Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ βορά στα συμφέροντα ξένων αρπακτικών. Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Όταν πριν από πέντε χρόνια τοποθετήθηκαν στην ηγεσία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ τεχνοκράτες μάνατζερ για να την εξυγιάνουν και να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η εγχώρια ελίτ αγαλλίασε για το μέλλον του ελληνικού σιδηροδρόμου, εγκαινιάζοντας μια σειρά επαναλαμβανόμενων λογυδρίων περί μετατροπής της Ελλάδας σε διεθνές διαμετακομιστικό κόμβο εμπορευμάτων – που ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο μετά το ξεπούλημα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας στον κινεζικό πρώην (λόγω τεράστιων, εδώ και 2 χρόνια, οικονομικών ζημιών) γίγαντα της Cosco.
H δημιουργική λογιστική που ακολούθησε, προκειμένου να φανεί οικονομικά υγιής η εταιρία (αν και όντως «έσπασαν» κάποια δίκτυα προμηθειών που λειτουργούσαν με όρους νύχτας έως τότε) και συνεπαγόταν διαγραφή χρεών, σημαντική μεταφορά ενεργητικού και εργαζόμενων (οι τελευταίοι μειώθηκαν σε ποσοστό άνω του 40%), αυξήσεις κεφαλαίου, στοίχισαν στο Δημόσιο (δηλαδή στην τσέπη μας) περί τα 1,2 δισ. ευρώ. Η ίδια η Κομισιόν, ξεκίνησε τότε έρευνα αναζητώντας εάν η εταιρία λειτουργούσε με παράνομες κρατικές ενισχύσεις εις βάρος του εν δυνάμει ανταγωνισμού… Και να τώρα, που υπό την πίεση των ιερών και απαράβατων νόμων του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι Ευρωπαίοι κάνουν τα στραβά μάτια, λέγοντάς μας σε επίσημο μάλιστα έγγραφο -που έτυχε της απόλυτης δημοσιοποίησης από τα αστικά ΜΜΕ- το εξής παράλογο (όσο πιο απλουστευμένα μπορούμε): «εις βάρος των Δημόσιων εσόδων στηρίζετε μια εταιρία τόσα χρόνια, αλλά αφού θα την πουλήσετε σε διεθνή συμφέροντα και σας πιέζει και η Hewlett Packard να τηρήσετε το συμβόλαιο συμφωνίας (που ως Δημόσιο θα είχατε νομικές αγκυλώσεις), ε, δεν πειράζει παραγράφουμε το αδίκημα… καθώς η επιτευχθείσα αναδιάρθρωση και η επικείμενη ιδιωτικοποίησή της απαλλάσσουν την εταιρεία από την κατηγορία των παράνομων κρατικών ενισχύσεων».
Τα «ασημικά» του Δημοσίου
Αν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να αντιληφθεί αυτή τη στιγμή και ο πιο αδαής αναγνώστης, αναφορικά με το τι είναι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και γιατί κόπτεται το Μαξίμου για το μέλλον της είναι το εξής: τη δεδομένη χρονική στιγμή και ύστερα μάλιστα από το φιάσκο (για τους κυβερνώντες) της αποκρατικοποίησης του ΟΠΑΠ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, δηλαδή, η εταιρία που διαχειρίζεται το σιδηροδρομικό δίκτυο, τα εμπορικά και εμπορευματικά δρομολόγια του ΟΣΕ, κατατάσσεται στα «ασημικά» του Δημοσίου. Σε μια στιγμή απόλυτης πίεσης της τρόικας προς την κυβέρνηση να φέρει έσοδα στο λογαριασμό αποπληρωμής του χρέους, η άμεση πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα ήταν θείο δώρο για τους εγχώριους εξυπηρετητές των συμφερόντων της τρόικας. Πόσο μάλλον που ήδη η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχει «εξυγιανθεί» με… μακροοικονομικούς όρους, το εναπομείναν προσωπικό έχει υποχρεωθεί σε μια νέα ΣΣΕ με κομμένα εργατικά δικαιώματα και αμοιβές, το δίκτυο έχει ολοκληρωθεί και ηλεκτροδοτηθεί (εκτός από μερικά, πολύ λίγα χλμ.) με λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων, και τα διεθνή συμβόλαια βρίσκονται καθ’ οδόν (η συμφωνία με την HP έχει αργήσει να υπογραφεί 8 μήνες, βέβαια, και το αρχικό κείμενο λεπτομερειών έχει «επεκταθεί» από 86 σε 125 σελίδες, καθώς η αμερικανική εταιρία έχει υψηλές απαιτήσεις από την ελληνική) που σημαίνει ζεστό χρήμα για όποιον αγοράσει τα «ασημικά».
