Απόβαση της Μονσάντο στο Μεξικό
Αν τα σχέδιά τους επικυρωθούν από τον επόμενο πρόεδρο Ενρίκε Πένια Νιέτο, η Monsanto και η DuPont θα σπείρουν στην καρδιά του Μεξικού, σε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια εκτάρια, μεταλλαγμένο καλαμπόκι. Η λατινοαμερικανική χώρα θεωρείται η παγκόσμια αποθήκη βιοποικιλότητας όσον αφορά το καλαμπόκι, καθώς οι επιστήμονες έχουν αναγνωρίσει χιλιάδες ποικιλίες του δημητριακού. Αν τα σχέδια των κολοσσιαίων εταιρειών ευοδωθούν, θα λάβει χώρα η πρώτη φύτευση, σε εμπορική κλίμακα, μεταλλαγμένων ποικιλιών στην τοποθεσία όπου γεννήθηκε μια από τις πιο σημαντικές πηγές τροφίμων, όπως το καλαμπόκι. Η επιφάνεια η οποία σχεδιάζεται να μετατραπεί σε γενετικά τροποποιημένους αγρούς είναι περίπου όση η έκταση του Ελ Σαλβαδόρ. Ως αποτέλεσμα οι τοπικές ποικιλίες καλαμποκιού θα εξαλειφθούν, μετά από πορεία εξέλιξης 7.000 ετών. Σημειώνεται ότι οι εταιρίες σκοπεύουν μάλιστα να φυτέψουν σε περισσότερα από 1,4 εκατ. εκτάρια, το ανθεκτικό στα ζιζάνια καλαμπόκι Mon603, ποικιλία η οποία έχει συνδεθεί, κατά μια πρόσφατη έρευνα σε ποντίκια, με την ανάπτυξη καρκίνου και διαφόρων νεοπλασιών.
Εκτεταμένες συγκρούσεις για την υπεράσπιση δάσους στη Νάντη
Η ΖΑD (Zone A Défendre) βρίσκεται περίπου 20 χλμ. βόρεια της Νάντης, και αποτελεί τόπο συνάντησης και κοινής δράσης κινημάτων και συλλογικοτήτων που εναντιώνονται στην κατασκευή ενός τεράστιου αεροδρομίου στη συγκεκριμένη τοποθεσία, κάτι που σχεδιάζεται εδώ και περίπου 40 έτη και βρίσκει συνεχή αντίσταση από τον ντόπιο πληθυσμό. Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου μπορούσες να επισκεφθείς στην ZAD περισσότερες από 30 καταλήψεις και εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, που απλώνονταν σε πάνω από 2.000 εκτάρια απειλούμενου δάσους. Όλα αυτά όμως μέχρι τις 16 Οκτωβρίου, ημέρα που το γαλλικό κράτος εισέβαλε με ΜΑΤ και μπουλντόζες στον χώρο, καταστρέφοντάς τον. Λίγο καιρό μετά, περισσότεροι από 40.000 διαδηλωτές και πάνω από 400 τρακτέρ, μεταφέροντας οικοδομικά υλικά και εξοπλισμό, ανακατέλαβαν το χώρο. Και πάλι ο κατασταλτικός μηχανισμός κινητοποιήθηκε στις 23/11, και δύο συνεχόμενες μέρες, καταληψίες και αλληλέγγυοι αντιστέκονταν με όλα τα δυνατά μέσα στην επίθεση: άλλοι σκαρφαλώνοντας στις καλύβες που έχουν χτιστεί πάνω στα δέντρα του δάσους, άλλοι κάνοντας αλυσίδες γύρω από τα δέντρα, και άλλοι συγκρουόμενοι πίσω από τα οδοφράγματα που έχουν στηθεί για να αποτρέψουν αστυνομικά αυτοκίνητα και φορτηγά να εισέλθουν στον κατειλημμένο χώρο, εν μέσω δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών. Ταυτόχρονα, χιλιάδες κόσμου σε όλες τις πόλεις της Γαλλίας κατέβηκε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για τα γεγονότα και την καταστολή, ενώ την Κυριακή χιλιάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν το δάσος, ενισχύοντας οδοφράγματα και καλύβες που υπέστησαν ζημιές. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Σε ανάμνηση του εγκλήματος της ατιμωρησίας…
Ο Ζιρτ Μπ., ένας υπερήλικας Γερμανός που το 1944 υπηρετούσε φρουρός σε φυλάκιο στα δυτικά σύνορα διώκεται για το φόνο Ολλανδού αντιστασιακού. Αυτό ανακοίνωσε η Eισαγγελία των γερμανικών Aρχών που ασχολείται με τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ.
Κάθε τόσο, όλο και κάποια τέτοια αστειότητα δίωξης έρχεται στην επικαιρότητα. Οι νεότεροι ειδικά, μένουν έτσι με την εντύπωση πως υπήρξε τιμωρία για τα εγκλήματα του ναζισμού. Συγκαλύπτεται το γεγονός ότι πάνω από το 95% των μεγάλων εγκλημάτων του ναζισμού δεν δικάστηκαν ποτέ και πάνω από το 95% των εγκληματιών, υψηλόβαθμων και χαμηλόβαθμων, απαλλάχθηκαν ή δεν διώχθηκαν ποτέ για τα εγκλήματά τους. Κανονικά και με το νόμο, που λένε, και με αποκλειστικά υπεύθυνη τη «δημοκρατική» Δύση. Τα εγκλήματα από την Κάνδανο και το Μπάμπι Γιαρ μέχρι τα χωριά της Λευκορωσίας δεν δικάστηκαν ποτέ.
Οι εξαιρέσεις, όπως η δίκη το 1947 στην πολωνική Κρακοβία, δεκάδων πρώην Ες-Ες που διοικούσαν το Άουσβιτς, είναι οι ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Άλλωστε, ούτε και η μεταπολεμική Γερμανία (η Δυτική) «αποναζικοποιήθηκε» ποτέ. Ο απλός στρατιώτης της Βέρμαχτ Ζιρτ Μπ. πυροβόλησε τον Ολλανδό αντιστασιακό στην πλάτη, ανακοίνωσε η γερμανική Eισαγγελία. Το άκρον άωτον της υποκρισίας…
