Κομισιόν και κυβέρνηση εκπονούν απροκάλυπτα τα καταστροφικά τους σχέδια
Την πραγματική εικόνα απόλυτης διάλυσης που επικρατεί στην ελληνική οικονομία, αντικατοπτρίζει η ιστορία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, τα οποία υπό τη νέα λιβανέζικων συμφερόντων διοίκησή τους, παραμένουν κλειστά ένα χρόνο τώρα, με τους 1.100 εργαζόμενους να δουλεύουν εκ περιτροπής μία ημέρα εβδομαδιαίως και να παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι.
Το νέο επεισόδιο στο πολιτικοοικονομικό σίριαλ των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, που -όπως έχει γράψει και στο παρελθόν ο Δρόμος- έχουν οδηγηθεί στην απαξίωση με απόλυτη πολιτική ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., ήρθε από την Κομισιόν, με τον Χοακίν Αλμούνια να απαντά στις 15/5 σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, πως «η Κομισιόν προτείνει την οριστική εκκαθάριση και το κλείσιμο των ναυπηγείων Σκαραμαγκά σε περίπτωση που η εταιρία Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το πρόστιμο των 310 εκατ. ευρώ που αφορά σε παράνομες κρατικές ενισχύσεις προς την ΕΝΑΕ από το 2008».
Η αμαρτωλή Ε.Ε. που με μια στρατιωτικού τύπου απόφαση έχει αποκλείσει τα ελληνικά ναυπηγεία από το διεθνή ανταγωνισμό, ορίζοντας πως ο Σκαραμαγκάς δεν μπορεί να κατασκευάζει πολεμικά πλοία άλλων χωρών -ενώ το καθεστώς επιδοτήσεων ουσιαστικά τον αποκλείει και από τη ναυπήγηση εμπορικών πλοίων- πιέζει τώρα, λέγοντας πως αν δεν είναι εφικτή η αποπληρωμή του προστίμου (που σ.σ. βαρύνει το Ελληνικό Δημόσιο, και όχι τον νυν ιδιοκτήτη Λιβανέζο επιχειρηματία Ισκαντάρ Σάφα, με βάση όσα του υποσχέθηκαν όταν αγόρασε ο τότε υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και ο νυν συγκυβερνών στην τρικομματική Ευ. Βενιζέλος) ας κλείσουν τα Ναυπηγεία.
Διαλύουν τη ναυπηγική βιομηχανία
Και βέβαια στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε θα ήταν ανόητο να μην θεωρούμε πως ό,τι αφορά σε ιδιωτικοποίηση δεν έχει δύο αναγνώσεις στην μπανανία της Ελλάς. Ακόμη και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία, με τους οποίους επικοινώνησε ο Δρόμος, συγκλίνουν στην άποψη ότι «παίζεται ένα παρασκηνιακό βρώμικο παιχνίδι» για το μέλλον της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας. Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε όλες τις ψηφίδες μαζί, μήπως και βγάλουμε άκρη:
α) Προκαλεί μεγάλη εντύπωση, ο Χ. Αλμούνια να επικαλείται εκκαθάριση των ελληνικών ναυπηγείων (σημ. το αντίπαλον ελληνικό δέος, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας του Ταβουλάρη βρίσκονται στο Άρθρο 99, ενώ μόλις προχθές απολύθηκαν 100 εργαζόμενοι -δείτε σχετικό ρεπορτάζ στη σελ. 18), μόλις δύο εβδομάδες μετά την αντίστοιχη ανακοίνωση από τουρκικής πλευράς ότι ενοποιεί δύο μικρές ναυπηγικές μονάδες, δημιουργώντας μια εταιρία κολοσσό στην Τούζλα, με τέσσερις πλωτές δεξαμενές για την ναυπήγηση πλοίων δυναμικότητας 8.500 τόνων, 12.500 τόνων, 20.000 τόνων και 49.500 τόνων. Αν προστεθεί στην ψηφίδα αυτή και η πληροφορία πως ήδη από τις αρχές του χρόνου η Τουρκία έχει καταργήσει τους φόρους για όσους αποφασίσουν να χτίσουν πλοία στα ναυπηγεία της (ενώ ουσιαστικά στην Ελλάδα υπάρχει μηδενική παραγωγή), φτιάχνουμε το ένα κομματάκι του παζλ.
