Συνέντευξη στον Γιώργο Κατερίνη
Την επαναφορά του ΟΤΕ στον έλεγχο του Δημοσίου θέτει ως αίτημα ο Γιάννης Δούκας, μέλος της Ε.Ε. της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Παραθέτει, μάλιστα, ένα χρονικό αποεπενδύσεων που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια η Deutsche Telekom, χρησιμοποιώντας τον Οργανισμό ως ιμάντα προώθησης των επιχειρησιακών της συμφερόντων.
Πρόσφατα η Αγωνιστική Συνεργασία με την οποία εκλέγεστε απάντησε με ανακοίνωσή της στις εξαγγελίες του διευθύνοντος συμβούλου της Deutsche Telekom κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας. Τι είναι αυτό που σας κάνει να είστε «δύσπιστοι» στην πρόθεση επενδύσεων;
Αυτό που συμβαίνει στην πράξη τα τελευταία χρόνια είναι η αποχώρηση του ΟΤΕ από επενδύσεις και δραστηριότητες – τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Ο ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια πούλησε τις μετοχές που είχε σε σειρά τηλεπικοινωνιακών επιχειρήσεων στο εξωτερικό (TELEKOMSERBIA, GLOBUL και άλλες) καθώς και του δορυφόρου HELLAS SAT. Οι επενδύσεις για τα νέας γενιάς ευρυζωνικά δίκτυα VDSL γίνονται με απελπιστικά αργούς ρυθμούς και αυτό αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα μένει πίσω στη λίστα των τεχνολογικά προηγμένων χωρών. Σχετικό με το θέμα των επενδύσεων είναι και η συρρίκνωση του εμπορικού δικτύου του ΟΤΕ και η αποχώρησή του από μεγάλα τμήματα της ελληνικής επικράτειας. Τα εμπορικά καταστήματα του ΟΤΕ πριν από την εξαγορά του από την DT ήταν 440 και σήμερα είναι μόλις 134. Εντός του μήνα θα υλοποιηθεί η νέα απόφαση για λουκέτο σε άλλα 13.
Τα δύο τελευταία χρόνια ο ΟΤΕ έχει πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα αποχωρήσεων υπαλλήλων, ενώ ταυτόχρονα γιγαντώνεται η απασχόληση μέσω των θυγατρικών-δουλεμπορικών επιχειρήσεων. Τι επιπτώσεις έχει αυτή η εξέλιξη στα εργασιακά δικαιώματα;
Η αποχώρηση 3.500 περίπου συναδέλφων τα δύο τελευταία χρόνια μέσω των κινήτρων αποχώρησης σε συνδυασμό με την υφιστάμενη πολιτική ανθρώπινου δυναμικού έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και αν δεν κινηθούμε τα προβλήματα αυτά θα μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο. Κατ’ αρχήν σε ό,τι αφορά τη σχέση αποχωρήσεων-προσλήψεων, αυτή είναι περίπου 4 προς 1. Από κει και μετά οι νέοι συνάδελφοι δεν προσλαμβάνονται στον ΟΤΕ αλλά, όπως πολύ σωστά το θέσατε, μέσω των θυγατρικών δουλεμπορικών του. Για τους συναδέλφους αυτούς δεν ισχύουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας του ΟΤΕ και προσλαμβάνονται με τους μισθούς που προβλέπονται στα μνημόνια. Ακόμη, όλο το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει για τους εργαζόμενους του ΟΤΕ για το όποιο άλλο εργασιακό δικαίωμα πηγάζει από τις συλλογικές μας συμβάσεις δεν ισχύει για όσους προσλαμβάνονται στα δουλεμπορικά (π.χ. ωράριο εργασίας). Για μας τα δουλεμπορικά θα πρέπει να κλείσουν, οι εργαζόμενοι να περάσουν στον ΟΤΕ και οι όποιες νέες προσλήψεις να γίνονται από τον ΟΤΕ. Παράλληλα με το στόχο αυτό δεν θα πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στην υφιστάμενη κατάσταση και να επιδιώξουμε την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας για τους εργαζόμενους στις θυγατρικές. Μια άλλη πλευρά της μείωσης των θέσεων εργασίας είναι η ολοένα και μεγαλύτερη μεταφορά έργου σε εργολάβους. Μετά τις τελευταίες αποχωρήσεις και τη νέα αναδιοργάνωση, μεγάλο μέρος της αποκατάστασης βλαβών δίνεται σε εργολάβους ενώ ταυτόχρονα σε εργολάβους δίνεται ολοένα και περισσότερο μη τηλεπικοινωνιακό έργο όπως η καθαριότητα των κτιρίων και οι υπηρεσίες φύλαξης που περνάνε σε εταιρίες security.
