Της Ματίνας Παπαχριστούδη. Κυριακή κοντή γιορτή λέμε. Και για το χώρο των παραδοσιακών εκδοτικών συγκροτημάτων η φράση ηχεί ως η ώρα της κρίσης. Είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη, ανεξαρτήτου εκλογικού αποτελέσματος.
Τα Μedia στη συντριπτική τους πλειονότητα, από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και άρχισαν οι προεκλογικές μάχες, πέταξαν τα φύλα συκής της «ουδετερότητας», «ανεξαρτησίας» και «αντικειμενικότητας». Εξαπέλυσαν την επικοινωνιακή μηχανή του «σοκ και δέος», τάχθηκαν ψυχί τη και σώματι στον αγώνα υπέρ των πολιτικών των μνημονίων. Δεν δίστασαν να ρεζιλευτούν και να στιγματιστούν-Μέσα και σχολιαστές δημοσιολόγοι, στελέχη και μανατζαρέοι- σαν τα «παπαγαλάκια» τραπεζικών συμφερόντων. Και ξεπέρασαν τα όρια απειλώντας τους ίδιους τους εργαζόμενους τους. Ο εκβιασμός τους κορυφώθηκε μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου οπότε και ακολούθησαν πανικόβλητη τακτική. «Αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα κλείσουμε και θα χάσετε τις δουλειές σας», έλεγαν στελέχη στα σοβαρά ή «χαριτολογώντας» σε συσκέψεις και διαδρόμους εφημερίδων, καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών.
Αλήθεια; Ποιες ακριβώς δουλειές; Και ποιους ακριβώς μισθούς; Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Στα ΜΜΕ επιβλήθηκε εδώ και ενάμιση χρόνο το σκληρότερο μνημόνιο περικοπών. Οι μειώσεις μισθών και η κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ξεκινάνε από 20% -στην καλή περίπτωση- και φθάνουν ώς και 50%. Το περιεχόμενο της ενημέρωσης έχει συρρικνωθεί σε αφάνταστο βαθμό, ελάχιστα δείγματα ρεπορτάζ γίνονται αποδεκτά από τα μονοφωνικά μνημονιακά ΜΜΕ. Ήδη έχουν βάλει λουκέτο το Alter, με χρέη 500 εκατ. ευρώ που με τη σειρά του οδήγησε σε λουκέτα τριών -τεσσάρων διαφημιστικών εταιρειών και σε στάση πληρωμών για δεκάδες άλλα Μέσα. Η Ελευθεροτυπία έκλεισε αν και ήθελε να εκδίδεται αλλά με απλήρωτους τους εργαζόμενους επειδή δήθεν είναι… αντιμνημονιακή.
Και τα ΜΜΕ που συνεχίζουν τη λειτουργία τους χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.
Σε αυτά που πληρώνουν κανονικά (ελάχιστα πια) ή με έναντι και σε όσα συνεχίζεται η έκδοση και λειτουργία τους με το μοντέλο της απλήρωτης εργασίας. Όσοι λοιπόν εργαζόμενοι έχουν (ακόμη) δουλειά και πληρώνονται, καλύπτουν δυο και τρεις θέσεις, γιατί τα δύο προηγούμενα χρόνια το προσωπικό, οι θέσεις εργασίας έχουν μειωθεί κατά τουλάχιστον 25%. Οπότε η εντατικοποίηση βρίσκεται στα ύψη. Αυτά τα Μέσα απειλούν πως θα κλείσουν οι ιδιοκτήτες τους. Τα οποία θα πρέπει, έτσι κι αλλιώς, να βάλουν λουκέτο με την εφαρμογή τής τόσο αγαπητής τους μνημονιακής πολιτικής αφού: Μόνο οι εισηγμένες εγγράφουν χρέη άνω των 750 εκατ. ευρώ. Σε πολλές περιπτώσεις τα ίδια κεφάλαια είναι μικρότερα των σωρευμένων ζημιών που έχουν. Στο πρόσφατο παρελθόν της «φούσκας» τους παρουσίασαν κέρδη εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατ. ευρώ, τα οποία έγιναν αέρας(;) στα ταμεία τους.
