Η συζήτηση στην Βουλή για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν είχε κάποιο ενδιαφέρον. Σαν διαδικασία ήταν ανιαρή και στημένη, χωρίς εκπλήξεις. Το αποτέλεσμα γνωστό. Έμοιαζε σαν γήπεδο που περιμένει να σφυρίξει ο διαιτητής την λήξη για να αφιερωθούν όλοι στον μεγάλο αγώνα των εκλογών. Βέβαια υπήρξαν «τραυματίες», «αδικημένοι» και πολλοί θεατρινισμοί στο παιχνίδι. Απ’ όσα πήρε το αφτί μας παραθέτουμε ορισμένα λόγια που ίσως έχουν κάποια σημασία.
Ευάγγελος Βενιζέλος
«Ο στόχος της κυβέρνησης δεν ήταν, δυστυχώς, η διαχείριση ενός εθνικού θέματος υπεράνω κομματικών αντιθέσεων και σκοπιμοτήτων, αλλά η μετατροπή ενός εθνικού θέματος σε μοχλό εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων.
Ήθελε, λοιπόν, να χρησιμοποιήσει εξαρχής το ζήτημα του ονόματος ως εργαλείο για τη μετατόπισή του από την «αδελφική» συνεργασία με τον κ. Καμμένο, που έγινε, δήθεν, σε αντιμνημονιακή βάση, στο πεδίο της δήθεν νέας κεντροαριστεράς.
Δεν τον ενδιέφερε και δεν τον ενδιαφέρει η ταυτότητα της Μακεδονίας, αλλά η ψευδής ταυτότητα της δήθεν νέας κεντροαριστεράς. Ποιας; Υπό την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ, με πρόθυμες ουρές, πρόθυμους συνοδοιπόρους της ύστερης παρακμιακής φάσης της κυβερνητικής του θητείας.
Μεταχειρίστηκε, δε, ο κ. Τσίπρας τον κ. Καμμένο όπως αρμόζει σε μια σχέση πολιτικών συνενόχων που αλληλοκαρφώνονται. Η μεταχείριση του κ. Καμμένου είναι πολύ διδακτική και προειδοποιητική για τους νέους συνοδοιπόρους.
Διχάζετε την κοινωνία εν ψυχρώ. Την κάνετε να νιώθει αποκομμένη από τους δημοκρατικούς και κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Εκτρέφετε πάντα τον εθνολαϊκισμό, άλλοτε ως έκφρασή του και άλλοτε ως δήθεν αντίπαλός του. Εναλλάσσεστε στους ρόλους με εκπληκτική άνεση, την άνεση του κυνικού πολιτικού τυχοδιώκτη.»
Ευκλείδης Τσακαλώτος
«Τελικά, δεν ξέρω αν μπορούμε να είμαστε όλοι πατριώτες με τον ίδιο τρόπο, αν μπορούν δύο διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές αξίες, να είναι πατριώτες με τον ίδιο τρόπο. Πρέπει να το ψάξουμε. Ούτε ξέρω αν υπάρχει πατριωτισμός που μπορεί να φύγει από τον εναγκαλισμό του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας.
Όμως, εμείς του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κοιτάμε μπροστά. Είμαστε, επίσης, περήφανοι που θέλουμε να βοηθήσουμε τη Θεσσαλονίκη να είναι το κέντρο των Βαλκανίων. Και δεν μπορεί η Θεσσαλονίκη να είναι το κέντρο των Βαλκανίων όταν κοιτάει μόνο νότια και δεν έχει τον χώρο να επεκταθεί, όχι με τη διείσδυση που έλεγε ο κ. Σημίτης –λέξη και αυτή!– αλλά με πραγματική αντίληψη της συνανάπτυξης.»
Αντώνης Σαμαράς
«Έχει δεσμευτεί ακόμα η Κυβέρνηση να στηρίξει η Ελλάδα –προσέξτε– την ενταξιακή προοπτική των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άρθρο 2 παράγραφος 3. Τι θα πει εκ των προτέρων αυτή η δέσμευση για στήριξη; Ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να διαπραγματευτεί τίποτα με τα Σκόπια; Δηλαδή, όλες οι άλλες χώρες θα μπορούν να διαπραγματεύονται, να βάζουν και βέτο ακόμα σε κάποιο από τα όποια 32 κεφάλαια της ένταξης;
Η Βουλγαρία, για παράδειγμα, θα μπορεί να το κάνει, η Κροατία θα μπορεί να το κάνει, η Σλοβακία θα μπορεί να το κάνει, αλλά η Ελλάδα δεν θα μπορεί να διαπραγματευτεί το παραμικρό; Δηλαδή, η Ελλάδα, η μεγαλύτερη και παλαιότερη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή, μετατρέπεται σε χώρα-παρία, σε χώρα απολύτως περιθωριοποιημένη; Απ’ όλα αυτά οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα πρέπει να βρουν τρόπο να αποδεσμευτούν. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά είναι απαραίτητο.»
