Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής στο Βρανδεμβούργο[1] επιβεβαίωσαν ότι το γερμανικό πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση απονομιμοποίησης. Την οποία δεν μπορούν να κρύψουν οι εντεταλμένοι πανηγυρισμοί των ΜΜΕ για την πρωτιά των Σοσιαλδημοκρατών. Διότι η διάψευση των δημοσκοπήσεων αφορούσε την εσωτερική κατανομή των δυνάμεων του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου – πράγμα που φυσικά θα επηρεάσει τη διελκυστίνδα μεταξύ των κομμάτων που το απαρτίζουν. Αλλά η ουσία παραμένει: το άθροισμα των κομμάτων της ομοσπονδιακής συγκυβέρνησης και της χριστιανοδημοκρατικής αντιπολίτευσης παραμένει κάτω από το 50% των έγκυρων ψήφων! Σχεδόν εξίσου μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων νιώθει ότι όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν ως τώρα αδιαφορούν για τη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, και επιπλέον σπρώχνουν τη Γερμανία βαθύτερα προς τον πόλεμο. Έτσι, επιλέγει τα «άκρα». Το Βρανδεμβούργο δεν είναι βέβαια αντιπροσωπευτικό όλης της Γερμανίας. Είναι όμως αρκετά αντιπροσωπευτικό της γενικευμένης δυσαρέσκειας που διαπερνά όλα τα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μπορεί το 1989 η Γερμανία να «επανενώθηκε», αλλά η ψαλίδα μεταξύ των δύο πλευρών ανοίγει αντί να κλείνει. Κι αυτό το χάσμα, που όλοι το ξορκίζουν αλλά παραμένει βαθύ, επιτείνει την πολιτική κρίση σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
ΟΙ ΚΑΛΠΕΣ στο Βρανδεμβούργο ήρθαν μετά το «σοκ» της Θουριγγίας και της Σαξονίας[2] και επηρεάστηκαν από αυτό, προκαλώντας μια ασυνήθιστη πόλωση. Οι Σοσιαλδημοκράτες επιλέχθηκαν από τους ψηφοφόρους που φοβούνται την άνοδο της ακροδεξιάς ως το μικρότερο κακό που μπορεί να φράξει τον δρόμο στην AfD. Έτσι, σε μια αναμέτρηση που χαρακτηρίστηκε και από εντυπωσιακή αύξηση της συμμετοχής, οι «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» γνώρισαν από ήττα έως και ταπείνωση. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι Χριστιανοδημοκράτες, των οποίων οι φιλοδοξίες να επιστρέψουν σύντομα στην ομοσπονδιακή διακυβέρνηση τσουρουφλίστηκαν από την εκλογική πτώση στο Βρανδεμβούργο. Βέβαια οι Πράσινοι και Φιλελεύθεροι σύμμαχοι των Σοσιαλδημοκρατών έπαθαν ακόμα χειρότερα. Το δε κόμμα της Αριστεράς συνετρίβη. Μυαλό δεν βάζει όμως: σπεύδει με αμείωτη αλαζονεία να δηλώσει ότι, εφόσον το ίδιο αποκλείστηκε από τη βουλή, «για πρώτη φορά καμία κοινωνική αντιπολίτευση δεν θα εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου»…
ΟΝΤΑΣ ΜΟΛΙΣ τετρακομματική η νέα τοπική βουλή, χαρακτηρίζεται από ισορροπία τρόμου: κανένας πιθανός συνδυασμός δεν συγκεντρώνει τις 45 έδρες που χρειάζονται για τον σχηματισμό τοπικής κυβέρνησης – πλην της συνεργασίας μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Βάγκενκνεχτ! Το νέο κόμμα της οποίας βρίσκεται έτσι γρήγορα, ακριβώς εξαιτίας της επιτυχίας του, ενώπιον της πρώτης μεγάλης δοκιμασίας του στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται. Τόσο η ίδια η Βάγκενκνεχτ όσο και τα στελέχη της στο Βρανδεμβούργο δέχονται ήδη τεράστια πίεση ώστε «να μην γίνουν η αιτία που θα τιναχτούν όλα στον αέρα». Με άλλα λόγια, να μην θέσουν σκληρούς όρους προκειμένου να στηρίξουν τους Σοσιαλδημοκράτες. Η Βάγκενκνεχτ στην πρώτη μετεκλογική της συνέντευξη στην εφημερίδα Die Welt τόνισε ότι «οι πολίτες έχουν βαρεθεί τα κόμματα που επιδεινώνουν τα προβλήματά τους αντί να τα επιλύουν, και μια σαφής πλειοψηφία δεν θέλει να παρασυρθούμε όλο και πιο βαθιά στον πόλεμο». Στην ίδια συνέντευξη ιχνογραφεί τους ελάχιστους όρους για τη στήριξη οποιουδήποτε κυβερνητικού σχήματος ακόμα και σε επίπεδο κρατιδίου: «Θα συμμετέχουμε μόνο σε μια κυβέρνηση που βελτιώνει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, εργάζεται υπέρ της εκτόνωσης και της ειρήνης, και αντιτίθεται στην τοποθέτηση αμερικανικών πυραύλων στη Γερμανία». Δύσκολο στοίχημα, που όμως μπορεί να γίνει καταλύτης ευρύτερων εξελίξεων.
[1] Το τέλος των γερμανικών ψευδαισθήσεων; (φύλλο 698).
[2] Μια ζαλισμένη και ραγισμένη Γερμανία (φύλλο 696).
