Οι εργαζόμενοι της Επιχείρησης συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή καμπάνια ενάντια στην ιδιωτικοποίηση
Οι πρόσφατες ανακατατάξεις στη διοίκηση ΕΥΔΑΠ και ΤΑΙΠΕΔ αποδεικνύουν περίτρανα το παιχνίδι που παίζουν τρόικα και κυβέρνηση στις πλάτες των πολιτών, αναφορικά με την τύχη του πολυτιμότερου δημόσιου αγαθού, του νερού. Η ΕΥΔΑΠ, μια εκ των πιο κερδοφόρων ΔΕΚΟ (με καθαρά μετά φόρων κέρδη 5 εκατ. ευρώ μόνο το α’ τρίμηνο του 2012), προωθείται προς πλήρες ξεπούλημα σε μεγαλοσυμφέροντα που για χρόνια λυμαίνονται το νερό σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Η ιστορία δεν είναι βέβαια καινούργια, καθώς από το 2008 -επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή- είχε ξεκινήσει η ιστορία της ιδιωτικοποίησης, με την ΕΥΔΑΠ να αυξάνει σταδιακά τα τιμολόγιά της, να παρουσιάζεται ως μία ακόμη προβληματική ΔΕΚΟ -ενώ είναι παγίως κερδοφόρα- ώστε να παιχτούν τα… απαραίτητα από τους κερδοσκόπους παιχνίδια ενάντια στην αξία της μετοχής της στο Χρηματιστήριο κ.λπ.
Πρόσωπα-«κλειδιά» στην ιδιωτικοποίηση
Στην προσπάθεια των προηγούμενων κυβερνήσεων και της νυν εσωτερικής τρόικας, πρωτοστάτες είναι ο πρώην (από το 2004 έως το 2010) και νυν τελικά πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ, Α. Βαρθολομαίος και ο τέως της ΕΥΔΑΠ (και νυν πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, που θα αναλάβει να την εκποιήσει) Σ. Σταυρίδης. Αν και το βρόμικο παιχνίδι έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον μια 5ετία, η δύσκολη δουλειά έγινε το τελευταίο διάστημα με την απόκτηση από το ΤΑΙΠΕΔ του 60% της Επιχείρησης. Οι «μνηστήρες» για την ΕΥΔΑΠ (όπως έχει γράψει και στο παρελθόν ο Δρόμος) είναι μεγάλοι… καρχαρίες στη διεθνή σκηνή: η γαλλική Suez Environment (συνεργαζόμενη εν Ελλάδι με την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα), η Veolia (συνεργαζόμενη με τον Α. Βγενόπουλο, που σύστησε πρόσφατα την Veolia Ελλάς), αλλά και η ισπανική Aqualia, έχουν όλες βεβαρημένο ιστορικό στην Ευρώπη, με τη μία πίσω από την άλλη ευρωπαϊκή πόλη να τους κλείνει την πόρτα.
Περίεργα παιχνίδια
Ένα από τα πλέον «περίεργα» παιχνίδια που παίζονται με την ΕΥΔΑΠ είναι το γεγονός πως πριν από ένα περίπου μήνα 8 δήμοι της Αττικής παραχώρησαν σε αυτήν τα δίκτυα ύδρευσής τους, ανεβάζοντας έτσι την «προίκα» της ενόψει ιδιωτικοποίησης. Οι Δήμοι Ελευσίνας, Λαυρεωτικής, Μαραθώνα, Μαρκόπουλου, Μεγάρων, Παιανίας, Σπάτων, Φυλής, που έχουν μεγάλο χρέος προς την ΕΥΔΑΠ, επέλεξαν να παραχωρήσουν σε αυτή τα δίκτυά τους, ώστε να μη συνεχίζει να «τρέχει» το χρέος. Η κίνηση αυτή βάζει, αν μη τι άλλο, σε σκέψεις όταν πλέον στην Ευρώπη όλο και περισσότεροι δήμοι επιλέγουν την εντελώς αντίθετη πολιτική, προκειμένου να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό που διαχειρίζονται. Χαρακτηριστικά, από το 2008 και έπειτα ο Δήμος του Παρισιού δεν ανανέωσε τη σύμβαση με τις Veolia και Suez και δημιούργησε τη δημοτική εταιρία Eau de Paris. Στην Ιταλία, με δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2011, οι πολίτες καταψήφισαν σε ποσοστό 95% την ιδιωτικοποίηση του νερού και την εκμετάλλευση των δικτύων. Πρόσφατα, η δημοτική κίνηση Ανοιχτή Πόλη πρότεινε στον Δήμο Αθηναίων να αναλάβει πρωτοβουλίες για να μπει φραγμός στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ.
Μαζεύουν υπογραφές οι εργαζόμενοι
Τη δική τους απάντηση στις προσπάθειες τρόικας και κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσουν το δημόσιο αγαθό του νερού, δίνουν οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ, οι οποίοι συμμετέχοντας χθες Παρασκευή στις κινητοποιήσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, μοίρασαν ενημερωτικό υλικό συμμετέχοντας στην πανευρωπαϊκή καμπάνια συγκέντρωσης υπογραφών ενάντια στην ιδιωτικοποίησή του. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωσή τους, «στο πλαίσιο των επιχειρούμενων ανατροπών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, κυρίως, στη χώρα μας -που αποδεικνύεται το πειραματόζωο όπου όλα τα δικαιώματα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και των επιχειρημάτων περί “αγορών”– τέθηκαν στο στόχαστρο και τα φυσικά αγαθά: το νερό, το φυσικό περιβάλλον, η εγγύηση της ασφαλούς αποχέτευσης. Και επειδή το φαινόμενο αυτό είναι πανευρωπαϊκό, έστω και εάν εκδηλώνεται με τη μεγίστη σκληρότητα στην Ελλάδα, οι πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου κινητοποιούνται. Μαζεύουν υπογραφές:
• Για να παραμείνει το νερό δημόσιο αγαθό
• Για να έχουν όλοι οι κάτοικοι πρόσβαση σε φθηνό και καθαρό νερό
• Για να διατηρηθούν τα δίκτυα και οι φορείς εκμετάλλευσής τους υπό δημόσιο έλεγχο».
