Του Θόδωρου Τσελεπή
Έχει γίνει -σ΄ εμένα τουλάχιστον- φανερή το τελευταίο διάστημα, μια προσπάθεια απαξίωσης και χλευασμού του Γιάνη Βαρουφάκη και κατ’ επέκταση της ίδιας της κυβέρνησης. Τα παρακάτω παραδείγματα είναι πραγματικά πολύ χαρακτηριστικά και παρατίθενται χωρίς χρονολογική σειρά:
Σε δηλώσεις μετά το Ecofin μεταξύ άλλων, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών μίλησε για αφελή επικοινωνία από την πλευρά του Γιάνη Βαρουφάκη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος δήλωσε: «Έχουμε έναν υπουργό Οικονομικών που του αρέσει να ακούει τη φωνή του». Η Ντόρα Μπακογιάννη υποστήριξε ότι οι πολλές συνεντεύξεις του υπουργού Οικονομικών έχουν εκθέσει τη χώρα. Ο Κ. Καραγκούνης, εκπρόσωπος της Ν.Δ., κατηγόρησε τον Βαρουφάκη ότι «μόνος του γελοιοποιεί τη χώρα». Στο ενδιάμεσο υπήρξαν και διάφορα δημοσιεύματα που παρουσίαζαν τον πρωθυπουργό ως δυσαρεστημένο κι έτοιμο για την αντικατάστασή του από άλλο πρόσωπο για τη θέση του υπουργού Οικονομικών.
Τι κοινό υπάρχει σε όλες αυτές τις δηλώσεις; Το κοινό είναι η «απολίτικη» κριτική. Δεν είναι κριτική στις ιδέες και προτάσεις του υπουργού. Δεν έχουμε κριτική του τρόπου και της ουσίας της διαπραγμάτευσης, αλλά μια χλεύη προς το πρόσωπο του Βαρουφάκη και μια κριτική επικοινωνιακού χαρακτήρα. Τον θεωρούν αλαζόνα, ωραιοπαθή και ναρκισσιστή.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας οικονομολόγος που ακόμη κι αν διαφωνείς μαζί του έχει ενδιαφέρον να τον ακούς. Είναι ολοφάνερο πως ξέρει το αντικείμενο πάρα πολύ καλά και δείχνει σ’ εμένα τουλάχιστον να έχει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό πρόγραμμα στο μυαλό του. Δείχνει και είναι ψύχραιμος, σέβεται τους αντιπάλους του και βαδίζει στο σχέδιό του βήμα-βήμα. Από την άλλη σου δίνει την εντύπωση πως είναι ο τύπος που ξέρει πως ξέρει και του αρέσει να το δείχνει προς τα έξω. Αυτό για να το κάνεις πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος για τον εαυτό σου, να έχεις απίστευτες γνώσεις και να μην έχεις κανέναν ενδοιασμό να το επιδεικνύεις. Αυτόματα κινείσαι στα όρια της εγωπαθούς και ναρκισσιστικής συμπεριφοράς. Σε αντίθεση με κάθε λογής ψώνιο της πολιτικής, του αθλητισμού, του πολιτισμού και των καλλιτεχνικών που περιφέρουν επιδεικτικά το σαρκίο τους προσποιούμενοι κάτι εντελώς διαφορετικό από το απόλυτο τίποτα που δυστυχώς είναι.
Υπάρχει όμως και μια μερίδα ανθρώπων και πολλοί αριστεροί ανάμεσά τους που αδυνατούν ν’ αντιληφθούν την ύπαρξη ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης περιχαρακωμένοι στις δικές τους «αλήθειες» που τις θεωρούν μοναδικές και αλάνθαστες. Με αποτέλεσμα να δηλώνουν πως «μιλάει πολύ αλλά δεν λέει τίποτα» ή να διαφωνούν μαζί του χαρακτηρίζοντάς τον ως «φούσκα» που θα οδηγήσει στην καταστροφή την κυβέρνηση και τη χώρα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η «δημιουργική ασάφεια». Ερμηνεύτηκε ως δόλος των δύο πλευρών για να μπορούν να κοροϊδέψουν στην ουσία το ακροατήριό τους. Να ξεγελάσει ο καθένας από τη μεριά του το κόμμα του και κατ’ επέκταση το λαό του. Τι είναι όμως η περιβόητη «δημιουργική ασάφεια»; Πολύ απλά, είναι όλα όσα δεν έχουμε οριοθετήσει σε μια διαρκή διαπραγμάτευση και μπορεί ο καθένας να δίνει προς το παρόν τη δική του ερμηνεία. Είναι η προσπάθεια μέσα από τη δική του οπτική, ο καθένας να προσεγγίσει τα ζητήματα, με μια προοπτική προωθητικής σύνθεσης. Πιθανόν να μην οδηγήσει σε λύση αλλά βέβαια δε σημαίνει και σίγουρη αποτυχία. Έτσι, ηθελημένα ή άθελά τους κάποιοι πολεμούν την κυβέρνηση διαστρεβλώνοντας ή παραμορφώνοντας τις δηλώσεις και τις πράξεις της.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει σήμερα κατά την άποψή μου είναι αυτό που ο Μαχάτμα Γκάντι το εξέφρασε με το γνωστό «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και μετά νικάς». Αυτό είναι που συμβαίνει με την κυβέρνηση, με τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό. Ένα οργανωμένο σχέδιο αποδόμησης διά της πλαγίου οδού. Είμαστε στο στάδιο της χλεύης και του πολέμου. Μένει μόνο να νικήσουμε, αρκεί να μη φοβηθούμε πως θα χάσουμε.
www.facebook.com/TheodorosTselepis
