Από τον Μπρέιβικ στον Τζόκερ του Μπάτμαν
Η σφαγή στον κινηματογράφο στο Κολοράντο των ΗΠΑ ήρθε ένα χρόνο μετά τη σφαγή στο Όσλο και το νησί Ουτόγια στη Νορβηγία από τον Μπρέιβικ. Είναι νωρίς ακόμη να εκτιμηθούν τα κίνητρα και το ιδεολογικό περιβάλλον που ώθησαν τον Τζέιμς Χολμς να πυροβολήσει εν ψυχρώ 70 ανθρώπους και να σκοτώσει 12, υποδυόμενος τον Τζόκερ, τον κακό του Μπάτμαν.
Οι υπόνοιες και εκτιμήσεις από μακριά για παράνοια του δράστη επαναλήφθηκαν για πολλοστή φορά. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Ghip Berlet, Αμερικανός δημοσιογράφος, η απόδοση διανοητικής αστάθειας στους δράστες τέτοιων επιθέσεων τις περισσότερες φορές αποσκοπεί να συγκαλύψει ιδεολογικά και κοινωνικά κίνητρα, και πολλοί από τους δράστες που έχουν χαρακτηριστεί ψυχοπαθείς από τα ΜΜΕ δεν αναγνωρίστηκαν ως τέτοιοι από την ιατρική κοινότητα.
Ο Τζέιμς Χολμς χαρακτηρίστηκε, επίσης, ως «μοναχικός λύκος». Ο ίδιος χαρακτηρισμός όπως και εκείνος της «ακέφαλης αντίστασης» (που εμπνέει και στη χώρα μας διάφορους του «πατριωτικού χώρου», εθνικιστές ή απλώς φασίστες) αποδίδονται συνήθως σε δράστες από το χώρο της πολύχρωμης αμερικανικής άκρας Δεξιάς, για να επισημάνουν μεταξύ άλλων την αδυναμία των Αρχών να προλάβουν μια μοναχική περίπτωση. Αποτελούν, σύμφωνα με τον Ghip Berlet, ανακριβείς χαρακτηρισμούς στο βαθμό που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν προηγηθεί σημαντικοί δεσμοί με οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες που ασπάζονται τη Λευκή Ανωτερότητα (όπως και η Χρυσή Αυγή εδώ).
Ο Berlet υποστηρίζει ότι η κυρίαρχη τάση των δυτικών ΜΜΕ, πολύ περισσότερο των αμερικανικών, είναι οι περιπτώσεις τρομοκρατικών ενεργειών που σχετίζονται με Άραβες, ισλαμιστές ή οικολόγους ακτιβιστές, να υπερπροβάλλονται και οι δράστες να αντιμετωπίζονται συλλήβδην ως «τρομοκράτες» με ιδεολογικά κίνητρα και πολιτικό υπόβαθρο. Επίσημα, οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν σήμερα ως σημαντικότερο εσωτερικό κίνδυνο τρομοκρατίας την οικο-τρομοκρατία! Αντίθετα, όταν πρόκειται για επιθέσεις από το χώρο της άκρας Δεξιάς η κυρίαρχη τάση είναι αυτές να υποβαθμίζονται και να αποδίδονται σε «μοναχικούς λύκους», ψυχικά διαταραγμένους κ.λπ. Μετά τη σφαγή στο Κολοράντο, το CNN κάλεσε ως αναλυτή του συμβάντος τον ακροδεξιό ιδεολόγο, ισλαμοφοβικό, και συνωμοσιολόγο της Σαρίας, Newt Gingrich…
Ένα χρόνιο μετά τη σφαγή στο Όσλο ορισμένοι από τους ψυχιάτρους που εξέτασαν τον Μπρέιβικ υποστηρίζουν πως νομικά δεν είναι τρελός και πως οι πράξεις και δηλώσεις του «αποτελούν έκφραση μια ακραίας ιδεολογίας» και δεν αποτελούν «ψυχωτική αντίληψη της πραγματικότητας». Η Telegraph έγραψε ότι ο Μπρέιβικ περιγράφει τον εαυτό του ως «διοικητή ενός κινήματος αντίστασης για την ανατροπή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και την αντικατάστασή τους με “πατριωτικά” καθεστώτα που θα διώξουν τους μετανάστες». Το μανιφέστο του απηχεί τη φοβία της «αποδόμησης της ευρωπαϊκής κουλτούρας, ταυτότητας και παραδοσιακών δομών» που αναγνωρίζει στην «πυρηνική οικογένεια, την παραδοσιακή ηθική και τις πατριαρχικές δομές». Η Julie Ingersoll βλέπει στο μανιφέστο του «μια βαθιά σεξιστική εικόνα του κόσμου, όπου οι γυναίκες είναι αφελείς και ανορθολογικές, αλλά χρήσιμες για σεξ και αναπαραγωγή». Ο Μπρέιβικ «θέλει να γυρίσει το πολιτιστικό ρολόι πίσω στο ’50 – γιατί γνωρίζουμε ότι λειτουργεί». Αυτή η μυθική νοσταλγία «είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της θρησκευτικής Δεξιάς».
Ένας από τους εκφραστές της τελευταίας, ο Gerald L. Atkinson εντάσσει το φεμινισμό στον «πολιτιστικό μαρξισμό». Η θεωρία συνωμοσίας για τον «πολιτιστικό μαρξισμό» που έχει τάχα πλημμυρίσει τις ΗΠΑ μέχρι ψηλά στην προεδρία του Μπάρακ Ομπάμα, είναι πολύ διαδεδομένη σήμερα στους δεξιούς Ρεπουμπλικανικούς κύκλους.
