Στο βάλτο που δημιουργούν βουλιάζουν καθημερινά οι ΗΠΑ.
Του Γιώργου Τσίπρα.
Ο Χατζί Ζαχίρ είχε εκτίσει 4 χρόνια σε γερμανική φυλακή, επειδή μαχαίρωσε το γιο του. Διορίστηκε, όμως, κυβερνήτης στη Μάρτζα της επαρχίας του Χελμάτ, όταν την ανακατέλαβαν Αμερικανοί πεζοναύτες. Ήταν μια ακόμη «πακεταρισμένη κυβέρνηση», όπως τις παράγγελλε ο μέχρι πρότινος διοικητής των νατοϊκών δυνάμεων, ΜακΚρίσταλ, από αυτές που, θεωρητικά, θα αντικαθιστούσαν άμεσα τους «κακούς» Ταλιμπάν στην τοπική διακυβέρνηση, ακολουθώντας τους πεζοναύτες.
Ο πρώην διοικητής όλης της επαρχίας του Χελμάτ, ο Ουάφα, είχε βρεθεί να κατέχει στο υπόγειο του σπιτιού του 9 τόνους οπίου και ηρωίνης.
Στη διπλανή επαρχία της Κανταχάρ, ανεξαρτήτως διοικητή, κουμάντο κάνει ο Αχμέντ Καρζάι, μικρότερος αδερφός του προέδρου. Θεωρείται ο αρχινονός στο ναρκοεμπόριο του Αφγανιστάν, φημολογείται ότι συνεργάζεται με το μεξικανικό ναρκο-συνδικάτο Los Zetas ενώ, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, επιδίδεται ακόμη σε αρπαγές γης, εκβιασμούς και άλλα. Ο Μοχάμεντ Φαχίμ, ο εκλεκτός του Χαμίντ Καρζάι για την αντιπροεδρία του Αφγανιστάν, ένας από τους ηγέτες της Βόρειας Συμμαχίας που πολέμησε τους Ταλιμπάν μαζί με τις ΗΠΑ, θεωρείται από το Human Rights Watch ένας από τους πλέον διαβόητους και βρόμικους πολέμαρχους του εμφυλίου, που οι δραστηριότητές του, σήμερα, εκτείνονται από απαγωγές ξένων για λύτρα και ληστείες τραπεζών μέχρι ναρκωτικά.
Το 2001, επί Ταλιμπάν, το Αφγανιστάν βρισκόταν στα ιστορικά χαμηλά παραγωγής οπίου μετά το 1989. Ύστερα από 9 χρόνια κατοχής η παραγωγή έχει αυξηθεί τετρακόσιες φορές ή 40.000% και καλύπτει το 90% της παγκόσμιας ζήτησης (1). Στην άλλη όψη του νομίσματος, ο υπουργός Γεωργίας ανακοίνωσε πρόσφατα πως «πριν από δύο χρόνια ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας 5 εκατομμύρια Αφγανοί, ενώ τώρα έχουν αυξηθεί στα 9 εκατομμύρια» (2), το 1/3 του πληθυσμού.
Ετησίως το Αφγανιστάν λαμβάνει «βοήθεια» 14 δισ. δολάρια αλλά, σύμφωνα με την Washington Post, σε προσωπικούς λογαριασμούς τραπεζών μόνο του Ντουμπάι καταφθάνει κάθε χρόνο αεροπορικώς από την Καμπούλ 1 δισ. σε μετρητά. Το επίσημο ΑΕΠ συμπληρώνουν μόνον 9 δισ. εγχώριας παραγωγής, σύνολο 23. Ακόμη κι αν προσθέσουμε την παραοικονομία, το σύνολο είναι ένα μικρό κλάσμα του ετήσιου κόστους της κατοχής που, μόνο για τις ΗΠΑ, με τα μισά περίπου των 150 χιλιάδων ξένων στρατευμάτων, αγγίζει τα 100 δισ. ετησίως.
Το αδιέξοδο των ΗΠΑ
Ο απώτερος στόχος των ΗΠΑ στην περιοχή δεν είναι βέβαια το ίδιο το Αφγανιστάν. Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για οποιοδήποτε στόχο αν δεν υπάρξει κάποια λύση μέσα στο Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ κατάφεραν με τις μαφιόζικες συμμορίες που εγκατέστησαν ως διοίκηση της χώρας και με τον τρόμο, τη φρίκη και τον εξευτελισμό που έσπειραν παντού, σε ένα ντελίριο αλαζονείας, να αναγεννήσουν και να ενώσουν τις διάφορες αντικατοχικές δυνάμεις (δεν είναι μόνο οι Ταλιμπάν) σε ένα ενωμένο κίνημα αντίστασης.
Σύμφωνα με το συνταγματάρχη Τζιάν Τζεντίλε της Στρατιωτικής Ακαδημίας των ΗΠΑ, η σημερινή στρατιωτική ισορροπία στο Αφγανιστάν θυμίζει το Βιετνάμ μετά την Επίθεση του Τετ, το 1968. Οι Ταλιμπάν δεν μπορούν να εκδιώξουν τις κατοχικές δυνάμεις, αλλά και οι τελευταίες δεν μπορούν να νικήσουν, και βαίνει αυξανόμενο το κόστος της κατοχής. Το σχέδιο Ομπάμα με το αναγεννημένο αντικατοχικό κίνημα ήταν «πρώτα να τους τσακίσουμε και μετά να τους δώσουμε το χέρι». Το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν προχωρά, πλέον, ούτε αυτό το σχέδιο. Και από τους 2.100 θανάτους νατοϊκών δυνάμεων, από το 2001 μέχρι σήμερα, πάνω από τους μισούς έχουν συμβεί τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Όπως είπε κάποιος οπλαρχηγός, «εσείς έχετε τα ρολόγια κι εμείς το χρόνο»…
Οι Ταλιμπάν παραμένουν ένα σκοταδιστικό και κοινωνικά οπισθοδρομικό ισλαμικό κίνημα, παλιά «κατασκευή» των πακιστανικών υπηρεσιών, αν και όχι χειρότερο από πολλές άλλες ισλαμικές οργανώσεις του Αφγανιστάν.
