Της Ματίνας Παπαχριστούδη. Η σκόνη ορυμαγδού στο μιντιακό σύμπαν από την επίθεση Κασιδιάρη στη Ρένα Δούρου και τη Λιάνα Κανέλλη στον ΑΝΤ1 το πρωί της Πέμπτης, δεν θα κατακάτσει εύκολα.
Φροντίζουν γι’ αυτό οι φασίστες. Ένα βράδυ πριν κυνήγησαν και χτύπησαν μετανάστες και άστεγους στην Πατησίων (αρχαιολογικό μουσείο). Αυτή η τέταρτη; πέμπτη; έκτη; επίθεση έφθασε στα ΜΜΕ εξαιτίας του ξυλοδαρμού ισραηλινού δημοσιογράφου και του ρεπορτάζ της εφημερίδα του, της Jerusalem Post. Το ίδιο βράδυ, της Πέμπτης, επιτέθηκαν στο Πάντειο. Μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου δηλαδή οι Χρυσαυγίτες, ακολουθώντας τη σχεδιασμένη τακτική τους, τις δικές τους «νύχτες Κρυστάλλων» κορυφώνουν την προεκλογική τους καμπάνια με τον τρόπο τους. Χτυπώντας μετανάστες και αριστερούς. Ισχυροποιούν τους δεσμούς τους με το «κοινό» τους. Και μια μέρα μετά το κυρίαρχο σύστημα των επικυρίαρχων χειραγωγών στα media, διάχυσε το πολιτικό μήνυμα. Αξιοποιώντας και χρησιμοποιώντας τις φασιστικές επιθέσεις. «Πρόβες εμφύλιου», έγραψε το Βήμα on line. Αν αλλάξει η πολιτική πραγματικότητα και οι πολίτες, αν ο πληθυσμός ψηφίσει Αριστερά. Αυτό δεν το έγραψε, το λέει ο τίτλος. Κι ας έλεγε άλλα το ρεπορτάζ.
Η εικόνα που προκύπτει από την παράθεση και μόνο των παραπάνω εικόνων, οδηγεί σε σοβαρές επιφυλάξεις και προβληματισμούς το κατά πόσο χάνει σε δύναμη η Χρυσή Αυγή μετά την τηλεοπτική βίαιη δραματική παράσταση Κασιδιάρη. Υπάρχουν δυο ξεχωριστά, διαφορετικά επίπεδα τα οποία ωστόσο αλληλοεπιδρούμενα γεννάνε μια νέα κατάσταση.
Ο «ταγματάρχης» στη συμμορία της Χρυσής Αυγής, όρμησε εναντίον της Δούρου, παρενέβη η Κανέλλη, τη χτύπησε, έγινε χαμός στο στούντιο, εξήλθε, κρύφτηκε στην έδρα τους, απ’ έξω ήταν έτοιμη η ομάδα μάχης, έτοιμη να χτυπήσει και να χτυπηθεί. Ο πολιτικός και μιντιακός κόσμος, αυτός δηλαδή που ζούσε και ζει ακόμη εκτός πραγματικότητας και πραγματικής ζωής, σοκαρίστηκε. Έμεινε έκπληκτος. Ήταν τόση η έκπληξή του που δεν πρόλαβε καν να σκεφθεί αν αυτή αφορούσε την ίδια την επίθεση Κασιδιάρη ή αν πρόκειται για το φαινόμενο που θα επαναλαμβάνεται πλέον συχνά δίπλα τους. Off camera εξάλλου πρόκειται για κανονική πραγματικότητα. Απλώς τα ΜΜΕ είχαν εντολές να μην την εμφανίζουν. Κι όταν το έκαναν χαϊδεύαν τα αυτιά της Χρυσής Αυγής, αποκρύπτοντας εν γνώσει τους πως οι «αγανακτισμένοι» α-πολίτικοι κάτοικοι εναντίον των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, αυτοί που έβγαιναν πρώτη μούρη στον τηλεοπτικό φακό, αναλαμβάνοντας με το έτσι θέλω την εκπροσώπηση μιας άμορφης, καταπιεσμένης μάζας, ήταν Χρυσαυγίτες.
Το χαστούκι στη Λ.Κανέλλη ήταν το μήνυμα στο κοινό της, από τη Χρυσή Αυγή. Η θέση πως τολμά να τα βάλει με τους πολιτικούς, τους βουλευτές. Να τους χτυπήσει βίαια. Το γεγονός ότι πρόκειται για βουλευτές της Αριστεράς και πως ο Κασιδιάρης και κάθε Κασιδιάρης υποκλίνονται σε άλλες γυναίκες πολιτικούς της δεξιάς, για την άμορφη μάζα, ενταγμένη και εκπαιδευμένη σε όρια και όρους τηλε-δημοκρατίας, είναι μια λεπτομέρεια. Εξαφανισμένη σε νέφη οργής, θυμού, απελπισίας και ανικανότητας πολιτικής σκέψης.
Το δεύτερο επίπεδο είναι η επιλογή του Μέσου για την προβολή του μηνύματος.