Οι υπόνοιες και εκτιμήσεις από μακριά για παράνοια του δράστη επαναλήφθηκαν για πολλοστή φορά. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Ghip Berlet, Αμερικανός δημοσιογράφος, η απόδοση διανοητικής αστάθειας στους δράστες τέτοιων επιθέσεων τις περισσότερες φορές αποσκοπεί να συγκαλύψει ιδεολογικά και κοινωνικά κίνητρα, και πολλοί από τους δράστες που έχουν χαρακτηριστεί ψυχοπαθείς από τα ΜΜΕ δεν αναγνωρίστηκαν ως τέτοιοι από την ιατρική κοινότητα.
Ο Τζέιμς Χολμς χαρακτηρίστηκε, επίσης, ως «μοναχικός λύκος». Ο ίδιος χαρακτηρισμός όπως και εκείνος της «ακέφαλης αντίστασης» (που εμπνέει και στη χώρα μας διάφορους του «πατριωτικού χώρου», εθνικιστές ή απλώς φασίστες) αποδίδονται συνήθως σε δράστες από το χώρο της πολύχρωμης αμερικανικής άκρας Δεξιάς, για να επισημάνουν μεταξύ άλλων την αδυναμία των Αρχών να προλάβουν μια μοναχική περίπτωση. Αποτελούν, σύμφωνα με τον Ghip Berlet, ανακριβείς χαρακτηρισμούς στο βαθμό που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν προηγηθεί σημαντικοί δεσμοί με οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες που ασπάζονται τη Λευκή Ανωτερότητα (όπως και η Χρυσή Αυγή εδώ).
Ο Berlet υποστηρίζει ότι η κυρίαρχη τάση των δυτικών ΜΜΕ, πολύ περισσότερο των αμερικανικών, είναι οι περιπτώσεις τρομοκρατικών ενεργειών που σχετίζονται με Άραβες, ισλαμιστές ή οικολόγους ακτιβιστές, να υπερπροβάλλονται και οι δράστες να αντιμετωπίζονται συλλήβδην ως «τρομοκράτες» με ιδεολογικά κίνητρα και πολιτικό υπόβαθρο. Επίσημα, οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν σήμερα ως σημαντικότερο εσωτερικό κίνδυνο τρομοκρατίας την οικο-τρομοκρατία! Αντίθετα, όταν πρόκειται για επιθέσεις από το χώρο της άκρας Δεξιάς η κυρίαρχη τάση είναι αυτές να υποβαθμίζονται και να αποδίδονται σε «μοναχικούς λύκους», ψυχικά διαταραγμένους κ.λπ. Μετά τη σφαγή στο Κολοράντο, το CNN κάλεσε ως αναλυτή του συμβάντος τον ακροδεξιό ιδεολόγο, ισλαμοφοβικό, και συνωμοσιολόγο της Σαρίας, Newt Gingrich…
Ένα χρόνιο μετά τη σφαγή στο Όσλο ορισμένοι από τους ψυχιάτρους που εξέτασαν τον Μπρέιβικ υποστηρίζουν πως νομικά δεν είναι τρελός και πως οι πράξεις και δηλώσεις του «αποτελούν έκφραση μια ακραίας ιδεολογίας» και δεν αποτελούν «ψυχωτική αντίληψη της πραγματικότητας». Η Telegraph έγραψε ότι ο Μπρέιβικ περιγράφει τον εαυτό του ως «διοικητή ενός κινήματος αντίστασης για την ανατροπή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και την αντικατάστασή τους με “πατριωτικά” καθεστώτα που θα διώξουν τους μετανάστες». Το μανιφέστο του απηχεί τη φοβία της «αποδόμησης της ευρωπαϊκής κουλτούρας, ταυτότητας και παραδοσιακών δομών» που αναγνωρίζει στην «πυρηνική οικογένεια, την παραδοσιακή ηθική και τις πατριαρχικές δομές». Η Julie Ingersoll βλέπει στο μανιφέστο του «μια βαθιά σεξιστική εικόνα του κόσμου, όπου οι γυναίκες είναι αφελείς και ανορθολογικές, αλλά χρήσιμες για σεξ και αναπαραγωγή». Ο Μπρέιβικ «θέλει να γυρίσει το πολιτιστικό ρολόι πίσω στο ’50 – γιατί γνωρίζουμε ότι λειτουργεί». Αυτή η μυθική νοσταλγία «είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της θρησκευτικής Δεξιάς».
Ένας από τους εκφραστές της τελευταίας, ο Gerald L. Atkinson εντάσσει το φεμινισμό στον «πολιτιστικό μαρξισμό». Η θεωρία συνωμοσίας για τον «πολιτιστικό μαρξισμό» που έχει τάχα πλημμυρίσει τις ΗΠΑ μέχρι ψηλά στην προεδρία του Μπάρακ Ομπάμα, είναι πολύ διαδεδομένη σήμερα στους δεξιούς Ρεπουμπλικανικούς κύκλους.
* Ο Ghip Berlet ειδικεύεται στη μελέτη ακροδεξιών κινημάτων στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα τη θρησκευτική Δεξιά, τους οπαδούς της Λευκής Ανωτερότητας, τις ομοφοβικές ομάδες και τις συνωμοσιολογικές θεωρίες.
Γ.Τ.
Σχόλια