Αλλά αυτός ο ακραία ανδροκρατικός και οπισθοδρομικός Ταλιμπάν είναι περίπου άγιος μπροστά στον διορισμένο από τις κατοχικές δυνάμεις μαφιόζο που λυμαίνεται περιοχές κάτω από την μπότα των νατοϊκών και, βέβαια, δεν γεννάται θέμα σύγκρισης με τον Αμερικανό πεζοναύτη, τον πιλότο του επιθετικού ελικοπτέρου κ.λπ. Αν οι νατοϊκοί περιορίζονταν αύριο στις πόλεις, οι Ταλιμπάν και οι σύμμαχοι τους θα ήλεγχαν το 80% της αφγανικής επικράτειας, πολύ πάνω από το 42% των Παστούν, όπως θέλουν να βλέπουν τους Ταλιμπάν οι αμερικανικοί «μύθοι». Επίσης, έχουν αναπτύξει μια νέα γενιά εκρηκτικών ιδιοκατασκευών χωρίς μεταλλικά ή ηλεκτρονικά μέρη, άρα μη ανιχνεύσιμων από τις κοινές συσκευές ελέγχου, ιδιοκατασκευές που ευθύνονται πλέον για την πλειοψηφία των θανάτων των ξενων στρατιωτών.
Παραδόξως, ο χασάπης του Ιράκ στρατηγός ΜακΚρίσταλ, επικεφαλής των «ειδικών επιχειρήσεων», δηλαδή των ταγμάτων θανάτου της CIA στο Ιράκ, μείωσε τις παράπλευρες απώλειες αυξάνοντας τις «ειδικές επιχειρήσεις» στο Αφγανιστάν, αλλά και τις «ημέτερες» απώλειες χωρίς αποτέλεσμα.
Η ιρακινή συνταγή δεν λειτούργησε και η αντικατάστασή του Μακρίσταλ από τον Πετρέους, τον περασμένο Ιούνη, σήμανε την επιστροφή αλλά επαυξημένα σε πιο κλασικές συνταγές: οι αεροπορικές επιδρομές σχεδόν διπλασιάστηκαν, ενώ από 257 το Σεπτέμβρη του 2009 ξεπέρασαν τις 700 τον περασμένο μήνα.
«Κεκαλυμμένη» εισβολή στο Πακιστάν
Παράλληλα, φαίνεται να έχει μπει σε εφαρμογή η ανεπίσημη, προς το παρόν, εισβολή στο Πακιστάν, όπου δίπλα στον πολλαπλασιασμό των βομβαρδισμών από μη-επανδρωμένα αεροσκάφη έχουμε πλέον τακτικές επιθέσεις και συνοριακές παραβιάσεις με ελικόπτερα και πεζικό, πάντα στο όνομα του «δικαιώματος της αυτοάμυνας»… Ανάμεσά τους και η Ομάδα Αντιτρομοκρατικής Καταδίωξης (sic) της CIA με τη συμμετοχή 3.000 Αφγανών για προστατευτικό «κρέας». Οι αμερικανικές προκλήσεις με τους συχνούς, πλέον, θανάτους όχι μόνο Πακιστανών αμάχων αλλά και μεθοριακών στρατιωτών, οδήγησαν στις απανωτές επιθέσεις των αρχών Οκτωβρίου που κατέστρεψαν δεκάδες νατοϊκά βυτιοφόρα και οχήματα σε πακιστανικό έδαφος απ’ όπου περνά το 70% των προμηθειών. Και ίσως οι πακιστανικές Αρχές να είχαν κάποια εμπλοκή…
Σε μια από τις αναρίθμητες «παράπλευρες απώλειες», τις 23/7 νατοϊκός πύραυλος τίναξε στον αέρα ένα σπίτι στο Σανγκίν του Αφγανιστάν όπου είχαν καταφύγει δεκάδες γυναικόπαιδα.
Ο Μοχάμεντ έχασε γυναίκα, αδερφή και τις δυο του κόρες, και αναζητούσε τα μέλη τους… «Μαζέψαμε όλα τα πτώματα, σε μερικά έλειπαν τα πόδια ή το κεφάλι, τα βάλαμε σε σάκους και τα θάψαμε. Μπορούσαμε να τα αναγνωρίσουμε από τα ρούχα που φορούσαν και από τα παπούτσια.
Τα πτώματα που δεν αναγνωρίστηκαν τα τυλίξαμε σε ένα ύφασμα και τα θάψαμε.
Εκείνα τα κομμάτια από σάρκα, αίμα και κόκαλα ανήκαν σε τόσους πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο έναν, που δεν μπορούσαμε να τα αναγνωρίσουμε.
Έτσι τα βάλαμε σε έναν ξεχωριστό τάφο και τα θάψαμε σαν να ανήκαν σε έναν άνθρωπο»… (3)
(1) Στοιχεία από το Stop NATO
(2) Pajhwok Afghan News, 27-10
(3) Brave New Films