Η φιλική, μαζική τηλεόραση. Το πλατό, δημόσια, μπροστά στις κάμερες. Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική συζήτηση με εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων, οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής -δεν είναι δα και πολλοί που μπορούν να αρθρώσουν κατανοητό, εύληπτο λόγο- δεν θα τα κατάφερναν. Πολύ περισσότερο με εκπροσώπους της Αριστεράς που έχουν την ενοχλητική, για τους πολλούς, ικανότητα της ιστορικής μνήμης και την τόλμη της αντιπαράθεσης με τους φασίστες δολοφόνους.
Ο Κασιδιάρης την περασμένη Πέμπτη έκανε την προεκλογική του συγκέντρωση. Στην πλατεία του ΑΝΤ1, δέρνοντας δυο γυναίκες πολιτικούς. Για τη Χρυσή Αυγή η συγκέντρωσή της ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Όπως δέρνει μετανάστες στο δρόμο, έδειξε -στο κοινό της, τους ψηφοφόρους της- πως μπορεί να δείρει και πολιτικούς. Και αυτό το μήνυμα είναι από το μέλλον του φασισμού. Όχι από το παρελθόν του.
Η εικόνα που προκύπτει από την παράθεση και μόνο των παραπάνω εικόνων, οδηγεί σε σοβαρές επιφυλάξεις και προβληματισμούς το κατά πόσο χάνει σε δύναμη η Χρυσή Αυγή μετά την τηλεοπτική βίαιη δραματική παράσταση Κασιδιάρη. Υπάρχουν δυο ξεχωριστά, διαφορετικά επίπεδα τα οποία ωστόσο αλληλοεπιδρούμενα γεννάνε μια νέα κατάσταση.
Ο «ταγματάρχης» στη συμμορία της Χρυσής Αυγής, όρμησε εναντίον της Δούρου, παρενέβη η Κανέλλη, τη χτύπησε, έγινε χαμός στο στούντιο, εξήλθε, κρύφτηκε στην έδρα τους, απ’ έξω ήταν έτοιμη η ομάδα μάχης, έτοιμη να χτυπήσει και να χτυπηθεί. Ο πολιτικός και μιντιακός κόσμος, αυτός δηλαδή που ζούσε και ζει ακόμη εκτός πραγματικότητας και πραγματικής ζωής, σοκαρίστηκε. Έμεινε έκπληκτος. Ήταν τόση η έκπληξή του που δεν πρόλαβε καν να σκεφθεί αν αυτή αφορούσε την ίδια την επίθεση Κασιδιάρη ή αν πρόκειται για το φαινόμενο που θα επαναλαμβάνεται πλέον συχνά δίπλα τους. Off camera εξάλλου πρόκειται για κανονική πραγματικότητα. Απλώς τα ΜΜΕ είχαν εντολές να μην την εμφανίζουν. Κι όταν το έκαναν χαϊδεύαν τα αυτιά της Χρυσής Αυγής, αποκρύπτοντας εν γνώσει τους πως οι «αγανακτισμένοι» α-πολίτικοι κάτοικοι εναντίον των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, αυτοί που έβγαιναν πρώτη μούρη στον τηλεοπτικό φακό, αναλαμβάνοντας με το έτσι θέλω την εκπροσώπηση μιας άμορφης, καταπιεσμένης μάζας, ήταν Χρυσαυγίτες.
Το χαστούκι στη Λ.Κανέλλη ήταν το μήνυμα στο κοινό της, από τη Χρυσή Αυγή. Η θέση πως τολμά να τα βάλει με τους πολιτικούς, τους βουλευτές. Να τους χτυπήσει βίαια. Το γεγονός ότι πρόκειται για βουλευτές της Αριστεράς και πως ο Κασιδιάρης και κάθε Κασιδιάρης υποκλίνονται σε άλλες γυναίκες πολιτικούς της δεξιάς, για την άμορφη μάζα, ενταγμένη και εκπαιδευμένη σε όρια και όρους τηλε-δημοκρατίας, είναι μια λεπτομέρεια. Εξαφανισμένη σε νέφη οργής, θυμού, απελπισίας και ανικανότητας πολιτικής σκέψης.
Το δεύτερο επίπεδο είναι η επιλογή του Μέσου για την προβολή του μηνύματος.
Η φιλική, μαζική τηλεόραση. Το πλατό, δημόσια, μπροστά στις κάμερες. Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική συζήτηση με εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων, οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής -δεν είναι δα και πολλοί που μπορούν να αρθρώσουν κατανοητό, εύληπτο λόγο- δεν θα τα κατάφερναν. Πολύ περισσότερο με εκπροσώπους της Αριστεράς που έχουν την ενοχλητική, για τους πολλούς, ικανότητα της ιστορικής μνήμης και την τόλμη της αντιπαράθεσης με τους φασίστες δολοφόνους.
Ο Κασιδιάρης την περασμένη Πέμπτη έκανε την προεκλογική του συγκέντρωση. Στην πλατεία του ΑΝΤ1, δέρνοντας δυο γυναίκες πολιτικούς. Για τη Χρυσή Αυγή η συγκέντρωσή της ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Όπως δέρνει μετανάστες στο δρόμο, έδειξε -στο κοινό της, τους ψηφοφόρους της- πως μπορεί να δείρει και πολιτικούς. Και αυτό το μήνυμα είναι από το μέλλον του φασισμού. Όχι από το παρελθόν του.
Σχόλια
