Με κυβερνητική έγκριση ιδρύεται Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο με έδρα το Λουξεμβούργο, που διαχειρίζεται πόρους του ΕΣΠΑ
Από τα τέλη του 2012 υπάρχουν δημοσιεύματα στον Τύπο που κάνουν λόγο για την ίδρυση του λεγόμενου Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου. Τη σχετική μελέτη σκοπιμότητας έχει διεξάγει ο διεθνής συμβουλευτικός οίκος Oliver Wyman. Η χρηματοδότηση της μελέτης προέρχεται από το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο επιχειρεί να κατοχυρώσει έναν ευρύτερο ρόλο στην Ελλάδα, με πολυσχιδείς πρωτοβουλίες οικονομικού, πολιτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα. Η όλη επιχείρηση συντονίζεται από τον υπουργό Ανάπτυξης, κ. Κ. Χατζηδάκη.
Φαίνεται, πλέον, ότι η ίδρυση του Ταμείου μπαίνει στη φάση της υλοποίησης, μια και γίνεται ειδική αναφορά στην τριμηνιαία έκθεση Απριλίου 2013 της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα, της γνωστής Task Force, υπό τον κ. Ράιχενμπαχ. Αναμένεται, δε, ότι η επικείμενη επίσκεψη Σόιμπλε, τον Ιούλιο, θα αποτελέσει την αφετηρία για τη δημιουργία του.
Το Ταμείο προβλέπεται να έχει έδρα το Λουξεμβούργο, θα λειτουργεί με βάση το Δίκαιο του Λουξεμβούργου και η αγγλική επωνυμία του θα είναι Ιnstitution for Growth in Greece, IfG. Το αρχικό κεφάλαιο θα είναι 500 εκατ. ευρώ, ενώ η χρηματοδότηση θα προέρχεται κυρίως από πόρους του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά και από τη γερμανική κρατική αναπτυξιακή τράπεζα KfW και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ). Το δε Διοικητικό Συμβούλιο θα είναι ανεξάρτητο από το ελληνικό κράτος, το οποίο θα έχει μόνο την αρμοδιότητα να υποδεικνύει κάποιο μέλος του Δ.Σ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έφερε το ζήτημα στη Βουλή με ερώτηση 4 βουλευτών (Δραγασάκης, Παπαδημούλης, Σταθάκης, Τσακαλώτος), αναδεικνύοντας ότι η όλη διαδικασία εξελίσσεται στο παρασκήνιο, χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστική διαβούλευση με τους παραγωγικούς φορείς της χώρας, τη στιγμή που το εν λόγω Ταμείο καθίσταται συμμέτοχο στον οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σχεδιασμό της χώρας, ενώ ταυτόχρονα δεσμεύει ένα πολύ σημαντικό μέρος του ΕΣΠΑ.
Προς νέα μορφή «ξένων κεφαλαίων»
Αυτό που ουσιαστικά αναδεικνύεται από τη συγκεκριμένη μεθόδευση τρόικας και κυβέρνησης είναι ο συνδυασμός αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας από τη μια και επενδυτικής άπνοιας από την άλλη. Δεν είναι, δε, καθόλου απίθανο να δούμε και το τραγελαφικό, δηλαδή τα επενδυόμενα κεφάλαια μέσω αυτού του Ταμείου, να θεωρούνται ως «ξένα κεφάλαια» και να προστατεύονται από ειδική νομοθεσία -υπάρχει ήδη διεθνής σύμβαση από τον ΠΟΕ. Φαίνεται ότι ουδείς είναι διατεθειμένος να ρισκάρει τα λεφτά του σε μια χώρα με -προφανώς- μη βιώσιμο δημόσιο χρέος αλλά και αβέβαιο πολιτικό μέλλον λόγω της λαϊκής αντίστασης. Ακόμη και αυτές οι πολυθρύλητες επενδύσεις στους αυτοκινητόδρομους και στη διαχείριση των απορριμμάτων -για τις οποίες εκτός από τους «εθνικούς εργολάβους» ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως ο γερμανικός παράγοντας- αδυνατούν να βρουν χρηματοδότηση. Και ευρισκόμενη μπροστά σε αδιέξοδο η μνημονιακή κυβέρνηση στήνει φιέστες για έργα που δεν εκτελούνται (αυτοκινητόδρομοι), πανηγυρίζει για μεγάλες επενδύσεις που δεν έρχονται (Κατάρ, Κίνα), θριαμβολογεί για συμφωνίες όπως ο αγωγός TAP (από τον οποίο ελάχιστο όφελος θα έχει η Ελλάδα), ενώ πλέον φθάνει στο σημείο να αποδέχεται την ίδρυση ενός επενδυτικού οργανισμού με αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά σε βάρος της χώρας.
Δίπλα, μάλιστα, στο «Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο» με έδρα το Λουξεμβούργο θα υπάρχει το διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο Εκποίησης της Δημόσιας Περιουσίας αντί πινακίου φακής, το οποίο επίσης ελέγχεται από την τρόικα. Και την ίδια στιγμή πάσης φύσεως Ιδρύματα του ελληνικού εφοπλισμού και γενικότερα κοσμοπολιτισμού, κι αυτά με έδρα υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους, επανέρχονται με ηγετικό ρόλο στη δημόσια ζωή.
Μια σύγχρονη αποικία χρέους του 21ου αιώνα, ακριβώς 60 χρόνια μετά το διαβόητο νόμο 2687 του 1953 «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού», που σηματοδότησε την πορεία της χώρας στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 – προσοχή, όμως, σε περιβάλλον «30 ένδοξων χρόνων» του καπιταλισμού, δηλαδή σε ριζική αντίστιξη με το τωρινό περιβάλλον βαθύτατης παρατεταμένης παγκόσμιας κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.
Χ.Κ.