β) Το Plan A της ελληνικής κυβέρνησης σε συνεννόηση με την Κομισιόν, έλεγε πάνω-κάτω τα εξής: Πιέζουμε τον Λιβανέζο αγοραστή των ναυπηγείων που του τάξαμε γη και ύδωρ, να εκποιήσει την εμπορική περιουσία των Ναυπηγείων επιστρέφοντας το οικονομικό όφελος στο Ελληνικό Δημόσιο, ώστε να αποπληρωθεί μέρος του προστίμου και ας κάνει αυτός ό,τι θέλει με τους εργαζόμενους. Για να επιτευχθεί μάλιστα το πλάνο, τον περασμένο Δεκέμβριο 22/12, πέρασε σχετικός νόμος που όριζε την Εναρμόνιση της λειτουργίας των ελληνικών Ναυπηγείων με την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί εμπορικής χρήσης… Τους τελευταίους 5 μήνες όμως, ο Σάφα κάνει την… «πάπια», προτείνοντας αντ’ αυτού τεχνικο-οικονομικές και νομικές επιτροπές για να «εξεταστούν οι πιθανότητες επαναλειτουργίας των Ναπηγείων».
γ) Οι «κακές γλώσσες», λοιπόν, θέλουν την Κομισιόν να πιέζει για το Plan B σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση (ερώτηση κρίσεως: είναι τόσο έξυπνοι τελικά ή πονηροί οι πολιτικοί μας;), ώστε να πιεστεί με κάποιο τρόπο να συνεργαστεί ο Σάφα, να επανεκκινήσει τα Ναυπηγεία, ενεργοποιώντας το Νόμο του Δεκεμβρίου περί εμπορικής χρήσης. Αν πάλι δεν θέλει, φαίνεται να υπονοεί η Κομισιόν, ας προχωρήσει σε εκκαθάριση πουλώντας τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας «που θα επέτρεπε σε άλλους δυνητικά ενδιαφερόμενους επενδυτές να αποκτήσουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, και, χωρίς τα βάρη του παρελθόντος, να κάνουν την καλύτερη δυνατή χρήση τους», χωρίς βέβαια να διευκρινίζει σε τι είδους «χρήση» αναφέρεται. Οι κακές γλώσσες και πάλι, βλέπουν επανεργοποίηση των σεναρίων για «άλλη χρήση» από τον Ταβουλάρη της Ελευσίνας και του Νεωρίου, που διακαώς επιθυμεί το φιλέτο του Σκαραμαγκά.
Όπως εύστοχα παρατήρησε ο Ν. Χουντής, μετά την απάντηση που πήρε από την Κομισιόν, ψευδώς καλλιεργήθηκαν και από την Ε.Ε. λοιπόν προσδοκίες «ότι θα επιτραπεί στην εταιρία Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. να αναλαμβάνουν παραγγελίες εμπορικών πλοίων, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας των Ελλήνων», καθώς με πρωτοφανή ωμότητα η Ευρώπη πετά στον καιάδα αφενός 1.100 εργαζόμενους, η τύχη των οποίων σέρνεται εδώ και χρόνια και αφετέρου τη δυνατότητα ανάκαμψης ενός ολόκληρου βιομηχανικού κλάδου της ελληνικής οικονομίας.
Μ.Ε.
Όλα στην Κίνα;
Μόλις χθες, Παρασκευή 17/5, υπεγράφη στο πρωθυπουργικό ταξίδι στη Κίνα διεύρυνση του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ των Ελλήνων πλοιοκτητών και των κινεζικών ναυπηγείων για ναυπήγηση ελληνικών συμφερόντων εμπορικών πλοίων μεγάλου τονάζ εκεί. Μήπως γι αυτό εγκαταλείπονται τα ελληνικά ναυπηγεία;
