Βρισκόμαστε ως χώρα και ως κοινωνία σε εξαιρετικά δεινή θέση από την οποία πρέπει να βγούμε αναζητώντας επειγόντως μια θετική διέξοδο.
«Η κόλαση είναι άδεια και όλοι οι διάβολοι είναι εδώ».
Πρόκειται για μια τριπλή παραλλαγή κινδύνου που περιλαμβάνει: τον πολιτικό και οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας μέσα από δεσμά και μια κατεδάφιση – πλιάτσικο στην οποία έχουν επιδοθεί οι σύγχρονοι διάβολοι. Οι «θεσμοί» και οι «φίλοι» δηλαδή, που με πρόφαση τη βοήθεια στη χώρα δουλεύουν στην κατεύθυνση του οριστικού μαρασμού της. Όποιος το ξεχνά αυτό δηλώνοντας ότι τον προσεχή Αύγουστο θα αντικρίσουμε το «φως», δεν έχει μόνο την ευθύνη της ψευδαισθήσεών του…
Τα γεωπολιτικά τζίνια που έχουν ξεπεταχτεί από τα λυχνάρια, πιέζοντας για ανακατατάξεις ισχύος στην ευρύτερη περιοχή. Προκύπτει μια χαοτική κατάσταση ως αποτέλεσμα ετερογονίας των σκοπών διαφορετικών δυνάμεων, μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και περιφερειακών αναδυόμενων χωρών. Τα παραπάνω πνίγουν κινήματα και εθνικούς πόθους, υιοθετούν φασιστικές δυνάμεις, διαδίδουν διαβρωτικά σύμβολα και νεωτερικές θεωρίες, αφαιρούν κυριαρχία από χώρες, κάποιες τις διαλύουν κι άλλες τις σπρώχνουν σε πόλεμο. Η χώρα μας, δίπλα ακριβώς στα φλεγόμενα επίκεντρα, απειλείται επιπλέον από έναν επιθετικό γείτονα όπως είδαμε τις τελευταίες μέρες. Απειλείται παράλληλα από την καθήλωση του λαϊκού παράγοντα, από την ματαίωση κάθε ελπίδας, από την διάλυση του λαϊκού κινήματος, συνέπειες της κυριαρχίας μιας κατ’ όνομα αριστερής πολιτικής διακυβέρνησης. Η μάχη των ιδεών και της ηθικής υπεροχής χάθηκε πριν καν δοθεί…
«Το να φοβάσαι το χειρότερο, συχνά γιατρεύει το χειρότερο».
Υπάρχει χειρότερο από αυτό που βιώνουμε; Φυσικά και υπάρχει. Όποιος όμως το αναφέρει αυτό, δεν είναι αρεστός. Αν και νικήθηκαν κατά κράτος όλα τα σχήματα ευκολίας και ανάθεσης, ακόμα δεν έχουν βγει στέρεα και κρυστάλλινα συμπεράσματα. Κι όμως υπάρχει χειρότερο: Είναι η παραπέρα διάλυση της κοινωνίας μέσα από την εξατομίκευση, τον αγριανθρωπισμό, την εξοικείωση με ό,τι συνέβη και συμβαίνει χωρίς να αντιδρά κανείς. Τον ανοικτό πόλεμο ή την επιβολή ισχύος χωρίς πόλεμο, τον διαρκή φόβο, το βούλιαγμα στην ανημπόρια. Για πολύ καιρό που αγγίζει τα όρια της μονιμότητας. Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος; Μα φυσικά υπάρχει. Οι «μεγαλειώδεις αγώνες» που επικαλούνται διάφοροι φορείς της αριστεράς όταν αναφέρονται στις κινήσεις που απλώς παίρνουν μέρος είναι ένα ψεύδος. Όταν ζεις στη νοσταλγία, του μικρόκοσμου ή των φαντασιώσεων σου, δεν απομακρύνεσαι ως δια μαγείας από το χειρότερο που επέρχεται. Άρα το να ασχοληθείς με την πολύ άσχημη κατάσταση χωρίς να ξεγελιέσαι απ’ αυτήν είναι ένας τρόπος να αποφύγεις το χειρότερο, να ανοίξεις μια άλλη προοπτική.
«Όλα τα πράγματα είναι έτοιμα, αν το μυαλό μας είναι έτοιμο».
Ο αποφασιστικός κρίκος είναι η υπέρβαση της λαϊκής παθητικότητας και καθήλωσης. Τα μυαλά των λαϊκών ανθρώπων, και η ψυχή τους, έχουν υποστεί μια βαθιά πληγή. Ένα τραύμα, μια ματαίωση. Στο πεδίο της συνείδησης πρέπει να γίνουν επενδύσεις και να προετοιμαστεί η επόμενη φάση. Αν το μυαλό μας δεν είναι έτοιμο, ούτε τα πράγματα θα αλλάξουν, ούτε θα αποφευχθεί το χειρότερο. Αν πετύχουμε να σφυρηλατήσουμε μια νέα συνείδηση, αν τα μυαλά μας ετοιμαστούν ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, τότε όλα θα μοιάζουν εύκολα χωρίς να είναι πραγματικά. Θα υπάρξει ενθουσιασμός, διάθεση για καινούργιες αρχές, για μεγάλες δοκιμασίες, για ενδιαφέροντα εγχειρήματα, για μεγάλες αλλαγές.
Αλήθεια μπορούμε σε αυτή τη χώρα να ανοίξουμε μια διέξοδο; Υπάρχουν οι υλικές και οι πνευματικές προϋποθέσεις;
Δουλειά μας είναι να εμπλακούμε σοβαρά στην προσπάθεια ουσιαστικής και ειλικρινούς απάντησης αυτών των ερωτημάτων, γιατί όλοι οι διάβολοι που είναι εδώ δουλεύουν συνειδητά στο να δίνεται αρνητική απάντηση. Η θετική απόκριση δεν είναι μόνο ζήτημα προθέσεων και διάθεσης.
Οι τρεις φράσεις με έντονους χαρακτήρες είναι του Γουίλιαμ Σαίξπηρ