Με βάση την οικονομική τους κατάσταση είναι φανερό πως προσέφεραν τις καλύτερες υπηρεσίες στο οικονομικό σύστημα και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους έναντι της επόμενης μέρας τους. Να συνεχίζουν να υπάρχουν με δάνεια, χρηματοδοτήσεις του τραπεζικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου και πάντα στην υπηρεσία της πολιτικής κυρίαρχης εξουσίας.
Αυτό είναι που διακυβεύεται στις αυριανές εκλογές. Το δικό τους μερίδιο στην καμένη, κατεστραμμένη από το Μνημόνιο χώρα της Ελλάδας, στην εξουσία.
Αλήθεια; Ποιες ακριβώς δουλειές; Και ποιους ακριβώς μισθούς; Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Στα ΜΜΕ επιβλήθηκε εδώ και ενάμιση χρόνο το σκληρότερο μνημόνιο περικοπών. Οι μειώσεις μισθών και η κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ξεκινάνε από 20% -στην καλή περίπτωση- και φθάνουν ώς και 50%. Το περιεχόμενο της ενημέρωσης έχει συρρικνωθεί σε αφάνταστο βαθμό, ελάχιστα δείγματα ρεπορτάζ γίνονται αποδεκτά από τα μονοφωνικά μνημονιακά ΜΜΕ. Ήδη έχουν βάλει λουκέτο το Alter, με χρέη 500 εκατ. ευρώ που με τη σειρά του οδήγησε σε λουκέτα τριών -τεσσάρων διαφημιστικών εταιρειών και σε στάση πληρωμών για δεκάδες άλλα Μέσα. Η Ελευθεροτυπία έκλεισε αν και ήθελε να εκδίδεται αλλά με απλήρωτους τους εργαζόμενους επειδή δήθεν είναι… αντιμνημονιακή.
Και τα ΜΜΕ που συνεχίζουν τη λειτουργία τους χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.
Σε αυτά που πληρώνουν κανονικά (ελάχιστα πια) ή με έναντι και σε όσα συνεχίζεται η έκδοση και λειτουργία τους με το μοντέλο της απλήρωτης εργασίας. Όσοι λοιπόν εργαζόμενοι έχουν (ακόμη) δουλειά και πληρώνονται, καλύπτουν δυο και τρεις θέσεις, γιατί τα δύο προηγούμενα χρόνια το προσωπικό, οι θέσεις εργασίας έχουν μειωθεί κατά τουλάχιστον 25%. Οπότε η εντατικοποίηση βρίσκεται στα ύψη. Αυτά τα Μέσα απειλούν πως θα κλείσουν οι ιδιοκτήτες τους. Τα οποία θα πρέπει, έτσι κι αλλιώς, να βάλουν λουκέτο με την εφαρμογή τής τόσο αγαπητής τους μνημονιακής πολιτικής αφού: Μόνο οι εισηγμένες εγγράφουν χρέη άνω των 750 εκατ. ευρώ. Σε πολλές περιπτώσεις τα ίδια κεφάλαια είναι μικρότερα των σωρευμένων ζημιών που έχουν. Στο πρόσφατο παρελθόν της «φούσκας» τους παρουσίασαν κέρδη εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατ. ευρώ, τα οποία έγιναν αέρας(;) στα ταμεία τους.
Με βάση την οικονομική τους κατάσταση είναι φανερό πως προσέφεραν τις καλύτερες υπηρεσίες στο οικονομικό σύστημα και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους έναντι της επόμενης μέρας τους. Να συνεχίζουν να υπάρχουν με δάνεια, χρηματοδοτήσεις του τραπεζικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου και πάντα στην υπηρεσία της πολιτικής κυρίαρχης εξουσίας.
Αυτό είναι που διακυβεύεται στις αυριανές εκλογές. Το δικό τους μερίδιο στην καμένη, κατεστραμμένη από το Μνημόνιο χώρα της Ελλάδας, στην εξουσία.
Σχόλια