Κυριάκος Μητσοτάκης
«Κύριε Τσίπρα, με είχατε πάρει ένα τηλέφωνο –ήμουν μάλιστα εδώ στο γραφείο μου στη Βουλή– και με ρωτήσατε: «Πώς σου φαίνεται το όνομα “Μακεδονία του Ίλιντεν;”. Και πήγε να μου πέσει το τηλέφωνο! Ή είστε τελείως ανιστόρητος ή είστε κυνικός ή απλά είστε και τα δύο!»
Αλέξης Τσίπρας
«Δεν καταλαβαίνετε ότι ο κύριος εχθρός της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σήμερα είναι η ασίγαστη δίψα του ελληνικού εθνικισμού για εκδίκηση απέναντι στις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος, στις κατακτήσεις της Δημοκρατίας και σε αυτές τις μικρές κατακτήσεις που κατάφερε αυτή η κυβέρνηση; Δεν το καταλαβαίνετε.
Η ιστορία, εάν κάνουμε το βήμα, θα δικαιώσει την Ελλάδα, την Ελλάδα που τόλμησε, την Ελλάδα που πάλεψε, την Ελλάδα που γίνεται ο εγγυητής της σταθερότητας και της συνανάπτυξης στα Βαλκάνια, την Ελλάδα που η βαριά της ιστορία και το πολύτιμο αξιακό της φορτίο δεν της επιτρέπει να είναι κομπάρσος στις διεθνείς εξελίξεις.»
Πάνος Καμμένος
«Λυπάμαι πάρα πολύ που μία κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης, μία κυβέρνηση που κατάφερε να ενώσει δύο διαφορετικούς χώρους, από κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης έγινε κυβέρνηση αποστατών.
Λυπάμαι πάρα πολύ, διότι ενώ μαζί ταχτήκαμε να χτυπήσουμε τη διαφθορά, η διαφθορά όχι μόνο γελάει, αλλά βγάζει και ανακοινώσεις, ομιλίες, προκαλώντας σας.
Βέβαια, όταν σε μια υπόθεση ναρκωτικών με τρεις τόνους ηρωίνης έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και για να οριστεί ο ανακριτής έχει περάσει ένας χρόνος, είναι φυσικό αυτοί οι διαπλεκόμενοι που εσείς απειλήσατε, να γελάνε και με εσάς και με εμάς. Όταν οι εισαγγελείς παραιτούνται από τη Βιέννη και όταν οι κυρίες σύμβουλοί σας λένε στους δικαστές «Άστο αυτό για παρακάτω», τότε αυτό προσβάλλει και εσάς αλλά και εμάς. Περισσότερο, όμως, προσβάλλει τη δημοκρατία και τους πολίτες.»
Δημήτρης Κουτσούμπας
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ακριβώς επειδή η συμφωνία έχει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, γι’ αυτόν τον λόγο παραμένουν σ’ αυτήν τη συμφωνία τα βασικά σπέρματα του αλυτρωτισμού. Ξέρετε πολύ καλά πως οι αναφορές σε μακεδονικό λαό, μακεδονική ιθαγένεια και γλώσσα αφήνουν περιθώρια για μελλοντικές αμφισβητήσεις και τροφοδοτούν τον εθνικισμό και στη γειτονική χώρα και στη χώρα μας.
Οι όροι αυτοί στη ΠΔΓΜ αξιοποιούνται από την κυβέρνηση Ζάεφ, για να πιστοποιήσουν την αναγνώριση της μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας. Στη δε, Ελλάδα αξιοποιούνται από εθνικιστικές κυρίως δυνάμεις, για να προβάλλουν τα δικά τους ανιστόρητα συνθήματα.
Ενιαίο μακεδονικό έθνος, διαμορφωμένο ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ στη Βαλκανική, ούτε βέβαια κάποια ενιαία μακεδονική γλώσσα. Και μόνο το γεγονός ότι ο όρος “Μακεδόνας” συνεχίζει να υπάρχει για τον προσδιορισμό των κατοίκων της συγκεκριμένης χώρας, έστω και με τον μανδύα της ιθαγένειας, γεννάει πολλά ερωτηματικά, πολλές ανησυχίες για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί αυτό στο μέλλον. Το ίδιο και οι αναφορές σε μακεδονική γλώσσα.»
* Ο τίτλος είναι φράση από τον “Άμλετ” του Σαίξπηρ
