Του Μάριου Διονέλλη. Επί δέκα συνεχόμενα χρόνια ο Ross Daly συνεχίζει το μουσικό εργαστήρι του Λαβύρινθου στην Κρήτη, στο χωριό Χουδέτσι, που άνοιξε τις πύλες του πριν από λίγες μέρες για να υποδεχτεί τους 300 φετινούς μαθητές.
Ήσυχα και απλά, ακούραστα και χωρίς μεγαλοστομίες αλλά με σπουδαίους καλλιτέχνες να έχουν μυηθεί ήδη στην παραδοσιακή μουσική, ο Λαβύρινθος συνεχίζει με πείσμα και παρά τις δυσκολίες.
Πήρε πολλές υποσχέσεις για ενίσχυση από τον Δήμο Ηρακλείου ο Ross Daly, που όμως δεν τηρήθηκαν.
«Μου είπαν πως δεν κρίθηκε “αναπτυξιακό” το δικό μας έργο και έτσι δεν ήρθαν τα λεφτά από την Ευρώπη. Ανάπτυξη είναι μόνο οι δρόμοι, τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, δεν είναι η μουσική», μου είπε με παράπονο πριν από μερικές μέρες και αυτό το παράπονο θέλω να σας μεταφέρω σήμερα.
Συζητήσαμε αρκετά για το πώς η ανάπτυξη μπερδεύτηκε με την οικονομική διόγκωση και με την έννοια του μεγέθους γενικότερα.
Συζήτηση που δεν βγάζει πουθενά, το ξέρω, μια και οι μειοψηφίες δεν ακούγονται όταν μπαίνουν στο τραπέζι οι αναπτυξιακοί στόχοι της χώρας…
Κι άλλα είπαμε με τον Ross στον Λαβύρινθό του, όπου φέτος θα αντηχήσουν λάφτα, και μπουζούκι, άταστη κιθάρα και κοπούζ, μακάμ και ταμπούρ, πολίτικη λύρα, νέυ, σάζι και λαούτο, ούτι και κανονάκι με τα παιδιά να γνωρίζουν διά ζώσης από εξαιρετικούς δασκάλους τους πολιτισμούς της Μεσογείου και της τροπικής μουσικής.
Είναι εγγύηση για αυτά ο Ross Daly.
Ένας Ιρλανδός, λάτρης αυτής της χώρας, που κρατά ζωντανή την παράδοσή της, αντιστεκόμενος στον μινώταυρο της κρίσης.
Έστω κι αν εκείνη (η χώρα) δεν τον θεωρεί «αναπτυξιακό» για να τον χρηματοδοτήσει.
Υ.Γ.
Την ίδια μέρα έμαθα ότι το Ηράκλειο παράγει «πολιτισμό», επιδιώκοντας να σπάσει το ρεκόρ Γκίνες με τη μεγαλύτερη μαντολινάτα του κόσμου.
Είπαμε, το μέγεθος μετράει…
