Η φετινή Κυριακή του Πάσχα θα είναι διαφορετική για ακόμα μια χρονιά – τρίτη στη σειρά. Η ανησυχία για τα τύμπανα του πολέμου που ηχούν στην Ουκρανία, η πανδημία που συνεχίζεται και τα προβλήματα που φέρνει, τα οικονομικά προβλήματα που συσσωρεύονται για την πλειοψηφία της κοινωνίας και η ανησυχία για το αβέβαιο μέλλον που διαφαίνεται να έρχεται, μας φέρνουν στο συμπέρασμα ότι και το φετινό Πάσχα θα είναι λιγότερο εορταστικό από ό,τι παλιότερα αν και θα λείψουν οι υγειονομικοί περιορισμοί – κάτι που οφείλεται στο άνοιγμα της τουριστικής σεζόν και ότι έτσι οι «υπήκοοι» Έλληνες «ωφελούνται» και αυτοί. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Πάσχα δεν παύει να είναι μια γιορτή και καλό θα είναι να προσπαθήσουμε σαν τέτοια να τη ζήσουμε, ειδικά μέσα στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε.
Το Πάσχα είναι μια γιορτή πολύ ιδιαίτερη. Είναι δεμένη με τη ζωή των ανθρώπων, δεν είναι απλά ένα ακόμα τριήμερο. Μπορεί να συνδυάζεται με στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης αλλά δεν είναι μόνο αυτό για την ελληνική κοινωνία. Είναι συγχρόνως και μια ευκαιρία για να γυρίσουν οι άνθρωποι στα χωριά τους, να βιώσουνε τη ζωή της κοινότητας μέσα από τα έθιμά της, να βρεθούν με τους δικούς τους ανθρώπους, να «ζήσουν» οι πιστοί την εσωτερικότητα της Μεγάλης Εβδομάδας και την ανύψωση της Ανάστασης, να συγχωρέσουν και να συγχωρεθούν οι παρευρισκόμενοι στο πασχαλινό τραπέζι, να ανανεώσουν τους δεσμούς που τους ενώνουν, να αφήσουν πίσω ό,τι τους χωρίζει και να γιορτάσουν. Όλα τα παραπάνω, ίσως και κάποια ακόμα που ξεχνιούνται, συμπυκνώνονται στη γιορτή του Πάσχα.
Αυτή η γιορτή και το συναίσθημα που δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων έχει ακρωτηριαστεί τα τελευταία χρόνια λόγω των περιορισμών της πανδημίας. Φέτος τη σκυτάλη την έχει πάρει ο πόλεμος, η ανησυχία και ο φόβος ότι οι πολεμικές συγκρούσεις μας κυκλώνουν και πλησιάζουν, ότι έρχονται πιο δύσκολές εποχές και μέρες για τη χώρα μας. Και από κοντά η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, οι λογαριασμοί του ρεύματος, η βενζίνη, όλα τα οικονομικά προβλήματα που κάνουν το πασχαλινό τραπέζι να μοιάζει με γεύμα σε ακριβό εστιατόριο και την έξοδο στην επαρχία με διακοπές στην Ελβετία.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κοινωνία προσπαθεί, με τον τρόπο της, να παλέψει, να σταθεί στα πόδια της. Ψάχνει τρόπους για να ζήσει τις ουσιαστικές πλευρές της Λαμπρής, αναζητάει την κοινότητα και ό,τι προσφέρει η σχέση μαζί της. Και το προσπαθεί παρά τις αντιξοότητες. Αυτό είναι και ένα από τα πιο αισιόδοξα μηνύματα του καιρού μας.
