Αναζητείται «συνταγή» για τον περιορισμό των εσωκομματικών αντιδράσεων
Η υπερκινητικότητα του Γ. Παπανδρέου στο εξωτερικό έφερε κάποια αποτελέσματα, όπως τη συμπάθεια των εταίρων μας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, τη στήριξη της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης την οποία αυτοί, άλλωστε,επέβαλαν και θετικά λόγια για την πρότασή του σχετικά με τη δημιουργία μηχανισμών που θα ελέγχουν τις δραστηριότητες των κερδοσκόπων.
Τρεις ηγέτες (Ομπάμα, Σαρκοζί, Μέρκελ) εξέφρασαν τη συμπαράσταση τους στον Γ. Παπανδρέου, ωστόσο τα επιτόκια δανεισμού για την Ελλάδα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα και η αποκλιμάκωση τους δεν είναι ορατή. Αυτό σημαίνει ότι «οι αγορές» δίνουν βάση μόνο στις αξιολογήσεις των διεθνών οίκων και ακούνε βερεσέ τις προτροπές των πολιτικών. Έτσι, η εκδοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) δεν πρέπει να αποκλειστεί με το σκεπτικό ότι «ακολουθούμε σε γενικές γραμμές τη συνταγή του ΔΝΤ χωρίς, όμως, τα λεφτά του».
Βεβαίως, αν κρίνουμε από τη τύχη που είχαν οι χώρες που προσέφυγαν στο ΔΝΤ, το μέλλον της Ελλάδας προοιωνίζεται ζοφερό στην περίπτωση που αναγκαστεί να ζητήσει τη συνδρομή του. Οι μαζικές απολύσεις, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ιδιωτικοποίηση όσων επιχειρήσεων έχουν απομείνει υπό δημόσιο έλεγχο και μια ακόμα πιο αιματηρή εισοδηματική πολιτική θα είναι οι συνέπειες, διαμορφώνοντας ταυτοχρόνως σκηνικό κοινωνικής έκρηξης. Αυτό είναι που φοβάται το Μέγαρο Μαξίμου.
Το λαϊκό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ και η πλειονότητα του στελεχικού προσωπικού του δεν μπορούν να «χωνέψουν» τα μέτρα λιτότητας. Είναι προφανές ότι η προεκλογική ατζέντα εγκαταλείπεται και οι επίσημες εξηγήσεις ότι «παραλάβαμε καμένη γη» πείθουν οριακά, ενώ οι αντιπερισπασμοί με την προώθηση αλλαγών στο θεσμικό πεδίο (Καλλικράτης, μεταναστευτικό, δημόσια διαβούλευση, συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, εμπλοκή του ΑΣΕΠ στην επιλογή των γενικών διευθυντών) δεν δείχνουν ικανοί να εκτονώσουν τη βαριά ατμόσφαιρα.
Η λεγόμενη αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ (παράγοντες με αναφορά στον ιδρυτή και η ισχυρή ομάδα των συνδικαλιστών), η οποία στήριξε με φανατισμό τον Γ. Παπανδρέου στην εσωκομματική σύγκρουση το Νοέμβριο του 2007, για να μην πέσει το κόμμα στα χέρια των «δεξιών» (Ευ. Βενιζέλος και οπαδοί του), δεν κρύβει την αμηχανία της και αισθάνεται προδομένη. Οι πρώτες «ντουφεκιές» έπεσαν από τους Χ. Παπουτσή και Κ. Σκανδαλίδη, ενώ τεταμένη είναι η κατάσταση στις οργανώσεις, όπως φάνηκε στις κομματικές συγκεντρώσεις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Έμπειρα στελέχη υποστηρίζουν ότι δεν θα είναι εύκολο να χειραγωγηθεί η εσωκομματική αντίδραση με τα συνήθη όπλα (π.χ. ανασχηματισμός) και εκτιμούν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα υποχρεωθεί να χρησιμοποιήσει την ισχύ του και προβλέπουν ότι τα πρώτα θύματα θα προέρχονται από το χώρο των φίλων του.
Μ.Μ.
