Συνεχίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις και σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής. Πρώτη σε σπουδαιότητα η Χιλή, όπου ο δεξιός πρόεδρος Πινιέρα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ένα τεράστιο κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας. Η αρχική αιματηρή καταστολή από τη στρατοχωροφυλακή, σε συνδυασμό με την κήρυξη στρατιωτικού νόμου, έδωσε τη θέση της σε ανάκληση των αυξήσεων που αποτέλεσαν την αφορμή ενός ξεσηκωμού που για πρώτη φορά συμπεριέλαβε όχι μόνο τη νεολαία αλλά και τις επί δεκαετίες «παγωμένες» μεγαλύτερες ηλικίες. Όταν αυτό δεν καταλάγιασε τις τεράστιες διαδηλώσεις, ο Πινιέρα ξήλωσε τους πιο ακραίους υπουργούς του και εξήγγειλε μια πρωτοφανή δέσμη μέτρων φιλολαϊκού χαρακτήρα. Ούτε αυτό λειτούργησε, παρόλο που την προηγούμενη εβδομάδα τα μέτρα άρχισαν να υλοποιούνται, με πρώτες τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και μαζικότητα, οπότε το καθεστώς, απελπισμένο, φαίνεται να επιστρέφει σε αυτό που γνωρίζει καλύτερα: τρεις μέρες πριν, δύο διαδηλωτές δολοφονήθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν από τους στρατοχωροφύλακες που προσπαθούσαν να σταματήσουν την πορεία προς το προεδρικό μέγαρο. Αυτοί προστίθενται στις δεκάδες που δολοφονήθηκαν την πρώτη εβδομάδα των διαδηλώσεων… Η έκταση της επιχειρούμενης καταστολής φαίνεται και από τα «επικαιροποιημένα» στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας: μέσα σε τέσσερις εβδομάδες αναταραχής έχουν συλληφθεί συνολικά 26.126 άνθρωποι! Κι από αυτούς, 1.396 παραμένουν προφυλακισμένοι. Η αδυναμία ελέγχου της κατάστασης έχει αναθερμάνει τη συζήτηση στους κόλπους του καθεστώτος για πιθανή αντικατάστασή του από κάποιον άλλο πολιτικό, λιγότερο μισητό, ως τελευταία απόπειρα κατευνασμού του χιλιάνικου λαού, που έχει σπάσει οριστικά πια τον φόβο της μεταπινοσετικής περιόδου.
Την ίδια στιγμή, αγνοούμενες από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα αλλά και από μεγάλο μέρος του προοδευτικού στρατοπέδου, συνεχίζονται και οι διαδηλώσεις των Αϊτινών με αίτημα την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου Μοΐζ. Εκεί, μέσα σε μια παγκόσμια σιωπή, η καταστολή από την εκσυγχρονισμένη αστυνομία, εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη από τους Δυτικούς (τους πραγματικούς «ιδιοκτήτες» του νησιού), εξακολουθεί να συνοδεύεται από σφαγές παραστρατιωτικών συμμοριών… Όμως οι κινητοποιήσεις κλιμακώνονται: την προηγούμενη εβδομάδα οι ίδιοι οι διαδηλωτές κήρυξαν ολόκληρη την Αϊτή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αποκλείοντας με οδοφράγματα όλους τους δρόμους σε όλη τη χώρα! Σύμφωνα με την αντιπροσωπεία του ΟΗΕ, τις τελευταίες οκτώ εβδομάδες ο αριθμός των νεκρών ανέρχεται σε 44 – οι περισσότεροι από πραγματικά πυρά! Όμως η Χιλή, η Αϊτή ή η Ονδούρα δεν είναι Βολιβία, για να ανησυχήσουν οι Δυτικοί «δημοκράτες»…
