Σε μία σύγχρονη εποχή, σε μία διεφθαρμένη κοινωνία, διαδραματίζεται Το Αίμα του Sergi Belbel, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο θέατρο Altera Pars με τη σκηνοθετική υπογραφή του Πέτρου Νάκου και μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ.
Μια ιδιόμορφη οικογένεια που δρα στο πλαίσιο μιας μυστηριώδους τρομοκρατικής οργάνωσης, απαγάγει μια καθηγήτρια φιλοσοφίας και σύζυγο ενός βουλευτή ζητώντας λύτρα και απειλώντας να κόβει ένα μέλος του σώματος της κάθε 10 ώρες. Σ’ ένα παράλληλο χωροχρόνο, ένας άντρας και μια γυναίκα στο πάρκο, δύο αστυνομικοί και μια κρυφή ερωμένη εμπλέκονται απροσδόκητα στην ιστορία. Ο συγγραφέας παραθέτει μια αλληλουχία καθημερινών και φαινομενικά απλοϊκών στιγμιοτύπων, οικείων σε όλους μας, στα οποία αναπάντεχα εισβάλλει η βία, «το Αίμα», διαταράσσοντας το ρου της ιστορίας.
Στην απόλυτα λειτουργική σκηνή του Altera Pars, ο Πέτρος Νάκος διαπραγματεύτηκε με αξιοθαύμαστο τρόπο ένα κείμενο δύσκολο και βίαιο, με ποιητικές όμως αποχρώσεις, που αντανακλά τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Εστιάζοντας στη συλλογική ευθύνη για την «κατρακύλα» της κοινωνίας και του ίδιου του Ανθρώπου, ανέδειξε με επιδεξιότητα όλα τα θέματα που ενυπάρχουν στο κείμενο: τη βία που έχει μπολιάσει κάθε εκατοστό του «αίματός μας», που αποτελεί το βασικό μας ζωντανό όργανο, το οποίο, κυλώντας επηρεάζει όλο μας το είναι, την επιβολή μιας ομάδας πάνω στην προσωπικότητά μας, τις ανθρώπινες σχέσεις, την αυξανόμενη ισοπέδωση της παιδικής ηλικίας, όπου παιδιά πλέον μεγαλώνουν σε δυσδιάκριτα όρια παιδικότητας και ενηλικίωσης. Έχτισε χαρακτήρες καθημερινούς, που κάτι μας θυμίζουν. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, ψάχνεις να βρεις τι. Όταν τα μάτια σου τρέχουν χωρίς να το καταλαβαίνεις, συνειδητοποιείς τι σου θυμίζουν. Τον εαυτό σου, το διπλανό σου, κάποιον από εμάς. Τι κάνουμε εμείς και ο καθένας ξεχωριστά σε μια κοινωνία γεμάτη παραλογισμούς, βία, αδικία, διαστρέβλωση των από παλιά καθιερωμένων ηθικών άγραφων νόμων.
Η Μίνα Χειμώνα, πάντα εξαιρετική και εκθαμβωτική, απέδωσε με μαεστρία το ρόλο της απαχθείσας. Ο Πέτρος Νάκος στο ρόλο του τρομοκράτη απέδωσε ξεχωριστά το «άβουλο» του χαρακτήρα, που εκτελεί διαταγές χωρίς σκέψη και παράλληλα, έχει μία προσωπική ζωή, την οποία διψάει να ζήσει. Η Ειρήνη Τσιριγώτη, ενσάρκωσε επίσης ένα μέλος της οργάνωσης, που με μία δόση εμμονής, θυμίζοντας «φερέφωνο», εκτελούσε διαταγές και προσπαθούσε να είναι ακριβής και να αιτιολογεί τις πράξεις της. Οι Ανθή Σαββάκη και Παύλος Εμμανουηλίδης ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους σε τρεις διαφορετικούς ρόλους ο καθένας (κορίτσι στο πάρκο, γυναίκα αστυνομικός, ερωμένη και αγόρι στο πάρκο, αστυνομικός και σύζυγος της απαχθείσας αντίστοιχα), εκφράζοντας κοινωνικούς ρόλους και τύπους οικείους, ανθρώπους που υπάρχουν και κινούνται δίπλα μας, κινούμενη με ευκολία στις μεταμορφώσεις (εσωτερικές και εξωτερικές). Η πραγματική έκπληξη της παράστασης ήταν η Αγγελική Κοντού, που ανέλαβε το ρόλο του μικρού κοριτσιού, το σύμβολο της κατεστραμμένης παιδικής ηλικίας και διαπραγματεύτηκε το δυσκολότερο ρόλο του έργου με ωριμότητα, κινούμενη συνεχώς ανάμεσα στην αγνότητα και τη σκληρότητα, την αφέλεια και την εξυπνάδα, τη γνώση και την άγνοια, απηχώντας όλα όσα πραγματικά ήθελε να πει ο συγγραφέας.
Μία παράσταση που θα σας καταπλήξει, θα σας βαλει σε σκέψεις και θα σας δημιουργήσει συναισθήματα που δεν θα μπορέσετε να τα ονομάσετε, θα σας κάνει να αναρωτηθείτε: «Μα τι έφταιξε;».
Κυριακές 20.00, Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00, στο Altera Pars
Από 28 Απριλίου, Κάθε Σάββατο 21.00, Κυριακές 20.30
Ν.Ν.
