Παράπλευροι… κίνδυνοι από τη μείωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων
Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες -για λογαριασμό των τοκογλύφων φυσικά- τα χρυσά τους αβγά, τις άριστες προϋποθέσεις για να αλλάξουν χέρια οι περιουσίες των κατοίκων αυτής της χώρας.
«Η συμφωνία στο θέμα των κόκκινων δανείων έχει ήδη κλείσει», ανέφερε σιβυλλικά πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Ανάπτυξης Γιώργος Σταθάκης και ανακοίνωσε τη συγκρότηση της 13μελούς Ομάδας Εργασίας που θα εκπονήσει τον «ολιστικό στρατηγικό σχεδιασμό διαχείρισής τους». Στόχος είναι, όπως ανέφερε, «οι εισηγήσεις να έχουν κατατεθεί πριν από το τέλος Ιουνίου, ώστε σε συμφωνία με τους θεσμούς να ψηφισθούν και οι σχετικές αλλαγές».
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί στους δανειστές να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις στο νόμο Κατσέλη, στον Πτωχευτικό Κώδικα και στον Κώδικα Δεοντολογίας των τραπεζιτών, αλλά και στο όριο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Αν αληθεύουν, δηλαδή, οι πληροφορίες αυτές, η σημερινή κυβέρνηση δέχτηκε να προσαρμόσει στα μέτρα των τοκογλύφων τα τελευταία νομικά καταφύγια που προστάτεψαν στοιχειωδώς εκατομμύρια πτωχευμένους και ληστρικά φορολογημένους πολίτες τα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας και που δεν τόλμησαν να πειράξουν ούτε οι εθελόδουλες μνημονιακές κυβερνήσεις, φοβούμενες το πολιτικό κόστος και τη λαϊκή οργή.
Μπορεί η σκληρή διαπραγμάτευση να επικεντρώνεται πάνω στις τρεις-τέσσερις κόκκινες γραμμές που τραβολογούν με επιμονή προς το μέρος τους οι δύο πλευρές, όμως η τιτάνια αυτή μονομαχία δεν διεξάγεται σε κανένα ουδέτερο έδαφος, αλλά επάνω σε μια απροστάτευτη και βαριά τραυματισμένη χώρα, που όχι μόνο δεν έχει αρχίσει ακόμη -τρεισήμισι μήνες μετά τις εκλογές- να θεραπεύει τις βαθιές πληγές της, αλλά συνεχίζει να αιμορραγεί και να στέλνει τις τελευταίες ρανίδες στα χρηματοπιστωτικά βαμπίρ.
Αναλογίζεται αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς πόση λαϊκή οργή θα στραφεί εναντίον της εάν εγκαταλείψει τον βασικό της στόχο, που είναι το σταμάτημα της μνημονιακής καταστροφής και η επούλωση των πληγών;
Παραμένουν ανοιχτά όσο και τραγικά, δυο ερωτήματα: 1) Ποιος ευεργετείται, πραγματικά, από τη μείωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, εάν τη συνδέσουμε με την ανεκπλήρωτη απαίτηση των δανειστών στις 3 Σεπτεμβρίου 2014 για πλειστηριασμούς ακινήτων στο 1/3 της αντικειμενικής τους αξίας; Μήπως έτσι ικανοποιείται εμμέσως και η απαίτηση των δανειστών, ώστε να μην κηρύσσονται στο εξής άγονοι οι περισσότεροι πλειστηριασμοί ακινήτων; 2) Ποιος εμφανίζει πιθανότητες να ευεργετηθεί πραγματικά από τη νομοθετική παραγγελία του Γιώργου Σταθάκη, όταν συμπίπτει χρονικά με την εκπνοή της τετράμηνης παράτασης του τελευταίου Μνημονίου;
