Άσφαιρα μηνύματα «κούρασης» από τους κυβερνητικούς βουλευτές, «πολιτικό μασάζ» από τώρα για τον κρίσιμο Σεπτέμβρη. Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Μάλλον ανακουφισμένος θα υποδεχθεί την εβδομάδα που αρχίζει τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, καθώς η επικαιρότητα, εκτός απροόπτου, θα καταληφθεί από τις ετοιμασίες για το ταξίδι του στις ΗΠΑ κι όχι από τις διαφωνίες, ενστάσεις και «μίνι ανταρσίες» των οποίων έγινε θεατής ο ελληνικός λαός τις προηγούμενες ημέρες. Εξάλλου, δεν φαίνεται για καμιά 15αριά μέρες ακόμη, να έρχεται στη Βουλή κάποιο νομοσχέδιο που θα «ταράξει» τους κυβερνητικούς βουλευτές.
Θα καταφέρει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να «καβατζάρει» ήρεμα τον 15Αύγουστο για να κάνει ταμείο και άλλους υπολογισμούς. Ενδεχομένως και για να… υπακούσει στην προτροπή που την Πέμπτη του έδωσε μέσω συνέντευξης σε ραδιοσταθμό ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σκανδαλίδης: Να δουλέψει σκληρά το καλοκαίρι για να βγάλει μια πρόταση συνολικής πολιτικής για τη χώρα. Την ίδια στιγμή, όμως, θα έχει να σκεφτεί και τη δεύτερη επισήμανση του κ. Σκανδαλίδη, ότι ακόμη κι αν καταψηφιστεί νομοσχέδιο της κυβέρνησης, δεν είναι ανάγκη να συρθεί η χώρα σε εκλογές, μπορεί απλώς να αλλάξει πρωθυπουργό. Δηλαδή; Δηλαδή να ξαναπάμε σε μια λύση τύπου Παπαδήμου, αφού προηγηθεί ο «ξαφνικός θάνατος» της κυβέρνησης Σαμαρά. Το σενάριο βέβαια φαντάζει απίθανο για σήμερα, καθώς τα δύσκολα για την κυβέρνηση θα έρθουν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, όταν (μαζί με τις εργατικές κινητοποιήσεις που προαναγγέλλονται από τώρα) θα έχουμε και τη φθινοπωρινή επέλαση της τρόικας, που όμως έχει ήδη δείξει τα δόντια της μέσω των εκθέσεων της Κομισιόν και του ΔΝΤ, οι οποίες πραναγγέλλουν τα αναπόφευκτα νέα μέτρα, οριζόντια και κάθετα, που θα αναγκαστεί να πάρει η κυβέρνηση. Η… λεπτομέρεια που θα έχει μεσολαβήσει μέχρι τότε είναι ότι θα έχουν γίνει οι γερμανικές εκλογές, οπότε πολλά σενάρια θα είναι ταυτοχρόνως ανοιχτά και για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Η τελευταία εβδομάδα, πάντως, δεν έστειλε μηνύματα μόνο στον πρωθυπουργό της ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Οι διαφοροποιήσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ είχαν βέβαια εμφανή στόχο τον Αντ. Σαμαρά, με αποκορύφωμα την αποστροφή της βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ Θ. Τζάκρη ότι δεν μπορεί να βλέπει «τον Σαμαρά να ξεπουλάει τη χώρα». Βαριά κουβέντα για κάποιον με τον οποίο το κόμμα της κ. Τζάκρη… συμβαίνει να συγκυβερνά. Αν και ο Ευ. Βενιζέλος απέφυγε τη διαγραφή της βουλευτίνας από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, εν τούτοις δεν μπορεί ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών να μην καταλαβαίνει ότι τα βέλη στρέφονται εξ αντικειμένου και εναντίον του. Από τη στιγμή που μετά την τελευταία κυβερνητική κρίση, λόγω ΕΡΤ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε την ενεργή και πιο κεντρική εμπλοκή του στη διακυβέρνηση της χώρας, είναι όλο και λιγότερο διατεθειμένος να ανέχεται την απειθαρχία και τις αντικυβερνητικές αιχμές των βουλευτών του. Και όλο και περισσότερο εκτεθειμένος σε… φίλια πυρά. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που καταλαβαίνει ότι για μια κυβέρνηση όπως η σημερινή δεν υπάρχουν περιθώρια παρέκκλισης από την καταστροφική πορεία που επιβάλλουν οι πιστωτές. Επομένως, το σχέδιο αντιμετώπισης (πολιτικό μασάζ, στην κοινοβουλευτική ορολογία της εποχής) των κατά Στουρνάρα «κουρασμένων βουλευτών» που θα κληθούν να εγκρίνουν τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα και παλιά χαράτσια κ.λπ., είναι από τώρα πονοκέφαλος και για τον κ. Σαμαρά και για τον κ. Βενιζέλο (που πάντως βλέπουν μέχρι τώρα τους βουλευτές τους να ρίχνουν άσφαιρα πυρά, όπως δείχνει και η υπερψήφιση της τροπολογίας που αφαιρεί από τη Βουλή ΚΑΙ την αρμοδιότητα να αποφασίζει για τους Οργανισμούς και τα οργανογράμματα του Δημοσίου). Πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος πάντως, θα κληθούν πολύ σύντομα να εξηγήσουν και στις Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες πώς θα απολυθούν φέτος μερικές χιλιάδες από τους υπαλλήλους που τώρα βγήκαν σε διαθεσιμότητα (όπως απαιτεί το ΔΝΤ), από τη στιγμή που η διαθεσιμότητά τους λήγει το Μάρτιο του 2014. Εκτός αν ξανανομοθετήσουν για τη διαθεσιμότητα (που ήταν 12μηνη και προ ημερών την έκαναν 8μηνη) και την κάνουν 5μηνης διάρκειας. Γιατί όχι όμως; Με ένα νεύμα του Τόμσεν όλα γίνονται…
