Του Γιώργου Ι. Βοϊκλή
Ενα από τα εγκλήματα που διαπράττουν τα τελευταία χρόνια οι μνημονιακές δυνάμεις, για να καλύψουν τα υπόλοιπα, είναι η διαστρέβλωση ή μάλλον η αντιστροφή του νοήματος των λέξεων.
Για παράδειγμα: Η αποσταθεροποίηση της χώρας ονομάζεται «πρόγραμμα σταθεροποίησης». Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις». Η διαδικασία των απολύσεων ονομάζεται «κινητικότητα» και «διαθεσιμότητα»…
Το ίδιο συμβαίνει και με την περίφημη «αξιολόγηση» που θα φέρει την αξιοκρατία στο Δημόσιο.
Λένε γι’ αυτήν – και πολύ σωστά: Ποιος θα κάνει την αξιολόγηση; Οι διορισμένοι, σχεδόν στο σύνολό τους, με κομματικά κριτήρια από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, διευθυντές και προϊστάμενοι, χωρίς μάλιστα να μετράνε τα αντικειμενικά-ακαδημαϊκά προσόντα του αξιολογούμενου. Το ίδιο συμβαίνει και από επιτροπές διορισμένες από τα ίδια κόμματα, σε δευτεροβάθμιο επίπεδο.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι δίνονται εκ των προτέρων υποχρεωτικά ποσοστά βαθμολόγησης για κάθε αξιολογούμενη μονάδα και ότι το 15% θα πρέπει να βαθμολογηθεί κάτω από τη βάση, που σημαίνει ότι οδηγείται στην απόλυση.
Στη δική μας αξιολόγηση, πάντως, τόσο οι εντολοδόχοι των δανειστών μας και της ντόπιας ολιγαρχίας όσο και οι υπηρέτες τους στα ελεγχόμενα από τους ίδιους ΜΜΕ, παίρνουν άριστα στην προσπάθεια συγκάλυψης των εγκλημάτων τους, μέσω της κακοποίησης της γλώσσας.
Αγνοούν, όμως, το γεγονός πως η γλώσσα έχει μεγάλη δύναμη αντίστασης.
Ότι ο λαός δεν ξεχνάει τι σημαίνει «Δικαίωμα». Τι σημαίνει «Δημοκρατία».
Σχόλια
