο απέλασε, την περασμένη Κυριακή, τρεις διπλωματικούς υπαλλήλους της αμερικάνικης πρεσβείας κατηγορώντας τους για ενεργή ανάμειξη στη διοργάνωση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. «Είναι μια ομάδα Αμερικανών αξιωματούχων που βρίσκονται μέσα στα πανεπιστήμια. Τους παρακολουθούσαμε και καταγράψαμε συναντήσεις τους σε ιδιωτικά πανεπιστήμια επί δύο μήνες (…) Ας πάνε πλέον να συνωμοτούν απ’ την Ουάσιγκτον. Όχι πια από την Βενεζουέλα!», δήλωσε με σθένος ο Μαδούρο.
Την Κυριακή, επίσης, ο υπερεθνικός οργανισμός της Mercosur (Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη και Βενεζουέλα) έβγαλε ανακοίνωση στην οποία και καταδικάζει απερίφραστα τις «πρόσφατες βίαιες πράξεις» και τις «προσπάθειες αποσταθεροποίησης της δημοκρατικής τάξης» απορρίπτοντας, παράλληλα, «ποινικές ενέργειες βίαιων ομάδων που θέλουν να διαδώσουν τη μισαλλοδοξία και τη διχόνοια στην Μπολιβαριανή δημοκρατία της Βενεζουέλας ως πολιτικό εργαλείο». Παρέχοντας με αυτόν τον τρόπο, απλόχερα, τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στην Μπολιβαριανή επανάσταση.
Εν τω μεταξύ, την προηγούμενη Τρίτη πραγματοποιήθηκε μεγάλη «διαδήλωση ενάντια στο φασισμό» προς στήριξη της κυβέρνησης και της Μπολιβαριανής επανάστασης, μπροστά από το προεδρικό μέγαρο «Μιραφλόρες», στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι στην πετρελαιοβιομηχανία και σε άλλους κλάδους, απλός λαός, καθώς και πλήθος νεολαίας.
Την ίδια στιγμή στη μεσοαστική περιοχή Τσακαΐτο, πραγματοποίησε συγκέντρωση η αντιπολίτευση μαζί με φοιτητές ιδιωτικών πανεπιστημίων οι οποίοι, εξάλλου, βρίσκονται και στην εμπροσθοφυλακή των ταραχών. Σ’ αυτή τη συγκέντρωση μίλησε και ο Λεοπόλδος Λόπες, για τον οποίο είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από τις αρχές ως υποκινητή βίαιων επεισοδίων στα οποία, τις προηγούμενες μέρες, τρεις άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους. Μετά το πέρας της ομιλίας του, ο Λόπες παραδόθηκε με τη συνοδεία… καμερών ώστε να ηρωοποιηθεί στα μάτια όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά και του Δυτικού κόσμου εν συνόλω.
Οι «κοινοί χορηγοί»
Συσχετίζοντας τα βίαια επεισόδια στη Βενεζουέλα με την εμφυλιοπολεμική κατάσταση στην Ουκρανία ο πρόεδρος Μαδούρο, προέβη, μέσω της δημόσιας τηλεόρασης, στην εξής δήλωση: «Οι ταραχές στη Βενεζουέλα και στην Ουκρανία έχουν τους ίδιους “κοινούς” χορηγούς. Είναι οι αμερικάνικες οργανώσεις που διεξάγουν την ιμπεριαλιστική τους παρέμβαση, στο πλαίσιο ελέγχου της διεθνούς κοινότητας.
Στόχος των παραπάνω οργανώσεων είναι να πετύχουν την παραίτησή μου (…) Ωστόσο, δεν θα επιτρέψω ποτέ να οδηγηθούμε στην κατάσταση της Ουκρανίας. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ουκρανία είναι πάρα πολύ σοβαρά, αλλά με όλο τον σεβασμό προς τον ουκρανικό λαό και την κυβέρνησή του, η Βενεζουέλα δεν είναι Ουκρανία, ο λαός μας, οι ένοπλες δυνάμεις μας, αλλά και η Ιστορία μας είναι διαφορετικά (…) Εδώ εμείς κάνουμε επανάσταση…»
Ο συντάκτης της Guardian, Mark Weisbrot, από την πλευρά του, αναρωτιέται στοχαστικά στον επίλογο άρθρου του για τη Βενεζουέλα: «Μένει να δούμε πόσο μακριά θα το πάει (σ.σ. η αντιπολίτευση) για να κερδίσει με άλλα μέσα ό,τι δεν ήταν σε θέση να κερδίσει στην κάλπη, αλλά και πόσο ακόμα θα έχει τη στήριξη της Ουάσιγκτον για την αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα».
Τα, εν πολλοίς, υποκινούμενα γεγονότα, εν πρώτοις στη Βενεζουέλα και δευτερευόντως στην Ουκρανία, μας υπενθυμίζουν τι πάνω-κάτω θα επακολουθήσει και στην Ελλάδα -αργά ή γρήγορα- εάν μια κυβέρνηση της Αριστεράς με λαϊκή απήχηση επιχειρήσει να συγκρουστεί με τον ευρωπαϊκό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό αλλά και με την εγχώρια μπουρζουαζία. Το κεφάλαιο, όσο το αφήνεις να υπάρχει, άρα να ζει και να ανασυγκροτείται, τόσο αυτό θα αναγεννιέται και θα ορθώνεται ολόρθο στην προαιώνια μάχη για παγκόσμια κυριαρχία. Γιατί ποτέ δεν συγχωρεί και, προπάντων, ποτέ δεν τα παρατάει…
