συγχωνεύσεις και διάλυση ομάδων.
Οι συνταγματάρχες, από την πρώτη μέρα της δικτατορίας, κατάλαβαν ότι ο χώρος του αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου ήταν ένα πεδίο που μπορούσαν να εκμεταλλευτούν, έτσι ώστε να τους προσφέρει κάτι που επιθυμούσαν διακαώς: την ανοχή του λαού απέναντι στο μισητό καθεστώς τους. Είχαν κατανοήσει ότι όσο περισσότερο οι πολίτες θα παρακολουθούσαν τα ποδοσφαιρικά δρώμενα, τόσο περισσότερο θα αποπροσανατολίζονταν από το πραγματικό πρόβλημα και έτσι θα περιοριζόταν δραστικά η αντίσταση κατά της χούντας. Και αυτό, βέβαια, κάτω από την αυστηρή παρακολούθηση όλων των υπηρεσιών ασφαλείας, γιατί ένας μαζικός χώρος συγκέντρωσης κόσμου, όπως είναι το γήπεδο, θα μπορούσε με ευκολία να πάρει χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας.
Για να πετύχουν τα σχέδιά τους οι συνταγματάρχες, το πρώτο που έκαναν ήταν να χρηματοδοτήσουν αδρά τις αθλητικές ομοσπονδίες. Επίσης, πήραν μια σειρά από αποφάσεις, με σκοπό να εναρμονιστεί ο ελληνικός αθλητισμός και το ποδόσφαιρο με τα σχέδια του καθεστώτος. Και, βέβαια, όπου έβρισκαν αντίσταση από παράγοντες ή από αθλητές, πολύ απλά επιβάλλονταν οι αποφάσεις με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Ένα από τις πρώτα διατάγματα ήταν ότι έπρεπε κάθε νομός της χώρας να έχει μία ομάδα στην Β’ Εθνική. Όμως, το ίδιο διάταγμα όριζε ότι η ομάδα της πρωτεύουσας του κάθε νομού δεν θα μπορούσε να αγωνίζεται σε χαμηλότερη κατηγορία από ομάδες άλλων πόλεων, του αντίστοιχου νομού. Ουσιαστικά, αυτές οι ρήτρες του συγκεκριμένου διατάγματος ήταν που οδήγησαν σε διάλυση μια σειρά από ομάδες. Μάλιστα, οι συνταγματάρχες δεν έμειναν μόνο εκεί. Με έναν ακόμα νόμο έδιναν το δικαίωμα στις ομάδες που παρέμεναν στην Β’ Εθνική να πάρουν όσους παίκτες ήθελαν από τις ομάδες που υποβιβάζονταν ή διαλύονταν και αυτό μόνο κάτω από μερικές τυπικές προϋποθέσεις.
Στόχος ήταν να ξηλωθούν οι παράγοντες που είχαν πολιτικές απόψεις αντίθετες με τους συνταγματάρχες και να διαλυθούν ομάδες που είχαν ένα αγωνιστικό και δημοκρατικό προφίλ
Μία από τις πρώτες ομάδες που χτυπήθηκαν ήταν ο Εργοτέλης από το Ηράκλειο Κρήτης, πληρώνοντας με αυτό τον τρόπο τα αντιχουντικά φρονήματα των παραγόντων του. Ο ΟΦΗ εκμεταλλεύτηκε το νόμο για τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών χωρίς την συγκατάθεση των διοικήσεων και έτσι έχασε πολλούς καλούς παίκτες από το ρόστερ του.
Ένα ακόμα παράδειγμα ήταν η Ανάπλαση Τυρνάβου, ομάδα της Θεσσαλίας, που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και γνώρισε τον αναγκαστικό υποβιβασμό λόγω της Λάρισας που ήταν η ομάδα της πρωτεύουσας του νομού. Δύο ακόμα καλές ομάδες της Β’ Εθνικής που διαλύθηκαν ήταν οι αθηναϊκές Σαφράπολη και ο ΠΑΟ Καλογρέζας, ενώ ομάδες όπως η Θύελλα Πατρών, ο Όλυμπος Κέρκυρας και ο Αστέρας Ρεθύμνου αναγκάστηκαν να κάνουν σημαντικές αλλαγές για να μπορέσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Όμως, δεν έγινε κατορθωτό να ορθοποδήσουν όπως έκαναν άλλες ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ο Εργοτέλης και ο Διαγόρας, που κατάφεραν να παίξουν στις μεγάλες κατηγορίες παρ’ όλο που η χούντα, ουσιαστικά, τις αφάνισε.
Πηγή: εφημερίδα Goal
