Εθνική συμφωνία στα σκαριά
Από την πλευρά του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου σημείωσε την ανάγκη «όπως όλες οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί εταίροι “βάλουν νερό στο κρασί τους”, ώστε να υπάρξει εθνική συμφωνία για την οικονομία και τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Χαρακτήρισε ενθαρρυντικό ότι στον τραπεζικό τομέα υπάρχει συμφωνία πάνω σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, ενώ ερωτηθείς κατά πόσο η κυβέρνηση είναι έτοιμη να βάλει νερό στο κρασί της σε σχέση με τη δημιουργία καζίνο, είπε ότι θα εξετασθούν όλα τα ζητήματα.
Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ -γνωστός Αναν-ικός- Ν. Αναστασιάδης εκ μέρους του κόμματός του ευχήθηκε «Να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό μνημόνιο». Στο ίδιο «συναινετικό» κλίμα κινήθηκαν το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ. Στη συνεδρία παρευρέθησαν επίσης ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ Δημήτρης Συλλούρης και η γ.γ των Οικολόγων, Ιωάννα Παναγιώτου.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε την εντελώς διαφορετική στάση της ελλαδικής Αριστεράς -ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ- σχετικά με την πρόταση των κομμάτων που σήμερα αποτελούν την τρικομματική (όπως και του προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια) για συγκρότηση «οικουμενικής». Η άρνηση των δύο κομμάτων υπήρξε άμεση και κάθετη. Στην Κύπρο, αντίθετα, πασχίζουν -όπως φαίνεται μέχρι τώρα- για κοινή εμφάνιση και το «καλύτερο δυνατό μνημόνιο». Κι αυτό, μόλις οκτώ χρόνια μετά την πανηγυρική απόρριψη του σχεδίου Ανάν.
Την ίδια ώρα που διεξάγονται οι κρίσιμες αυτές συναντήσεις στην Κύπρο, άρχισε η κατάσχεση κρατικής περιουσίας, βάσει δικαστικών ενταλμάτων. Η αρχή έγινε με 7 οχήματα υπηρεσιών στην Πάφο (βλ. κυπριακό Τύπο 16 Οκτωβρίου).
Αναζητώντας τις αιτίες
Πώς να διαπραγματευτείς σοβαρά όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση; Μια κατάσταση όπου ο Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών του για τη δημιουργία της (οικονομική πολιτική, καταστροφή στο Μαρί κ.λπ.) και που όπως είναι πια ο κανόνας, την απέδωσε στην πρωτοφανή «σε εύρος και σε βάθος παγκόσμια οικονομική κρίση που δυσμενώς επηρέασε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, και ιδιαίτερα αυτές της Ε.Ε.», συμπληρώνοντας ότι: «Στην περίπτωση, βέβαια, της χώρας μας καθοριστικό ρόλο για την κατάσταση της οικονομίας της διαδραματίζει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα…» και όπως όλοι διεθνώς παραδέχονται «από την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι μεγάλες κυπριακές τράπεζες, εξαιτίας της υπερβολικής έκθεσής τους στην ελληνική οικονομία. Αυτό το γεγονός εκτράχυνε τα συσσωρευμένα για δεκαετίες δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μας τα οποία, δυστυχώς, προηγουμένως δεν είχαν αντιμετωπιστεί». (βλ. Διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια για την 52η Επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, 30 Σεπτεμβρίου 2012).
Ότι τα παραπάνω έπαιξαν ρόλο, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αλλά ποιος ευθύνεται για τα επί δεκαετίες συσσωρευμένα δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της «οικονομίας» και ποια είναι η συμβολή του ΑΚΕΛ σε αυτό, και της δικής του κυβέρνησης ειδικότερα;
Αυτές οι δικαιολογίες λίγη παρηγοριά δίνουν στους (ελληνο)Κύπριους, όπως και οι ανάλογες στους Ελλαδίτες. Σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή (τις κυοφορούμενες γεωπολιτικές / γεωστρατηγικές αλλαγές και τη διαφαινόμενη όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή, τις θέσεις και αξιώσεις που προέβαλε ο Νταβούτογλου για τα πετρέλαια της περιοχής κ.λπ.), οι εξελίξεις στην Κύπρο (εκλογές κ.ά.) όπως και στην Ελλάδα θα αποκτήσουν δραματικό ενδιαφέρον. Αλλά γι’ αυτά -ιδιαίτερα τις εξελίξεις στην Κύπρο- θα επανέλθουμε.
