Ακόμα ένα προεκλογικό «πλατύ κάλεσμα» του ΚΚΕ. Του Σωκράτη Μαντζουράνη.
Εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτώβρη, η Κ.Ε. του ΚΚΕ δημοσιοποίησε κείμενο-κάλεσμα στήριξης του κόμματος.
Αναφερόμενο στον ΣΥΡΙΖΑ, τον κατηγορεί για «εγκλωβισμό των λαϊκών συνειδήσεων σε χρεοκοπημένα ιδεολογήματα, εμποδίζοντας τη ριζοσπαστικοποίησή τους» και ο λόγος για το ΚΚΕ, είναι απλός:
«Δημιουργούν σύγχυση ότι τη λύση για το λαό θα τη φέρει η λεγόμενη συνεργασία αριστερών δυνάμεων…» και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι θέσεις του είναι προτάσεις «συνδιαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης για την επιβίωση του συστήματος».
Επειδή το ΚΚΕ είναι κόμμα των κειμένων, ας του υπενθυμίσω τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσφατη διακήρυξη για τις επερχόμενες εκλογές:
«Για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, η μόνη προοπτική είναι η πάλη:
Για την ανατροπή των μέτρων της κυβέρνησης.
Για την ανατροπή του Μνημονίου.
Για την ανατροπή της επιτήρησης και της κηδεμονίας από την Ε.Ε., την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΔΝΤ.
Για την υπεράσπιση και τη σωτηρία των βασικών εργατικών κατακτήσεων του 20ού αιώνα.
Η προώθηση αυτής της προοπτικής δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με την πάλη ενάντια στις δυνάμεις που στηρίζουν αυτές τις πολιτικές.
Η Αριστερά οφείλει να επιδιώξει την ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου, μαζί με την πολιτική της και να διεκδικήσει μια νέα πολιτική πλειοψηφία που θα δικαιώσει και θα υλοποιήσει τους στόχους αυτής της πάλης.
Αυτό σημαίνει ότι από τώρα θα πρέπει να οικοδομείται ένα πλατύ, αγωνιστικό μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.
Ένα μέτωπο αμφισβήτησης, αντίστασης και ανατροπής.
Με επιτροπές πάλης σε όλα τα επίπεδα: Κλαδικό, τοπικό, κεντρικό».
Εάν αυτή η πολιτική τοποθέτηση είναι συνδιαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, επειδή δεν καταλήγει στη «λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία», τότε ούτε ο Μαρξ μας σώζει.
Τι αντιπροτείνει το ΚΚΕ στη… ρεφορμιστική πρόταση οικοδόμησης ενός πλατιού αντισυστημικού κοινωνικού-πολιτικού μετώπου;
Το εξής, άκρως ταξικό:
«Παρά τις επιφυλάξεις ή και διαφωνίες σας απέναντί μας, για την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, για πτυχές της Ιστορίας μας ή για επιμέρους θέσεις μας, τώρα πρέπει να έρθετε με το ΚΚΕ».
Μας καλεί να πάρουμε τις διαφωνίες μας και να ενταχθούμε «…στα μέτωπα συσπείρωσης, στα οποία ήδη συμμετέχουν λαϊκές δυνάμεις πέρα από το ΚΚΕ… στο ΠΑΜΕ… στην ΠΑΣΕΒΕ… στην ΠΑΣΥ… στο ΜΑΣ… στην ΟΓΕ».
Εκτός από το άνοιγμα του δρόμου προς τη λαϊκή εξουσία, το ΚΚΕ μας προσφέρει και τη δυνατότητα της ιδεολογικής μας επαναφοράς στον ίσιο δρόμο: «Οι τοπικές εκλογές είναι μια μεγάλη ευκαιρία και σας καλούμε να συμβάλετε με την ψήφο και τη δράση σας, ώστε να γίνει μια νέα αρχή πολιτικής, ιδεολογικής απεξάρτησης από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της Ε.Ε.». Δεν θυμάμαι εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων τουλάχιστον χρόνων, που το ΚΚΕ να μην απευθύνει ένα «πλατύ κάλεσμα» που την επομένη των εκλογών, να μην αξιοποιείται για περισσότερη περιχαράκωση, για «απόδειξη δικαίωσης του κόμματος», για νομιμοποίηση επιθέσεων στη μη «ταξική» Αριστερά.
Η έμπειρη ηγεσία του ΚΚΕ, επειδή γνωρίζει πολύ καλά πως η λογική της ενότητας δράσης και της συνεργασίας είναι βαθιά ριζωμένη στο DNA των αριστερών, την επικαλείται κάθε παραμονή εκλογών.
Λέει το κάλεσμα: «Σας καλούμε να βρεθούμε σε κοινό δρόμο, κοινή δράση, που να κάνει το λαό ισχυρό και να διαμορφώνει προϋποθέσεις να αναδειχτεί ο ίδιος σε δύναμη εξουσίας…».
Συμφωνούμε απόλυτα στον κοινό δρόμο και στην κοινή πάλη. Να βρεθούμε λοιπόν μαζί, όλοι μαζί, στη ΔΕΘ, να βρεθούμε μαζί στις πορείες, να διοργανώσουμε κοινές συγκεντρώσεις, να οργανώσουμε από κοινού τη λαϊκή πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, την Ε.Ε., τον καπιταλισμό.
Σ’ αυτό μας καλεί η Κ.Ε. του ΚΚΕ;
Το ξεκαθαρίζει ο Ριζοσπάστης με σαφήνεια:
«Η δράση μέσα απ’ τις γραμμές του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος, η δράση και η συμπόρευση με το ΚΚΕ, είναι όρος αναγκαίος για τη δρομολόγηση φιλολαϊκών εξελίξεων».
Χρόνια τώρα, το ιστορικό βάρος και «οι ρίζες» που κουβαλούν τούτα τα τρία γράμματα, επιτρέπουν ακόμα την επιβίωση της πολιτικής της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ.
Πολύ φοβάμαι πως οι συνθήκες, οι ανάγκες και τα προβλήματα της σύγχρονης ταξικής πάλης, θα την απαξιώσουν στη λαϊκή συνείδηση και αυτό θα είναι άλλη μια «κατάρρευση» που θα ψάχνουμε τις αιτίες και θα πληρώσουμε ακριβά τις συνέπειες της.
Το κείμενο του ΚΚΕ, λέει κάπου: «Άσε που χωράει μεγάλη συζήτηση για το τι είναι και τι δεν είναι “Αριστερά” σήμερα».
Συμφωνώ απόλυτα.
Θα την ανοίξουμε αυτή την κουβέντα;
