Θα σε θυμόμαστε, Λιάκο!

Ο άδικος θάνατος του Ηλία Ματθαίου, στα 52 του χρόνια, συγκλόνισε φίλους και συντρόφους, που τον έβλεπαν πάντα χαμογελαστό και ήρεμο, αισιόδοξο και ενεργό.

ι πιο στενοί του φίλοι γνώριζαν για τα προβλήματα υγείας του, που τα αντιμετώπιζε όμως με αισιοδοξία.
Ο Ηλίας, ο Λιάκος για όσους τον γνωρίσαμε παλιά, σε όλη του τη θητεία στον Τύπο ήταν από τους συνάδελφους που κοσμούσαν τη δημοσιογραφία όχι μόνο με τη δουλειά του αλλά και με τη στάση του. Ανοικτά υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με άποψη και δράση ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, παρών σε όλες τις συνελεύσεις, τις συγκεντρώσεις και τις πορείες των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Αυτή του η στάση τον έφερε σε αντίθεση με την εργοδοσία. «Ο Ηλίας μας ήταν ευαίσθητος πολύ. Αλλά δεχόταν και πίεση, που δεν την άντεξε η λαβωμένη του καρδιά», έγραψε η Πόπη Χριστοδουλίδου, συνάδελφός του και πρώην εκπρόσωπος των συντακτών του Έθνους, όπου εργαζόταν.
Ο χώρος του Τύπου είναι γεμάτος από δημοσιογράφους που ξεκίνησαν την καριέρα τους σε έντυπα της Αριστεράς. Ωστόσο, ελάχιστοι είναι οι ενεργοί δημοσιογράφοι που εξακολουθούν και τάσσονται ανοικτά και ανιδιοτελώς στη δρώσα Αριστερά και μάλιστα διακινδυνεύοντας καριέρα και θέσεις. Το ζουν όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, που εδώ και αρκετούς μήνες αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση από τους εργοδότες τους.
Ο Ηλίας ήταν ένας συνάδελφος που έκανε όσους από εμάς τον γνωρίσαμε στην αρχή της δημοσιογραφικής του ενασχόλησης, τη δεκαετία του ’80, αλλά και όλους όσους βρεθήκαμε μαζί του περήφανους.