Της Μαρίας Ατσελέ
Πριν μερικά χρόνια, ακουγόταν σε διαδηλώσεις αυτό το σύνθημα απέναντι στις «ορίτζιναλ» μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ – ΔΗΜΑΡ) για να αποσυρθεί από την κυκλοφορία όταν ήρθαν οι «σκίστες» των μνημονίων. Ναι, οι «με 1 άρθρο ακύρωση όλων των εφαρμοστικών νόμων», αυτοί που σε 6 μήνες έφεραν και το τρίτο μνημόνιο.
Τώρα, έκπληκτοι τάχα, μαθαίνουν πως από το 2016 είχαν παραχωρηθεί αρχαιολογικοί χώροι στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ. Τις πταίει; Η Κονιόρδου! Έτσι μας λέει η νέα υπουργός «Πολιτισμού». Αφού πρώτα διέψευσε, μετά τα φορτώνει στην Κονιόρδου (η οποία πήρε πρόσφατα μια τιμητική προαγωγούλα, αφού διορίστηκε διευθύντρια στο Ίδρυμα Νιάρχος, για να μην ξεχνιόμαστε).
Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν τα εμπορεύματα και όλα μετατρέπονται σε εμπόρευμα, πως θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την «λίστα» των εμπορευμάτων οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μνημεία, η πολιτιστική κληρονομιά; Όλα θα τα μαζέψουν οι δανειστές. Υποθηκεύονται τα πάντα. Ακόμα και ο λαός, ακόμα και η ψυχή των ανθρώπων. Όλα εκποιούνται από το χρηματιστήριο αξιών του καπιταλισμού. Και δη στην χρηματιστική του απογείωση, στην εποχή της «βιομηχανίας» παραγώγων και τζόγου στις πλάτες, και με το αίμα, δισεκατομμυρίων ανθρώπων στο πλανήτη.
Ποιος, με ποιο δικαίωμα και στο όνομα ποιας βρετανικής ή άλλης νομοθεσίας, θα υποστηρίξει ότι εξαιρούνται οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μουσεία και τα μνημεία από την υποθήκευση και την εξασφάλιση των δανειστών; Και ποιος θα πιστέψει τους υπαλλήλους των θεσμών και δανειστών και τις όποιες διαψεύσεις αναγκάζονται να δημοσιεύουν; Τι ωραίο και βολικό να «φταίει η Κονιόρδου»…
Τώρα που επιτρέπονται τα γυρίσματα, οι επιδείξεις και πιθανά οι γάμοι σε Παρθενώνα και Σούνιο, γιατί δεν φτιάχνουμε έναν διεθνή διαγωνισμό να τα πουλήσουμε, όπως και τις άδειες για τα κανάλια; Αν πουλούσαμε την Ακρόπολη σε ένα μεγάλο found, τι τμήμα από το χρέος θα μπορούσε να περικοπεί; Μήπως θα μπορούσαμε να κάνουμε μια συνολική προσφορά: Κρήτη + Ρόδος + Ακρόπολη, για διαγραφή ολόκληρου του χρέους; Ίσως θα μπορούσαμε να διοργανώνουμε λοταρίες με δώρα νησιά ή και μνημεία. Θα μαζεύαμε κι από εκεί ένα ποσό.
Σε μια τέτοια περίπτωση ισοφάρισης του χρέους, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια χειρονομία παγκόσμιας σημασίας: Ελγίνεια, Αφροδίτη της Μήλου κι ό,τι άλλο αρπάχθηκε από τη χώρα, να χαριστεί στα μουσεία που τώρα τα εκθέτουν. Άλλωστε, εμείς βρισκόμαστε σε σεισμογενή περιοχή, αλλά και πλησίον πολεμικών αναφλέξεων. Μετά δε το παράδειγμα της Βραζιλίας, όπου κάηκε μια πολιτιστική περιουσία 200 χρόνων στο μουσείο του Ρίο, λόγω των περικοπών, ας είμεθα προσεκτικοί.
Το ΤΑΙΠΕΔ ξέρει. Έχει άξια εγχώρια ηγεσία και θα τα αξιοποιήσει όλα για το καλό του τόπου. Έχει παλληκάρια και κορίτσια που βγήκαν από τις πρώτες σειρές του κινήματος στις τάξεις του. Που δακρύζουν σαν αντικρύσουν αρχαίο μνημείο. Μπορεί ακόμα και στο πλέον ενδιαφέρον σημείο της παρτίδας, και ενώ έχουν πολύ καλό φύλλο (τρεις άσσους στο χέρι) και παίζονται πολλά χρήματα, να θυμηθούν το Σούνιο, την Αρχαία Μεσσήνη, το Δίον, τις Καρυάτιδες και να βάλουν τα κλάματα: «Όχι, ποτέ, δεν μπορεί να μας το κάνει αυτό μια Κονιόρδου. Θα υπερασπιστούμε τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία, όπως τη Γαύδο και την Ικαρία. Δεν θα αφήσουμε ξένο να τα μαγαρίσει!».
Ο κόσμος των εμπορευμάτων δεν μπορεί να κατακλύσει τα πάντα. Όχι γιατί αυτό είναι αδύνατο, αλλά γιατί υπάρχει ήδη αντίσταση σε αυτή την τεράστια και βαθιά πολιτιστική στην ουσία (πέρα από οικονομική και εκμεταλλευτική) υποβάθμιση. Το σλόγκαν «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη» θα επιστραφεί γεμάτο οργή (όπως το σύνθημα που κάποτε ακουγόταν).
