Κηδεύτηκε την Τρίτη, 14/1/2014, στο Νεκροταφείο Βύρωνα ο βετεράνος συνδικαλιστής Σωτήρης Αντωνίου, παρουσία όλης της παλιάς συνδικαλιστικής ηγεσίας των τραπεζοϋπαλλήλων.
Η αφετηρία του στην πολιτική έχει σχέση με την ΕΠΟΝ και κατοπινά με το ΚΚΕ.
Πήρε μέρος στους αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος στην Εμπορική Τράπεζα, στον κλάδο των τραπεζοϋπαλλήλων μέσα από την ΟΤΟΕ και το ευρύτερο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα (ΣΑΔΕΟ).
Τον αποχαιρέτησε ο συντονιστής του Τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην γ.γ. της ΟΤΟΕ, Σωτήρης Σιώκος. Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας.
«Αγαπητέ φίλε, συνάδελφε, σύντροφε Σωτήρη (τη λέξη τη χρησιμοποιώ όπως το ήθελες, με το νόημα που είχε δώσει ο Μαξίμ Γκόρκι: Αλληλεγγύη – γενναιότητα ψυχής – σεβασμός στην άλλη άποψη – αγάπη στον άνθρωπο).
Θα χρησιμοποιήσω τις λέξεις του Γιάννη Ρίτσου για να σου πω ότι πορεύεσαι ανυπόταχτος στο θάνατο, παραμερίζοντας τις ευτέλειες και μικρότητες, με απαράμιλλο ήθος, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και πάμφωτη τη συνείδηση. Στο ταξίδι σου θα συναντήσεις τους συνδικαλιστές από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης που γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε, όπως για παράδειγμα τον Αντ. Αμπατέλο, Μανώλη Πυθαρούλη, Βαγγέλη Τσακίρη, αλλά και τον Στέλιο Προβελέγγιο και τον κοινό μας φίλο, Ιορδάνη Τσομίδη, που είμαι σίγουρος ότι θα τα πιείτε τα ποτηράκια σας. Να του πεις ότι το μπουζούκι του είναι σε καλά χέρια και η κασέτα που σου υποσχέθηκα την έφτιαξα με τα ταξίμια του.
Αγαπητέ Σωτήρη, με τη βοήθεια δύο κοινών μας φίλων-συναδέλφων-συντρόφων, Κώστα Ακριβόπουλου, Δημήτρη Παφίλη, αλλά και της δικής μου μνήμης που έχει καταγράψει όσα κουβεντιάζαμε στο ταβερνάκι και στα γραφεία της ΟΤΟΕ, θα αναφέρω ότι οι ρίζες σου ήταν στη Θεσσαλία, την Καρδίτσα, τον Βόλο και αυτές οι συμβολικές περιοχές συνδέονται με την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, τη Μάχη της Σοδειάς, τον Σαράφη και τον Καραγιώργη, αλλά και τη διαρκή αντίσταση από το 1945 μέχρι σήμερα.
Παιδί κι εσύ της ΕΠΟΝ και του αξιακού της φορτίου «Πολεμάμε και τραγουδάμε», που χάραξε ανεξίτηλα την ψυχή σου. Εντάχθηκες στο κόμμα του Δ. Γληνού, του Κ. Βάρναλη, του Γ. Ρίτσου και αναφέρω αυτούς τους πνευματικούς ανθρώπους, γιατί κράτησες ως στοιχείο της προσωπικότητάς σου την πνευματικότητα. Εξάλλου όσοι/ες σε ζήσαμε, θυμούνται τις αναφορές σου και τις απαγγελίες σου στον Καβάφη, Παλαμά, Καρυωτάκη, Βάρναλη.