Γιατί δεν έχουμε δει κάποια ηχηρή αντίδραση σε όλα αυτά από το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου;
Για τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων στα δουλεμπορικά υπάρχει σοβαρή ευθύνη στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που ελέγχουν την πλειοψηφία της ομοσπονδίας και που όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν φρόντισαν, δεν διεκδίκησαν και τελικά δεν υπέγραψαν ποτέ μια συλλογική σύμβαση για τους εργαζόμενους στις θυγατρικές. Η ομοσπονδία του ΟΤΕ, όπως εκφράζεται με την προαναφερόμενη πλειοψηφία, ουδέποτε κατάφερε να εκφράσει επί της ουσίας μια φωνή διεκδίκησης για τους εργαζόμενους στις θυγατρικές. Παράλληλα, είναι μέρος της γενικής αφασίας και του γενικού τέλματος στο οποίο έχει οδηγήσει η όμορη πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Περιγράψατε μια τάση συρρίκνωσης και αποχώρησης από επενδύσεις. Γιατί ο γερμανικός όμιλος επιλέγει αυτή την τακτική, ιδιαίτερα αφού παρουσιάζει κερδοφορία;
Οι προτεραιότητες του γερμανικού κολοσσού αποκλίνουν από αυτό που εμείς θέλουμε και διεκδικούμε για τις τηλεπικοινωνίες. Αυτό που επιδιώκεται παγκοσμίως στον τομέα των τηλεπικοινωνιών είναι η δημιουργία λίγων και τεράστιων επιχειρηματικών ομίλων. Η Deutsche Telekom χρησιμοποιεί τον ΟΤΕ σαν ιμάντα μεταφοράς της δικής της πολιτικής. Για παράδειγμα στη Βόρεια Ελλάδα o ΟΤΕ χάνει εκατομμύρια από το γεγονός ότι η Deutsche Telekom απαξιώνει πανάκριβους ιδιόκτητους οπτικούς δακτυλίους που διεκπεραιώνουν διεθνή τηλεπικοινωνιακή κίνηση από την Ασία και τη Μέση Ανατολή προς τη Δύση και δρομολογεί τα κυκλώματα από δικό της ανταγωνιστικό δακτύλιο. Η αποχώρηση του ΟΤΕ από επενδύσεις στα Βαλκάνια είχε να κάνει και με το ότι ανάλογες επενδύσεις είχε και η DT και δεν ήθελε τον ανταγωνισμό μεταξύ δικών της θυγατρικών. Παράλληλα, έχουμε έναν ιδιότυπο εσωτερικό ανταγωνισμό μεταξύ των θυγατρικών της DT ανά τον κόσμο. Η DT προκηρύσσει μεταξύ των θυγατρικών της κάποιο έργο το οποίο για το σύνολο του ομίλου το παίρνει ένας από τους συμμετέχοντες στο λεγόμενο διαγωνισμό. Στο πλαίσιο αυτό, έργο του λογιστηρίου του ΟΤΕ και της COSMOTE έχει δοθεί σε θυγατρική της DT στη Μπρατισλάβα ενώ αντίστοιχα ο ΟΤΕ έχει πάρει έργο πληροφορικής άλλων θυγατρικών του ομίλου. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η συνολική αύξηση της κερδοφορίας και η μείωση του εργασιακού κόστους της DT με θύματα τις θέσεις εργασίας στο σύνολο του ομίλου. Τέλος, το θέμα των επενδύσεων σκοντάφτει πολλές φορές και στην πολιτική που ασκεί η ΕΕΤΤ. Οι ρυθμίσεις που προωθούνται από την ανεξάρτητη Αρχή πολλές φορές γίνονται τροχοπέδη των επενδύσεων.
Στην ανακοίνωσή σας θέτετε και θέμα επαναφοράς του ελέγχου του ΟΤΕ στο Δημόσιο. Θεωρείτε ότι αυτό το αίτημα θα μπορούσε να ενοποιήσει συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες;
Η σταδιακή επαναφορά του ελέγχου του ΟΤΕ στο Δημόσιο είναι αίτημα κατ’ εξοχήν πολιτικό. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι η άλλη πλευρά έχει κερδίσει έδαφος ιδεολογικά και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρεί ότι η ιδιωτικοποίηση και ο ανταγωνισμός έχουν παίξει θετικό ρόλο στις παρεχόμενες υπηρεσίες και στα τιμολόγια. Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η ιδεολογική αντεπίθεση. Τα συνδικάτα, η πολιτική και κοινωνική Αριστερά οφείλουν να αναδείξουν ότι αγαθά όπως οι τηλεπικοινωνίες, το νερό, η ενέργεια και οι μεταφορές είναι κοινωνικά αγαθά και δεν εμπορευματοποιούνται. Σήμερα που βγαίνουν στο σφυρί και τα άλλα κοινωνικά αγαθά είναι απαραίτητος ο συντονισμός πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που αντιτίθενται σ’ αυτές τις πολιτικές και, βεβαίως, στο συντονισμό αυτό ενεργό και ουσιαστικό ρόλο μπορούν και πρέπει να παίξουν και οι δυνάμεις εκείνες που θεωρούν ότι ο έλεγχος του ΟΤΕ θα πρέπει να επανέλθει στο Δημόσιο.
