«Ευτυχώς, δεν αφορά μόνον εμάς τους Έλληνες, διαφορετικά θα είχαμε έναν λόγο παραπάνω να θρηνούμε για τα χάλια μας, χωρίς όμως η παγκοσμιότητα του φαινομένου να το κάνει λιγότερο ανώδυνο και ηθικά κατάπτυστο. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς το ενδιαφέρον για πρόσωπα όπως ο πρίγκιπας Κάρολος και η δούκισσα Καμίλα που ήρθαν στην Ελλάδα και ένας ολόκληρος κόσμος ήταν εκστατικά ενημερωμένος για τις κινήσεις τους…» γράφει, μεταξύ άλλων εύστοχων και λυπητερών σχολίων ο Θανάσης Θ. Νιάρχος στην επιφυλλίδα του με τίτλο «Παγκόσμια αναξιοπρέπεια» (Τα Νέα). Και συνεχίζει «…αν κάτι είναι βέβαιο, είναι πως δεν γίνεται να συνυπάρχουν σε καμία περίπτωση το ενδιαφέρον για τους πρίγκιπες και το ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα. Ή αν συνυπάρξουν, θα είναι με τον τρόπο που μας έγινε γνωστός χάρη στην αλήστου μνήμης πριγκίπισσα Νταϊάνα. Να θεωρείται προστάτιδα των φτωχών παιδιών κι όταν πέθανε κι ανοίχτηκε η διαθήκη της κληροδοτούσε την τεράστια περιουσία της αποκλειστικά στα δικά της παιδιά».
Τα καθεστώτα αποδίδουν πολύ μεγάλη σημασία στην εικόνα τους, που εξωραΐζει την ασχήμια τους στα μάτια και τις αντιλήψεις των υπηκόων τους. Καλοί άνθρωποι είναι οι πλούσιοι και τιτλούχοι. Φιλάνθρωποι και φιλεύσπλαχνοι, ταπεινοί και ευπροσήγοροι. Σε δισεκατομμύρια αποτιμάται η περιουσία του βασιλικού οίκου της Βρετανίας, αλλά η άρχουσα τάξη εκτιμά ότι αξίζει τα λεφτά του, γιατί προσφέρει ανεκτίμητη υπηρεσία στη νάρκωση της κοινωνίας προκειμένου να συνεχίζεται απρόσκοπτα η χειραγώγηση και εκμετάλλευσή της. Κι ακόμα περισσότερο όταν το παραμύθι είναι τουριστικά αποδοτικό και εξαγώγιμο, όπως φάνηκε από τις εκδηλώσεις θαυμασμού και λατρείας εκ μέρους μεροκαματιάρηδων και συνταξιούχων που προκάλεσε η περιοδεία του ζεύγους στην Ελλάδα. Μπορεί να εκπολιτιστήκαμε, αλλά οι χάντρες των αποικιοκρατών για τους ιθαγενείς ακόμα έχουν πέραση…
Φρύνη Χωματά