Το κουβάρι της διαπλοκής
Και το κουβάρι της πολιτικο-επιχειρηματικής διαπλοκής ξετυλίγεται κάπως έτσι: Ένα χρόνο πριν ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, δήλωνε με βάση το «Ζάππειο ΙΙΙ» πως ο ΟΣΕ (στο σύνολό του) είναι ζημιογόνος και μας κοστίζει 1,2 δισ. ευρώ -όσα δηλαδή «ξεψάχνιζε» η Κομισιόν ως κρατικές ενισχύσεις- και πρέπει να πουληθεί.
Για να μπορέσει όμως να πουληθεί, έπρεπε να αποδεσμευθεί από την ευρωπαϊκή έρευνα.
Έτσι, την ώρα που οι κυβερνητικοί παράγοντες αποδομούν και επικοινωνιακά τον Οργανισμό σχεδόν ως «δημόσια απορρίμματα» πιέζουν τη διοίκησή του να τον εξυγιάνει οικονομικά, ώστε το λεγόμενο business plan να εγκριθεί από την Κομισιόν, για να μπει και επισήμως «πωλητήριο».
Και μετά από χρόνια καθυστερήσεων, εντός του 2012, γίνεται το… θαύμα: Συνδέεται σε λίγους μήνες -κατ’ απαίτηση των ξένων επικυρίαρχων της Cosco- το Λιμάνι του Πειραιά με τις γραμμές του ΟΣΕ στο Θριάσιο και στη βάση αυτής της σύνδεσης υπογράφεται διεθνής συμφωνία για τη μεταφορά των προϊόντων της HP με καράβια της Cosco στον Πειραιά και μεταφόρτωση και διανομή τους στην Τσεχία, μέσω του οικονομικού δικτύου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Στην ουρά φαίνεται να περιμένουν και άλλες εταιρίες που παράγουν στη φθηνή Ασία για να μεταφέρουν επίσης φθηνά (στόχος, άλλωστε, της διοίκησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι να πουλά τις υπηρεσίες transit έστω κατά 1 ευρώ οικονομικότερα από τον ανταγωνισμό) στην Ευρώπη.
Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ καταφέρνει να καταγράψει καθαρό πλεόνασμα 269 χιλ. ευρώ, ενώ μόλις ένα χρόνο πριν είχε ζημίες της τάξης των 33 εκατ. ευρώ(!), μειώνοντας το μισθολογικό κόστος κατά 13 εκατ. ευρώ και το κόστος συντήρησης τροχαίου υλικού (δηλαδή χειρότερη ποιότητα) κατά 4 εκατ. ευρώ και ως εκ θαύματος, η Κομισιόν εγκρίνει το business plan, πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τις υπόνοιες για κρατικές ενισχύεις και στρώνει το χαλί στα κάθε λογής συμφέροντα των ξένων μνηστήρων… Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, ο Χ. Αλμούνια να μην έχει ευήκοα ώτα στην ιταλική Trenitalia, που αναζητά νέα δίκτυα ανάπτυξης και ήδη έχει εδραιώσει μια εμπορική συμφωνία στην Ελλάδα σε συνεργασία με την Attica Group (τα πλοία της οποίας συνδέουν τα ιταλικά λιμάνια με τη Δ. Ελλάδα) ή τους Γαλλικούς Σιδηροδρόμους SNCF τον 4ο μεγαλύτερο Ευρωπαίο διαχειριστή μεταφορών και logistics που ήδη διαχειρίζεται εμπορευματικά δρομολόγια συνδυαστικής μεταφοράς στην Ιβηρική Χερσόνησο, την Ανατολική Ευρώπη και την Κίνα. Πώς επίσης να μην υποκύψει η Κομισιόν των τεχνοκρατών, στο άγχος των γερμανικών σιδηροδρόμων της DB Bahn να διευρύνει τα δρομολόγιά της και προς Νότο ή στα ρωσικά συμφέροντα που αναζητούν εναγωνίως ζεστό ευρωπαϊκό χρήμα;