Μετά τον Εμφύλιο έγινες υπάλληλος της Εμπορικής Τράπεζας και η εμπλοκή σου με τα προβλήματα του κλάδου συνεχίστηκε μέχρι το τελευταίο σου άρθρο για το ασφαλιστικό πριν λίγο καιρό. Οι συνάδελφοι σε τίμησαν ανταποδίδοντας την τιμή και υπηρέτησες τους θεσμούς του σ.κ. Ως πρόεδρος επί χρόνια του Συλλόγου Εργαζομένων Εμπορικής Τράπεζας και εκπρόσωπος εργαζομένων στο Δ.Σ. της τράπεζας, μία πρωτοπόρα δράση με βάση της αρχές του Εργατικού Ελέγχου, γ.γ. της ΟΤΟΕ με καταλυτική παρουσία στους μεγάλους μεταδικτατορικούς αγώνες, στη συνδικαλιστική, πολιτική, ερευνητική σκέψη, επίτιμος πρόεδρος Συλλόγου Συνταξιούχων Εμπορικής. Η ρητορική σου ήταν ασυνήθιστη για τα ήθη της εποχής. Στόχευες στη λογική, στην κρίση, στο νου του ακροατηρίου βαδίζοντας στα μονοπάτια του Μπ. Μπρεχτ. Οι ομιλίες σου είχαν μία στέρεη δομή και αυτό το καταλαβαίνεις καλύτερα όταν τις διαβάζεις στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά.
Σαν τώρα θυμάμαι τους συναδέλφους στους διαδρόμους της Σίνα 16 και στο πεζοδρόμιο: «Ησυχία να ακούσουμε τον Σωτήρη». Τα θέματα που «φώτισες», ερεύνησες με τις γνώσεις σου, τη δράση σου, τις ομιλίες σου, τα άρθρα σου και τις ανακοινώσεις που συνέτασσες για λογαριασμό των θεσμών του συνδικαλιστικού κινήματος, ήταν (σε τίτλους τα αναφέρω):
• Ασφαλιστικό
• Ρόλος και λειτουργία των τραπεζών
• Εργατικός έλεγχος
• Οργανισμοί-κανονισμοί προσωπικού (ο οργανισμός προσωπικού της Εμπορικής του ’75 ήταν πρωτοποριακός για την εποχή και φέρει το στίγμα σου)
• Δημοκρατία στα συνδικάτα. Ζωντανή ενημέρωση μεγάλης ποιότητας σε μεγάλο τμήμα της βάσης.
• Φορολογικό (σε διάβαζα στο Βήμα και ήσουν δάσκαλός μου και σε αυτό το θέμα)
• Και βέβαια τα θέματα του Πολιτισμού έξω από τα συνδικαλιστικά έδρανα, στις ταβέρνες σύμφωνα με τον Κ. Βάρναλη, μιλώντας ατέρμονα για Θέατρο – Παγκόσμια λογοτεχνία – Ιστορία – Ρεμπέτικο (χόρευες το ζεϊμπέκικο σ’ ένα τετραγωνικό μέτρο).
Αγαπητέ Σωτήρη, για μένα και για άλλους συναδέλφους που μίλησα αυτές τις μέρες, ήσουν:
Ένας πρωτοπόρος συνδικαλιστής, κοινωνικός αγωνιστής, πνευματικός άνθρωπος, σύμβολο για το συνάδελφο της Εμπορικής και του κλάδου, καταρτισμένος επιστήμονας, άνθρωπος της παρέας και του καλού κρασιού.
Γνωρίζω ότι αυτά που είπα ηχούν εξωπραγματικά στη σημερινή εποχή, στον κλάδο και στις ηγεσίες του και δεν ξέρω πώς θα με χαρακτηρίσουν. Όμως, ποιος τους δίνει σημασία όταν η μνήμη είναι γεμάτη από την παρουσία σου και η ιστορία του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος έχει τη σφραγίδα τέτοιων ανθρώπων όπως εσύ.
Σε αποχαιρετώ εκ μέρους όλων
που σε γνώρισαν και σε τιμούν».
